In de wereld van de informatietechnologie is iedereen langzamerhand een beetje daas aan het worden. Automatiseerders, leveranciers, door de wol geverfde consultants en trendvoorspellers klampen elkaar op conferenties en seminars aan.
"Hee Frans, alles goed? Zeg, volg jij de ontwikkelingen nog een beetje? Intranetten en zo? Het hele Java-gebeuren?" Waarop de ander bluft: "Ja zeker jongen, zeker wel, maarreh, kennis acquireren staat nu even op een laag pitje. Priootje acht, zeg maar. Weet je wat het is, ik kom om in het werk, man."
Dat is natuurlijk onzin. De waarheid is dat hij de ontwikkelingen in het geheel niet kan volgen, maar hij zal wel gek zijn om dat toe te geven. Niemand zal hem dat trouwens kwalijk nemen. Want één ding is zeker: hàrd gaat het. Voor de meesten een tandje te hard.
Wie het nog aandurft om zich in een nieuwe technologie te verdiepen zal binnen een half jaar worden ingehaald: rechts, links en door het midden. De rest blijft in een hoekje zitten en papegaait de leveranciers, de bladen en elkaar om het hardst na.
Geen wonder dat de gevestigde consultant het af en toe behoorlijk benauwd krijgt. Steeds vaker overrompelen zijn vaste klanten hem met onbegrijpelijke buzzwords, die hij bij zulke gelegenheden voor het eerst hoort. Zijn onvermijdelijke "huh?"-reactie komt een zorgvuldig opgebouwd en gekoesterd imago als IT-deskundige niet echt ten goede. Zeker niet als de interne automatiseringsdeskundige de externe consulent zo nu en dan met een quasi-verbaasd "O, wist je dat niet?" in zijn hemdje zet. Hij wel, die interne! Die zit de hele dag te Internetten en heeft tussen twee vergaderingen ook nog tijd om zijn vakliteratuur diagonaal te scannen.
Het enige wapen dat de consultant tegen zo’n aanval van binnenuit paraat heeft is de jij-bak, die vaak op suikerzoete toon wordt gepresenteerd. "Ik moet eerlijk toegeven dat ik die specifieke term hier voor het eerst in deze context hoor. Ik denk dat u iedereen in de zaal een enorm plezier zou doen door iets te vertellen over uw ervaring met deze nieuwe technologie." Tien tegen één dat de zelfverkozen deskundige begint te blozen en toegeeft dat hij juist iets over dit onderwerp in Computable heeft gelezen maar er eigenlijk het fijne ook niet van weet. Wel heeft hij doorgaans iemand in zijn kennissenkring die naar verluidt uitgebreide hands-on ervaring met deze nieuwe technologie heeft.
Zo maken we elkaar gekker en gekker. Wat daarbij ook niet helpt, is die onstuitbare drang van de IT-industrie om zoveel mogelijk nieuwe termen voor één en hetzelfde concept te verzinnen. Zoals voor programmaatjes die het Internet afschuimen om een database met trefwoorden op te bouwen. Buitengewoon nuttige dingen, daar niet van. Maar 28 namen voor één produktsoort is misschien wat veel van het goede: robots, agents, spiders, scooters, crawlers, knowbots, wormen. Er zullen best mensen zijn die precies weten wat het essentiële verschil tussen een robot en een crawler is, maar dat zal de man in de digitale straat worst zijn: die vindt een zoekprogramma gewoon een zoekprogramma.
Van die zoekprogramma’s is Altavista van Digital (www.altavista.digital.com) op dit moment de nummer één. Hiermee kun je zoeken op welke websites een bepaalde tekst voorkomt. Het is razendsnel, geeft uitgebreide resultaten en kan daarom prima gebruikt worden om de privacy-aspecten van het Internet eens aan een onderzoekje te onderwerpen. Als u een regelmatig Internet-gebruiker bent, zoekt u dan voor de grap eens met Altavista uit op welke websites uw naam geregistreerd is. Wist u dat u zo beroemd was?
Het programma heeft ook een surprise-functie, die de surfer naar een
willekeurige site op het Internet lanceert. De arme surfer strandt daarbij in circa 50 procent van de gevallen op een site die al niet meer bestaat, maar alla. Opmerkelijk, ten slotte, is de afwezigheid van porno-sites in Altavista’s rubriek met voorgedefinieerde onderwerpen. Opmerkelijk, omdat de top-10 van meest bezochte sites ter wereld volgens een recent onderzoek – gepubliceerd in het maandblad Wired – bestaat uit zeven porno-sites, één site met e-mail-adressen van bekende wereldburgers, één Madonna-site en één site met gratis screen savers voor Microsoft Windows. Dat is de wereld die Internet heet. De ‘ijzerboer’ verdient goed aan de verkoop van porno-servers, maar zijn etalage is zo keurig als appeltaart.
