Cto Kristin Lovejoy van het Delftse Consul (in risk-management) geeft elders in deze Computable een opmerkelijk advies aan ict’ers: ‘ga bedrijfseconomie studeren om te begrijpen waar het in het bedrijfsleven om gaat.’
Met die kennis gewapend vallen de gevolgen van Sarbanes-Oxley en Basel II voor banken, financiële instituties en (later) andere ondernemingen in de keten beter te begrijpen en in te schatten, zo is haar redenering. Haar betoog richt zich met name op de beteugeling van de operationele risico’s die de banken lopen, bijvoorbeeld door de werking (of het falen) van hun ict-systemen. Op straffe van forse reserveringen, want de aandeelhouder houdt niet van grote, en vooral niet van onverwachte storingen in de geldfabriek. Voorlopig lijken de risico’s echter voornamelijk door de ict-medewerkers van die banken te worden gelopen. Met honderden tegelijk moeten ze vrezen voor hun arbeidsplaats. ABN-Amro nam het voortouw, ING is de zwenking aan het maken en Fortis ‘speelt met de gedachte.’ De angstige blik van de bedreigde bank-ict’er richtte zich tot voor kort automatisch op exotische locaties als Bangalore of Mumbai in India, of Praag, Brno en Sofia in Oost-Europa. Maar voor ‘offshoring’ hoef je tegenwoordig niet zo ver meer weg; dat kan al iets voorbij Sint-Job-in-het-Goor, vanaf Breda een half uurtje met de auto. In België: na het CWI-rekencentrum dat in het IBM-kantoor te Brussel wordt ondergebracht, duiken onze zuiderburen nu ook bij Fortis op als concentratiepunt van (Nederlandse) ict-activiteiten. Pikant detail daarbij is dat zowel bij ING (met Tilmant) als bij Fortis (met Votron) een Belgische ceo aan het roer staat. België is niet bepaald een lagelonenland en de rekenmachines waaruit de besparingscijfers rollen zijn mondiaal, mogen we aannemen. Maar onze zuiderburen als vestigingsalternatief voor Nederland: is dat nou een oorzaak van de Europese Unie of een gevolg van de Europese Unie?