Postmoderne residu van de maakbare samenleving en geloof in zelf regulerende systemen is nog steeds niet verdwenen bij sommigen. Zo lees ik in kabinetsvisie aangaande e-privacy weer over zelfregulering maar niet hoe dat ingevuld wordt. Je zou verwachten dat politiek toch geleerd had van de zelfregulering in de financiële sector, niet iedereen is tenslotte een ict'er.
Ton Elias is echt niet de enige die nog nooit van een ip-adres heeft gehoord, weinig weet van de metadata van dit netwerk. En het is vooral deze data die onze privacy bedreigt nu de apparaten aan personen gekoppeld zijn. Opstelten lijkt het ook nog niet begrepen te hebben met voorstel van self-destruct voor apparaten. Je vraagt je af wat het volgende is, wetboeken verbranden?
Rubicon
Ik kan me vergissen maar het is de overheid die op kosten van de belastingbetaler het gebruik van Windows XP continueert, terwijl de houdbaarheidsdatum daarvan al lange tijd bekend was. Als er niet zoveel belastinggeld mee gemoeid was, dan was het lachwekkend, de premier legt de schuld voor het verlies aan vertrouwen in digitale diensten aan de markt. Dat lijkt me een Caesar algoritme, een verschuiving van verantwoordelijkheid zoals we telkens opnieuw zien bij de overheid. Nu kreeg ik al de indruk dat dit kabinet niet regeert maar reageert, een decennium te laat overigens als ik overweeg dat de onthullingen van Edward Snowden alleen de vermoedens bevestigden. Schokkend waren dan ook niet de activiteiten maar de scope creep, in plaats van de subversieve elementen worden vooral de productieve bespioneerd.
‘It was luxuries like air conditioning that brought down the Roman empire. With air conditioning the windows were shut, they couldn’t hear the barbarians coming.’ – Garrison Keiller
Six honest serving-men
Het is dan ook met name de profiling bubble wat het vertrouwen in digitale diensten snel doet afnemen. En voordat SOA Pavlov hondjes hun pootjes op tillen, we kunnen de semantische discussie gaan voeren of ‘Internet of Things’ nu wel of niet SOA 2.0 is, maar het lijkt er veel op. Mijn bezwaren aangaande het idee van SOA in de cloud liggen vooral in het laatste deel van gedicht van Rudyard Kipling. Lang niet alle vormen van Deep Packet Inspection (DPI) zijn eerlijk zoals we ondertussen weten. En HTML5 verbeterd wel de beveiliging, maar niet de privacy, terwijl veel websites nog steeds bakken met cookies naar je toe schuiven waar net als met DPI goede en slechte van zijn. En anders wordt gedrag wel vastgelegd met Google Analytics, een oplossing die makkelijk is, maar wel op afkeuring van het CBP kan rekenen door de derdenverstrekking.
‘She sends’em abroad on her own affairs, From the second she opens her eyes. One million Hows, two million Wheres, And seven million Whys!’ – Rudyard Kipling
Zelfregulering
Als ik lees dat de helft van onze ondernemers niet weet waar de persoonsgegevens opgeslagen zij en een kwart niet eens weet dat deze zich buiten de Europese grenzen bevinden, dan vind ik het excuus dat ze weinig aan de problemen van onze privacy kunnen doen uiterst zwak. Zelfregulering kent dan ook verschillende definities van ‘de slager keurt zijn eigen vlees’ tot intrinsieke discipline van ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet.’ en het zal duidelijk zijn dat de eerste definitie de overhand heeft. Wie na alle schandalen nu nog gelooft in zelfregulering is dom geboren, suf gewiegd en heeft niets bijgeleerd. Het is niet alleen Internet wat voor problemen zorgt want wie bewaard wat niet bewaard mag worden verliest wat niet verloren mag gaan.
‘Nobody cares how much you know, until they know how much you care.’ – Theodore Roosevelt
Mooi stuk, Ewout. Een keer weg van de hard core techniek discussies en wat meer over ethiek.
Want veel hard core IT’ers hebben niet veel op met filosofische bespiegelingen en de meeste filosofen begrijpen niets van IT.
Politici verenigen doorgaans beide karaktertrekken en dat verklaart veel van onze situatie.
Duidelijk dat je niet gelooft in het mechanisme van zelfregulering. Maar waarin dan wel? Regulering door de -Nederlandse- overheid? Of is de toekomst gewoon zwart?
@Ad
Aangezien jij duidelijk een andere kijk op de zaken hebt zou ik van jouw graag willen horen hoe succesvol die zelfregulering is geweest. Dat ik gedesillusioneerd ben in de belofte van zelfregulering komt doordat er elke week wel een negatief voorbeeld van in de krant te lezen is. Want zwartboek datalekken is weliswaar gesloten maar dat wil nog niet zeggen dat de problemen opgelost zijn, in tegendeel zelfs als ik overweeg dat CBP gewoon niet de mankracht heeft om haar taak uit te kunnen voeren.
De zelfregulering van de overheid heet gewoon,”We don’t give a shit but we cal it very opportunitic ‘Participatiesamenleving’. One doesn’t need any vision nor effort to be the withness of the next Gvt fuckup and call that ‘Nivelering’ and find new ways to raise taxes.
I rest my kaasje…. or Viva Bruxelles. Heel VOC.
@NumoQuest
Ik wil graag een nuance aanbrengen tussen overheid en politiek want nut en noodzaak van een overheid stel ik niet ter discussie, vraag is echter of deze nu wendbaar of betrouwbaar moet zijn. Bij zelfregulering gaat het namelijk om de intrinsieke discipline welke ver te zoeken is als ik kijk naar een (groot) aantal affaires. En daardoor is er vooral sprake van een zelf gecreerde markt waarbij de SEMI overheid alleen maar groter wordt. Voordat je denkt dat ik een socialist ben, ik ben liberaal in hart en nieren alleen dan wel in de klassieke zin van het woord. Kernwoord hier is verlichting en dus niet zoals de VVD het nu invult met verschuiving.
@ Ewout
Het was een persiflage op. Als je namelijk roept vanuit de overheid zelfregulatie voor te staan, dan krijg je voorspelbare chaos omdat de meute, links of rechtsom, een bepaalde sturing nodig hebben. Zou je zelfregulering politiek gezien beogen, dan voer je het bindend politiek referendum in en betrek je elk lid van de gemeenschap rechtstreeks bij democratische besluitvorming. Dat is dan zelfregulering.
Google/Facebook als voorbeeld bij zelfregulering
Kijk je naar commerciële zg zelfregulering dan heb je Google en facebook. Daar roept men dat er sprake is van zelfregulering maar dan op commerciële inslag. Namelijk dat zij denken te kunnen extraheren door je surfgedrag waar je interesses liggen en in reactie daarop jou bombarderen met niet gevraagde en gewenste reclameuitingen. Reclameuitingen die buiten jou medeweten tot stand komen door verkoop van big data aan leveranciers.
Immers niets voor niets natuurlijk.
Zelfregulering van persoonlijke gegevens is booming business met een zeer groot gevaar. Dat je namelijk Amerikaanse toestanden op sociaal vlak zult gaan krijgen. Met name enige zekerheid waar je je voorheen ‘veilig mocht wanen’ bij de overheid omdat die veel Nuts activiteiten gewoon in beheer had.
Nu riep Balkenellende en co, waarna Rutte en co, dat dat niet meer van deze tijd zou zijn en wij alles in de verkoop gooide, lees, privatiseerde, waarbij enige cohesie en zekerheid, nu ‘zelfregulering’ genoemd, over boord is gegooid, en je ziet de gevolgen van beide vormen van zelfregulering.
Namelijk dat mensen individueel geen enkele garantie meer hebben op enige zelfbeschikking omdat men geen enkele invloed meer kan uitoefenen op om het even welk zogenaamd democratisch proces. We leven in een politieke dictatuur die politici nog durven te presenteren als democratie met zelfregulering. (Are you kidding me…?)
Aan de andere kant zie je een vrij gevaarlijke commerciële ontwikkeling, die de overheid niet eens weet te onderkennen en dat is dat organisaties als facebook/google, Pfizzers en andere grote entiteiten, onder de noemer ‘zelfregulering’ vrij spel hebben.
Concluderend
Politieke zelfregulering
Akte van onvermogen en impotentie van politici en ambtenaren geen enkele visie te hebben, dit te pretenderen, maar tegeijk de boel de boel laten en roepen dat dit nu de participatie maatschappij is met zelfregulering
Commerciele zelfregulering
Commerciele entiteiten die de vrije ruimte krijgen de leemten in te gaan vullen die de politiek heeft laten liggen waardoor jij en ik, heel VOC, meer en meer financieel de klos zullen zijn.
Immers, weinigen blijken te begrijpen dat wanneer commercie gaat bepalen waar wij al of niet toegang tot zullen hebben of krijgen, ook zullen gaan bepalen op welke wijze u en ik ons leven en ruimte mogen inrichten omdat dit door die ‘zelfregulering’ zal worden bepaald. En die contouren moet je al zien liggen.
Ergo
Zelfregulering is vrijheid van keus? Kijk even wat er gebeurd op bancai niveau tussen NL en de EU. Wakker worden zou ik zeggen.
De zaken die in het artikel worden geschetst passen allemaal in het plaatje van de staat die gaandeweg bezig is haar macht en controle over te dragen aan de multinationals.
Het internet is een globaal domein zonder grenzen en een handvol bedrijven hebben er een extreem grote invloed op. Een overheid kan slechts een marginale rol op het internet spelen vanwege de gelokaliseerde en beperkte juridische invloed. En aangezien de overheid zelf is niet meer bij machte om de regels te schrijven en af te dwingen, pleit zij dan maar voor zelfregulering.
Multinationals hebben zich bevrijd van de invloed van nationale overheden en zijn machtiger geworden dan die overheden. Dat is verontrustend aangezien deze organisaties niet democratisch zijn ingericht, zoals Numo hierboven al terecht opmerkt. De meeste multinationals hebben een strikt hiërarchische structuur en de winsten vloeien naar de top. De regels worden aangepast om de winsten te maximaliseren (in die zin is er dus wel sprake van zelfregulering) en aangezien die bedrijven globaal opereren is er geen enkele staatsrechtelijke macht die ze kan stoppen.
Ik ben benieuwd of de EU erin zal slagen om een bedrijf als Google tot de orde te roepen inzake bijvoorbeeld “het recht tot vergeten”. Indien dat niet gaat lukken, vrees ik dat we een neo-feodalistisch tijdperk tegemoet gaan.
@ewout Ik ben het helemaal met je eens dat ‘zelfregulering’ in veel gevallen niet werkt; zeker niet als er commerciële- of eigen-belangen mee zijn gemoeid. Het klinkt flauw, maar ik denk dat het ook hier gaat om het vinden van de gulden middenweg tussen sturing door overheid en door marktpartijen. En ja, dat blijkt keer op keer lastig te zijn. Voorbeelden noemen waar het mis gaat als gevolg van te sterke sturing door ‘de betuttelende overheid’ of door de ‘op winst beluste’ marktpartijen is makkelijk. Maar ik ben juist zo benieuwd hoe jij (en ondertussen ook Numoquest die een duidelijke visie heeft op hoe het niet moet) vindt dat die middenweg er dan uit moet zien.
@Ad
Je verwijt me eerst van zwartkijken maar beaamt vervolgens dat zelfregulering niet werkt, tenminste als er commeciëel- of eigenbelang in het spel is wat naar mijn opinie dus mede het gevolg is van (teveel) aan de markt overlaten. Misschien dat ik het mis heb maar als het gaat om de privacy van burgers is het misschien handig om die dus eerst eens voor te lichten.
“Wie na alle schandalen nu nog gelooft in zelfregulering is dom geboren, suf gewiegd en heeft niets bijgeleerd.”
De voorwaarden van meeste diensten zijn net zo helder als de verkiezingsprogramma’s van partijen, niet echt Jip en Janneke taal. En dus is het met meeste diesten net als de verkiezingen, niemand leest die juridische gedrochten van voorwaarden. Misschien is het betutteling als overheid waarschuwt voor Facebook maar dat geldt dan ook voor alcohol.
Goed stuk met voldoende stof tot nadenken. Ik zou aan “niets voor niets” willen toevoegen: “Als iets gratis is, dan ben jij het product.” Het recht om vergeten te worden is eigenlijk alleen maar het niet getoond worden in de zoekresultaten.