Blijkbaar zijn de hoge scholen en universiteiten er nog niet helemaal uit hoe hun studenten naast vakinhoudelijke kennis ook mensenkennis bij te brengen. Het Rad-game voor studenten – een introductie en simulatie van de rapid application development methode, die Computable organiseerde – trok vorige week tijdens de beurs Software Automation veel belangstelling.
Vijfenvijftig studenten waren een ochtend lang bloedserieus in de weer om zich in kleine groepjes op de hoogte te stellen van de ins en outs van de Rad-methode. De nadruk lag op de zogenoemde joint requirements planning, een op Oostduitse leest geschoeide aanpak, gebaseerd op de theorie van arbeiderszelfbestuur die snel tot collectieve overeenstemming moest leiden.
Het Rad-game leidde tot verschillende telefoontjes van vertegenwoordigers uit de onderwijswereld met de vraag of deze aanpak zich laat gebruiken in het reguliere onderwijs bij de informatica. Zij zien er een goed instrument in om praktische kennis te combineren met de vaardigheid om in groepen snel tot zaken te komen. Aan deze laatste vaardigheid ontbreekt het jonge automatiseerders nogal eens, zo luidt steevast de klacht van veel bedrijven.
Ook de studenten ondergaan dit game met enthousiasme. Het is een snelle manier om deze methode te verkennen. Wat voor veel studenten wennen is, is de vrijblijvendheid waarmee zij in een spelsituatie positie kunnen kiezen. Het blijft immers maar een spelletje. Management Games en simulaties zijn een bruikbaar stuk gereedschap om de alledaagse werkelijkheid na te bootsen, mits zij de werkelijkheid maar niet tot spelletje verheffen.