Elke werkdag behandelt Computable een onderwerp waarover lezers kunnen discussiëren. Vandaag over het verdwijnen van de it-’gebruiker’; de afnemer is namelijk ook bijdrager.
De klassieke afnemer van it (en ook ict) verdwijnt van het toneel. In de plaats van deze passieve consument die gebruikt wat hem/haar wordt geboden, komt de actieve consument. Dat is dan een klant die niet alleen zijn/haar mening over computers, smartphones, internetdiensten en meer automatisering laat horen. De ‘klant 2.0’ bemoeit zich ook zelf met de ict en de leveranciers daarvan.
De lang geleden al gepostuleerde service-dominant logic krijgt een doorbraak in de ict-wereld. Klanten zijn geen statische resources waar je je op richt of marketing tegenaan gooit, maar creatieve bronnen om mee samen te werken, zo luidt het inzicht. Vandaar dan ook de opkomst van snellere, flexibelere, iteratieve manieren van ict-ontwikkeling, -uitrol en -doorontwikkeling. De eindgebruiker is niet meer, lang leve de meewerkende consument. Wat vind jij?
Ik sta hier een beetje in dubio. Goed artikel. Ik differentieer graag twee werelden.
* Zakelijke wereld
Ik heb nooit geloofd in de inmenging van de gebruiker op de ICT policy zakelijk. Dat heeft alles te maken met het streven naar een zero fault tolerance die je overboord zet wanneer je de eindgebruiker beleid mede laat bepalen, zelfs als je die als leverancier of ICT afdeling begrenst.
* Private wereld
Het is commercieel natuurlijk te hopen dat makers van allerhande software de markt blijft verkennen op jacht naar de klant. Alleen zal ook hier in grote mate van belang blijven dat de leverancier zoveel mogelijk probeert bij zichzelf te blijven.
Wat dat betreft kun je denk ik een goed voorbeeld nemen aan de policy van Microsoft die werkt met betaversies voor releases en laat de klant wat dat mee denken.
Mooi sparringsveld overigens.
De quote van de man die aangehaald wordt gaat als volgt:
❝Customers are not static resources to be targeted or marketed to but creative resources to be collaborated & marketed with.❞
En dit klopt wel als ik bijvoorbeeld een bekende Youtube reviewer zie klagen over een produkt dat het een handvat mist aan de zijkant en de producent komt een paar maanden later met een versie die een handvat heeft aan de zijkant.
Nu zullen sommige gebruikers mensen die user interfaces maken wel een beetje kunnen bijsturen, maar van veel techniek zien de gebruikers doorgaan weinig. Hun mooi vormgegeven app laat direct zien wat ze willen zien en wat er op de achtergrond gebeurt ontgaat ze allemaal.
De eeuwige spagaat en denkfout: gebruikers en klanten.
In de consumentensector is dat vrijwel een en dezelfde. Ja, als gebruiker van een [vul maar in] ben je degene die het gekocht heeft en kun je eisen stellen. Aan de leverancier om daar op in te gaan of niet, dan loopt je waarschijnlijk naar een ander.
Een bedrijf zit toch wat anders in elkaar: de gebruiker is doorgaans niet degene die de rekening betaalt en dus is hij niet de klant. Dat is zijn baas en die mag -volkomen logisch- bepalen welk product of dienst hij inkoopt en beschikbaar stelt aan de medewerkers. In hoeverre hij/zij daar wijze keuzes in maakt is een heel andere discussie. Prosumers, BYOD en BYOS…. leuk bedacht maar niet erg realistisch.
Waar in vervlogen tijden de computer bepaalde hoe de gebruiker zijn werk of activiteiten uit moest voer is het aan het draaien. Steeds vaker bepaald de gebruiker waar de computer, mobiel of andere device aan moet voldoen. Dus de gebruiker verdwijnt niet maar wordt juist belangrijker en invloedrijker.
Er verdwijnt toch niets, de gebruiker verandert net als IT verandert.
De bedrijfstak wordt langzaam volwassen. Het is een goede zaak als gebruikers meer betrokken worden bij de keuze_voor/ontwikkeling_van het pakket waarmee ze werken, dat geeft naar alle kanten een betere werksfeer. Het gaat toch om “de business”, dat waarvan we leven, niet om ICT als op zich zelf staand doel.
Ben het eens met de reacties. Een ICT toepassing die niet door beginnelingen gerealiseerd werd vergelijk ik graag met een ijsberg. De leek-gebruiker ziet meestal maar wat boven de waterlijn steekt. Als een beginneling dat ook wat symthonen tracht te vatten in codes zal een groot deel onder water verdwijnen.
Meestal vind ik de dagelijkse stellingen op deze site tamelijk technisch en laat ik de reacties graag over aan mensen die er meer verstand van hebben. Maar op deze buitengewoon inspirerende en informatieve stelling moet ik wel reageren. Het toont namelijk andermaal aan dat de discussies rond bedrijfstechnologie steeds meer filosofisch van aard worden.
Bijvoorbeeld: Wat klopt er niet aan “service-dominant logic”?
Het antwoord luidt: “logic”.
In verband met huidige ontwikkelingen in bedrijfstechnologie wordt tegenwoordig niet meer gesproken van logica maar van functionaliteit.
Dat de discussie steeds meer filosofisch wordt blijkt wel uit het linkje naar de zeer informatieve wiki-pagina over “service-dominant logic”, waar Foundational premise 10 wordt omschreven als:
“Value is always uniquely and phenomenologically determined by the beneficiary.”
met als toelichting:
“Value is idiosyncratic, experiential, contextual, and meaning-laden.”
Als we “experiential” hier ook vertalen met “beleving” dan kan ik met deze aandacht voor het fenomenologisch denken direct verwijzen naar het gehele oeuvre van de meest relevante hedendaagse filosoof: https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerard_Visser
Ook zijn laatste publicatie is weer een aanrader van de bovenste plank:
http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/article/detail/4067467/2015/06/10/Visser-volbrengt-een-grootse-filosofische-onderneming-in-slechts-89-bladzijden.dhtml
Neemt niet weg dat op de vermelde wiki-pagina een keur aan interessante thema’s is terug te vinden; ik noem slechts: service-centered approach, resource-integration, co-creation, values, self-service, existence, etc.
Het is nog maar de vraag of de genoemde eindgebruiker wel zo passief is; is deze niet juist zeer actief in zijn egocentrisme? Met meewerkende en meedenkende, actieve consumenten wordt dan vooral gedoeld op consumenten die steeds meer als individu (en dus minder als ego) actief worden, en inderdaad beschouwd kunnen worden als “creatieve bronnen om mee samen te werken”.