Volgens de computer is mijn identiteit hoe ik ben ingelogd. Dus dat kan iedereen zijn van wie ik de gegevens in handen heb weten te krijgen. Sterker nog; op sommige systemen bén ik – bewust en met toestemming – een ander, omdat er nog geen eigen inlog is aangemaakt.
Nou heb ik geen briefjes met wachtwoorden aan mijn scherm hangen, maar toch ben ik een gruwel in de ogen van de serieuze beheerder. Zo ook voor leveranciers van oplossingen voor beveiliging en identiteitsbeheer.
En online? Op internet is het allemaal nog veel erger: verschillende namen, profielen en dus identiteiten. Eigenlijk weten alleen mijn bank, mijn werkgever en nog een paar belangrijke instanties in meer of in ieder geval enige mate wie ik ben. De afgelopen jaren is al herhaaldelijk geprobeerd dit te verhelpen. En echt niet alleen met het oog op de natte droom van elke marketeer: totale en volledig juiste profilering en daarop afgestemde ‘communicatie’. Nee, ook met het oog op business intelligence en daarmee – hopelijk – betere dienstverlening.
Microsoft heeft het al eens geprobeerd met Passport. Dat ambitieuze plan voor een online-identiteitssysteem is gesneuveld op een paar puntjes. Zo waren er wat oprispingen met de beveiliging en zagen andere bedrijven het niet zitten om hun kostbare klantengegevens bij Microsoft te stallen. Kortom, weinig nut.
Nu probeert Microsoft het nog een keer. Ditmaal vanuit de thuisbasis: Windows, wat immers aanwezig is op de meeste pc’s. Het door Gates geschetste InfoCards zit op de pc zelf en geeft de eindgebruiker de touwtjes in handen. Dit doet denken aan het Elektronisch Patiënten Dossier dat de ‘eindgebruiker’ ook zelf het beheer geeft. Wederom is er concurrentie. IBM en Novell zeggen steun toe aan het open source identiteitssysteem Higgins. Concrete client-software zeggen ze echter nog niet toe, dat is aan de community. Hm, ik denk dat ik het voorlopig maar bij mijn eigen geheugen en een kladpapiertje (niet aan mijn monitor!) houd.