BLOG – Organisaties struikelen over samenwerkingsvormen en concentreren zich vaak meer op techniek. Zeker wanneer er agile gewerkt wordt, zien ze snel struikelblokken. Relaties tussen de mensen die samenwerken, is daarom belangrijk, ook als ze in agile teams zitten maar op verschillende locaties.
Vanuit architectuurperspectief is er altijd een mix nodig van methodologie, strategische vooruitziendheid en een diepe betrokkenheid bij medewerkers. Samenwerken gaat altijd over menselijke relaties. Als er geen gelijke frequentie is tussen klant of het team, dan zal succes een moeilijke stap zijn.
De relatie moet gebaseerd zijn op onderling vertrouwen en op gelijkwaardig niveau. In een agile organisatie met een product-eigenaar, een devops-team en een architect acteren alle rollen als een partner van elkaar met één doel: het vervullen van de missie. Het team kan vanuit elk vlak ideeën brengen en discussiëren over wat een betere oplossing is. Als je een leverancier-klantrelatie hebt of concurreert met je collega, is het moeilijk om succesvol te zijn.
Resources
In de wereld van vandaag is er een grote spreiding van resources over locaties en landen. Er wordt vaak beweerd dat devops-teams op dezelfde locatie moeten zijn om goed samen te werken. Dit is geen vaststaand en bewezen feit. Een agile approach heeft genoeg handvaten, zoals reflectie- en planningmomenten en virtuele samenwerkingsvormen. Een goede scrummaster kan dit faciliteren.
Saamhorigheid en gelijkwaardigheid zijn heel belangrijk. Kennis is in near-shore-landen op hetzelfde niveau of zelfs hoger dan in de zogenaamde on-shore-landen. De kosten van near-shore resources is beduidend lager. Tevens brengt het een andere dimensie als er diversiteit van culturen in het team is.
De huidige geopolitieke situatie speelt ook geen belangrijke rol. Het draait immers om de relatie tussen de medewerkers en niet per se de geografische locatie of de organisatie zelf waar men werkt.
We bevinden ons in spannende tijden waarin technologie een grotere rol speelt dan voorheen. Het hebben van goede relaties wordt de sleutel tot succes. Nieuwe techniek kan ons daar ook weer helpen, zoals een KanBan-dashboard en het hebben van een devops-tool om epics, features en user stories te definiëren. De rol van een architect is daarin essentieel. Deze zal de lijm zijn tussen de verschillende disciplines. De architect kan dus een brug zijn die multidisciplinaire teams, onafhankelijk van de geografische locatie en organisatie en locatie bijeen brengen en laten samenwerken in een team.
Ruud Pieterse, enterprise-architect DXC Technology
zeker meer dan alleen techniek.
je moet ook goed kunnen babbelen.
Als bla dan “zal succes een moeilijke stap zijn”
wie praat nou zo 😉
Ik lees iets over agile en vaststaande en bewezen feiten.
Zo zou eenzelfde locatie geen voorwaarde hoeven te zijn, want nergens bewezen.
Dwz bewezen dat succes een eenvoudige stap zou zijn, ofzoiets. denk ik dan.
Alleen volgens mij is dat hele agile gewoon een wanhoopspoging omdat waterval
ook niet lukte. IT is niet zo wetenschappelijk.
Saamhorigheid, gelijkwaardigheid, goede relaties.
Bla bla maar daar heb ik ook weinig berekeningen van tegengekomen.
Automatisering is meer van de user stories.
over off,on en near gesjor met die diensten.
En dan het einde van het artikel waarin de architect zichzelf adviseert,
klinkt eerder epic dan zuiver.
Jammer dat je het zo negatief er tegen aankijkt. Ik schrijf dit artikel vanuit de praktijk, en maak het dagelijks mee. Ik probeer hier dan ook de vooroordelen te mitigeren. Denk eens positief, er zal een wereld voor je open gaan.
Dank voor het artikel, niet ter lering wel vanwege het vermaak.
Agile, de “diepe betrokkenheid bij de medewerkers”.
Frequentie tussen klant of team. Lekker bezig. Make Agile Great Again.
Voorbij het gebabbel is iets belangrijks als Trias Polica gelukkig gebaseerd op onderling wantrouwen.
artikel schrijven vanuit de praktijk, het dagelijks meemaken.
Geeft gelijk het nivo aan.
Zelfde als dat van mij 😉 want ik maak ook van alles vanuit de praktijk dagelijks mee.
Of net zoals de yoga mevrouw die haarzelf aanprijst samen met groene thee. Zonder bewijs gezond en lekker.
Zo zijn er veel manieren om het hetzelfde te bekijken.
De kleine prins zag een boa constrictor die een olifant had ingeslikt waar anderen een hoed zagen
Op je kop ziet de wereld er ook anders uit.
En wordt een frons een glimlach.
De architectuurvisie van de kleine prins gaat om het overtuigen door een verlangen naar de eindeloze zee. Ik gooi het aas even uit want agile gaat meer om de zandbak van de kleuterklas. Van plan tot praktijk is er geen aansluiting op bredere enterprise architectuur en het lifecycle-management waardoor er een architectuur van puntoplossingen ontstaat wat niet handig is voor NIS2 compliance.
Nu verlangt niemand naar compliance maar weet iedereen dat er risico’s zitten in de ketenafhankelijkheden. Neem bijvoorbeeld de verplichting om passende en evenredige technische en organisatorische maatregelen nemen om zo de risico’s van kwetsbaarheden te beheersen en deze tijdig op te lossen. De architect als kleuterjuf voor de planning lijkt me een organisatorische maatregel om orde in de chaos te brengen.
Werken onder architectuur gaat namelijk al lang niet meer om het tekenen van doelarchitecturen met de hoop dat iedereen zich eraan houdt. Enterprise architectuur evolueert naar het inzichtelijk maken van verantwoordelijkheden en risico’s in de keten zodat er een bestuurbare agility is.
Bedankt voor je reactie. Enterprise Architectuur zet meer het raamwerk neer, waarin solution architecten werken. Maar ook solution architecten zullen een raamwerk moeten neerzetten waarin engineers en developers werken. Uitvoering kan waterval zijn maar ook agile. Een organisatie moet er ook op ingericht zijn. In een agile organisatie is er vaak de aanname dat men op 1 lokatie moet zitten. Mijn betoog is dat als de onderlinge relaties goed zijn, dit goed mogelijk is.
Op meerdere locaties
ruud en oudlid die denken dat ze communiceren 🙂
ik lees echter zandbank, kleuterklas, “geen aansluiting”, “architectuur van puntoplossingen” (als resultaat van hierarchische raamwerken ?)
Locatie lijkt voorlopig niet het eerste aandachtspunt.
Bij asml schijnen ze trouwens op nanometer nivo langs elkaar heen te kunnen praten.
Maar een boel raamwerk-ge-neerzet dus op meerdere nivos.
Soort cascade van multileveleuter, maar je kan natuurlijk ook agile verlangen naar eindeloze zwets.
in gelul kan je niet wonen maar in geleuter kan je wel werken (praktijk ervaring)
zeker als de onderlinge relaties goed, want met voor-wat-hoort-wat, handjeklap, scratch-eachothers-back
is tenslotte alles mogelijk.
De kleine prins in de zandbak leest wel maar hij begrijpt niet waardoor hij zich buitengesloten voelt in de discussie. Want agile gaat niet om het zandkasteel maar hoe dat samen gemaakt kan worden, alleen weet niemand van tevoren wat het eindresultaat wordt. Geen vastomlijnd einddoel en een eindeloos falen als onderdeel van het proces wringt dan ook met het idee van onder architectuur werken. Dat is trouwens nog wat anders dan de traditionele raamwerken waar Enterprise architecten zich bezig mee houden. Want van zandkasteel naar kathedraal is de Sagrada Família een mooi voorbeeld van een agile-architectuur.
Je vergeet de kleuterjuf Dino want inspireren in plaats van instrueren gaat meer om het leiderschap dan de methodiek.
Het wordt steeds leuker.
Fijn bouwen in de zandbak en niemand die weet wat het eindresultaat wordt.
Mooi meegenomen dat je dan ook niet kunt falen.
Geen manager, maar een inspirator https://www.youtube.com/watch?v=PUt5YKjVfWg
Metafoor van zandkasteel is interessant, omdat het eindresultaat wat betreft toekomstbestendigheid wel degelijk bekend is.
Lekker bezig zei ik tegen Ruud, nu ook tegen jou.
Sagrada Familia is overigens gewoon een kerk met een fundament waar je letterlijk op kunt bouwen. 10 meter naar links of rechts zit er niet in. Zit muurvast.
Ik constateer het polariserende taalgebruik van jou en had e.e.a. geciteerd.
Mee eens met Ruud dat je ook in dezelfde kamer kunt miscommuniseren, locatie is hierin niet zo doorslaggevend.
Het toverwoord van de verbinding waar Ruud zo mee dweept lijkt in ieder geval ook niet zo aan jou besteed 🙂
Wij zien juist vaak de technische architectuur een ondergeschoven kind is. Er wordt wel even hoog over gekeken welke techniek ingezet wort, maar niet hoe die techniek optimaal geconfigureerd en gedimensioneerd wordt. Dan krijg je een gebouw zonder constructeur met afvallende balkons en instortende vloeren.
Techniek is veel meer dan “We gebruiken IIS en Windows” of “We gaan uitrollen op Docker”. Een diepgaande technische kennis van de technologie die je gebruikt is nodig om een efficiënte en kosteneffectieve oplossing neer te zetten. Wij zien vaak een factor 100-1000 die gehaald kan worden op beide, gewoon omdat men de gebruikte middelen verkeerd inzet.
Niet inzetten van een technisch architect wordt vaak uit misplaatste zuinigheid gedaan. Penny wise, pound foolish.
Hetzelfde geldt voor de Enterprise architect als al die techniek om een wirwar aan contracten gaat waardoor de kleine prins zit te mokken in zijn zandbak. De wetmatigheid dat software in een sneller tempo trager wordt dan hardware sneller wordt gaat om de Sagra Familia van het plan en de uiteindelijke materialen voor verwezenlijking van einddoel. In 20 jaar locatie onafhankelijk werken heb ik zo’n 8 keer in Barcelona gewerkt en ik zag in die tijd weinig progressie terwijl ze in Parijs een kerk in korte tijd wisten te herstellen.
Leuker kunnen we het niet maken, wel leerzamer want het toverwoord van verbinding is uitdaging. Beginnend met een vastomlijnd einddoel – zoals Gaudi schetste – en een verlangen om dit doel te behalen gaat het niet om polarisatie maar extrapolatie door het fundament van de kostenmodellen. Ik geloof niet in toverwoorden als de cijfers wat anders zeggen en hierdoor hecht ik ook niet veel waarde aan de mening van de kleine prins in de zandbak als metafoor van de kleuter die lerend volwassen wordt.
De zandkasteel metafoor was grappig gekozen.
Het bijeenhouden met pappen en nathouden zegt wat over de degelijkheid.
En luchtkastelen blijven voorbehouden aan Ti Ta Tovernaar.
Maar de mooiweer archtecten waren wel lekker bezig.
Wat Barcelona betreft heb ik wat recentere ervaring.
Onlangs bezocht ik daar Sagrada Familia
Even naar boven gaan was verboden, want het regende, te gevaarlijk.
Tot zover verwezenlijking van het einddoel, zelfs als de architect dat blijkbaar zelf kon bepalen 🙂
Maar nu waar het om gaat.
Architectpaus Ruud hecht blijkbaar veel waarde aan de verbinding.
Het metselwerk in de bouwwerkjes.
Zo te lezen heb je aan ander geloof, dan holy water als de lijm waar Ruud over heeft.
verbinding versus polarisatie
“Individuals and Interactions” over cijfers
“wirwar aan contracten” over “customer collaboration”
Ik zie een toren van Babel. Happy building.
Als Dino minder focus op de persoon legt en zich meer in het ontwerp verdiept dan worden de verbanden duidelijk. Tenslotte werd EA eind jaren 80 populair als gevolg van ‘Reaganomics’ waarbij Amerikaanse overheid wel de beleidsverantwoordelijkheid behield maar de operationele controle verschoof. Het idee van efficiëntere marktmodellen en privatiseringen waaide rond eeuwwisseling over naar Europa als gevolg van de sterke dollar met dezelfde problematiek. Je kunt nu eenmaal niet kostenefficiënt inkopen op basis van een democratische legitimiteit.
EA lijkt hierdoor een correctiemechanisme op een doorgeschoten marktlogica door het afdwingen van architecturale principes via contracten. Neem bijvoorbeeld: ‘Pas toe of leg uit beleid’ aangaande gebruik van open standaarden of het principe van ‘least privilege’ als architectuurprincipe in aanbestedingen. Deze principes hebben als doel om de regie te houden door vermijdbare afhankelijkheden te voorkomen en lange termijnwaarde te creëren ondanks de korte-termijncontracten. In de huidige geopolitieke situatie kunnen we de roep om soevereiniteit in architecturale principes vertalen.
Eén-tweetje in de verbanden die Dino legt gaat om het polariseren en vergeet de heilige drie-eenheid van complexiteit, verloren kennis en ambtelijke tegenwerking. Zo is het architectonische meesterwerk van Gaudi complex, gingen veel bouwtekeningen van de Sagrada Familia in de Spaanse burgeroorlog verloren en werd de bouwvergunning pas in 2023 verstrekt. Maar bovenal hadden ze in 1882 nog geen 3D modellen als ik kijk naar de lange termijnwaarde van een lelijk bouwsel met een beperkte functionaliteit.