Door Randeep Somel, VP, Global Head of Communications and Sustainability
De hoop was dat de jaarlijkse VN-Klimaatconferentie (COP27) dit jaar gepaard zou gaan met grote wereldwijde initiatieven om klimaatverandering aan te pakken. Helaas konden de aanwezigen het niet eens worden over de belangrijkste mijlpalen, zoals afspraken over het gebruik van fossiele brandstoffen. En terwijl wereldleiders en invloedrijke bedrijfsbestuurders vanuit de hele wereld bij elkaar kwamen om klimaatverandering te bespreken, luidde de Verenigde Naties de alarmklok. We lopen “aanzienlijk achter op schema” om de klimaatdoelen te halen. De opwarming van de aarde tot maximaal 1,5 graden Celsius beperken, zoals in 2015 door bijna 200 landen is afgesproken in de Parijs-overeenkomst, lijkt verder weg dan ooit. Zoals de VN aangeeft, brengt dat desastreuze consequenties met zich mee. Waaronder flinke verhoging van de zeespiegel en fikse aantasting van de biodiversiteit.
De focus tijdens de klimaattop lag dit jaar op indirecte uitstoot – scope 3-emissies. Want daar is het probleem het grootst. Dit zijn de emissies waarop een bedrijf geen directe invloed heeft. 70% van de CO2-voetafdruk van de meeste bedrijven valt onder scope 3, veroorzaakt door bijvoorbeeld hun toeleveringsketens, klanten, investeringen, afval, distributiesystemen, en werknemers die naar hun werkplek reizen. Om ook deze emissies te adresseren, moeten bedrijven in alle sectoren hun emissiereductie-initiatieven in een stroomversnelling brengen. Technologie speelt daarbij een cruciale rol.
Secuur emissies rapporteren
Het nauwkeurig meten van scope 3-emissies is de eerste stap in het aanpakken van deze uitstoot. Je kunt immers alleen controleren wat je kunt kwantificeren. Echter, emissierapportage is niet altijd eenvoudig. Organisaties zijn vaak niet in staat om nauwkeurige scope 3-emissiegegevens te verstrekken. Dat komt omdat dit type emissies buiten de directe invloed van bedrijven valt en in veel gevallen door een groot aantal verschillende partijen in de toeleveringsketen wordt veroorzaakt. Het in kaart brengen van deze gegevens is daarom vaak erg ingewikkeld.
Zo hebben financiële instellingen, zoals banken, vaak moeite om toegang te krijgen tot nauwkeurige en gedetailleerde gegevens over de emissies van hun klanten. Omdat ze deze informatie in veel gevallen niet direct van hun klanten krijgen, moeten ze vertrouwen op vaak inconsistente gegevens van derde partijen. Dit maakt dat gerapporteerde emissiegegevens voor hetzelfde bedrijf per financiële instelling sterk kunnen variëren. Zodoende meldde een bank voor een zakelijke klant een scope 3-emissie-intensiteit (de uitstoot per euro toegevoegde waarde) van meer dan 7.000 ton CO2 per €1 miljoen omzet. Terwijl een andere bank dit cijfer voor dezelfde klant op nul stelde.
Uitstoot beperken met digitale oplossingen
Steeds vaker besteden grote bedrijven hun informatiemanagementbehoeften uit aan daarin gespecialiseerde bedrijven. Dit heeft uiteraard veel voordelen, maar het betekent ook dat deze bedrijven geen directe invloed meer hebben op de emissies die daaraan verbonden zijn. Om ook hier verantwoordelijk om te gaan met de emissies, moeten de bedrijven die databeheer uitbesteden een leverancier kiezen waarmee ze vooruitgang kunnen boeken. Iron Mountain ziet dit als een kans om deel uit te maken van de oplossing, door klanten te helpen bij het verminderen van hun uitstoot en milieu-impact met innovatieve technologische oplossingen.
Technologische ontwikkelingen maken het mogelijk om beter inzicht te krijgen in indirecte emissies, en een groeiend aantal bedrijven in diverse sectoren maakt daarop steeds vaker aanspraak. Iron Mountain staat aan het voorfront van deze innovaties. Ons bedrijf biedt een uitgebreide reeks oplossingen om klanten inzicht te geven in de milieuprestaties van hun leveranciers. Bijvoorbeeld met het Asset Lifecycle Management (ALM) Environmental Benefits Report, het Green Shred Report en de Iron Mountain Data Center (IMDC) Green Power Pass, dat het mogelijk maakt om scope 3-emissies nauwkeurig te rapporteren.
Nu naar netto-nul?
Organisaties in verschillende sectoren en van elke omvang zien zich geconfronteerd met toenemende druk uit verschillende hoeken. Regelgevers, investeerders en klimaatbewuste klanten eisen in toenemende mate nauwkeurigere rapportage en vermindering van indirecte emissies. In de EU is vanaf 2024 de CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive) van kracht, waarmee bedrijven verplicht worden om uitgebreid over hun emissies (inclusief scope 3) te rapporteren. Ook de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) stelde eerder dit jaar regelwijzigingen voor. Als die worden ingevoerd, zijn veel Amerikaanse bedrijven voortaan verplicht om regelmatig gegevens over hun scope 3-emissies te presenteren
Met de COP27 achter de rug moet de informatiemanagementindustrie met elke klant samenwerken om de emissies, zowel direct als indirect, terug te dringen. De ‘netto-nul’-doelstelling van de Parijs-overeenkomst voor 2050 nadert snel, en we lopen al achter op schema. Bedrijven en regeringen dragen de verantwoordelijkheid om de overgang naar een koolstofarme economie zo snel mogelijk te realiseren. Nauwkeurige rapportage is daarin de eerste stap.
