Als afgestudeerd bedrijfseconoom bevond ik me in 1995 op een overvolle arbeidsmarkt. Ik heb aardig wat sollicitatiebrieven geschreven en was verrast toen ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij Optima Automatisering BV te Groningen.
Toentertijd was ik namelijk een volstrekte leek op automatiseringsgebied. Mijn interesses lagen overal, behalve bij ‘computers’, zoals ik de automatisering toen zag. Ik wilde met mensen omgaan, niet met computers.
Maar omdat ‘er eten op tafel moet komen’ ben ik het gesprek toch aangegaan. Het sollicitatiegesprek verliep zoals gebruikelijk. Maar al snel stelde ik de mij zo prangende vraag waarom ze een leek als mij voor een consultancy-functie wilden. Hun antwoord heeft mij overtuigd; je kunt mensen pas iets leren nadat je het eerst zelf, met vallen en opstaan, hebt moeten leren. Men vertelde mij uit dat ik een half jaar de tijd zou krijgen om mij het financieel-logistiek pakket eigen te maken. De inhoud van het pakket sloot aan op de door mij gevolgde studie. De werkwijze, en de machine waarop het draaide, daar moest ik maar mee leren omgaan.
Mijn consultancy-functie zou vooral neerkomen op het implementeren van het softwarepakket. En zo geschiedde. Ik werk nu ruim drie jaar bij Optima. Mijn werkweek bestaat vooral uit het bezoeken van klanten door heel Nederland. Soms overleg ik met de directie, dan weer met magazijnmedewerkers. Soms is de klant een bungalowpark, een plek waar de werktijden (en omstandigheden!) weer heel anders zijn dan bij een groothandel of een uitgeverij: bedrijven die wij ook frequent tot onze klantenkring mogen rekenen.
Geen dag is gelijk; dat bevalt mij erg in deze baan. Maar de grootste kick krijg ik van het geven van instructie. Wanneer ik merk dat de klant de instructie goed kan volgen en zich de stof snel eigen maakt, rijd ik met een voldaan gevoel naar huis. Ik mag mensen graag iets leren; niets is mooier dan een gewenst resultaat te bereiken. Kennis is macht, zo wordt beweerd. Kennis is echter ook pracht(ig); vooral als je het kunt overdragen aan anderen. En de automatiseringsleek van weleer? Die is niet meer. Die draagt zijn kennis graag over aan de leken van nu; de deskundigen van straks.
Pier Wijnja