Cell-processor brengt multikern

De nieuwe Cell-processor, bestaande uit meerdere flexibele verwerkingskernen, verschijnt zelfs eerst in krachtige werkstations. Die machines, ontwikkeld door Sony en IBM, zijn bedoeld voor zwaar grafisch werk zoals filmtrucage en computeranimatie. Daarnaast doet de Cell-chip natuurlijk ook dienst in werkstations die dienen als ontwikkelplatform voor Sony's volgende generatie spelcomputer, de Playstation 3.
De Cell-werkstations komen als eerste op de markt en wel begin komend jaar. Sony zal in mei een Playstation 3-prototype tonen op de amusementsbeurs E3, hoewel het nog niet officieel bevestigt of de machine in 2005 uitkomt. In 2006 moeten meer Cell-apparaten verschijnen, waaronder opzetkastjes, mobiele communicatie-apparatuur en zelfs hoge-definitie televisietoestellen van Sony en Toshiba.
Laatstgenoemde werkt samen met Sony en IBM aan de ontwikkeling van deze multikern-processor. De drie onthullen begin februari meer details op de International Solid State Circuits Conference (Isscc).

Parallel

Het is al bekend dat de 64-bit chip is afgeleid van IBM's Power-processorarchitectuur, maar geheel op zichzelf staat. Zo bestaat de Cell-chip letterlijk uit cellen (kernen) die samen een herconfigureerbaar geheel vormen. Hiermee loopt het Cell-consortium voor op processorleveranciers als Intel en AMD die komend jaar beginnen aan dualkern-chips. Sun Microsystems heeft al tweekerns-processoren en werkt aan grootschalige multikern-chips.
De Cell-processor is vooralsnog dichter bij een concrete lancering dan de concurrentie. Daarbij lijkt het ontwerp ook voor te lopen. Zo zijn alle kernen in het Cell-geheel gelijk aan elkaar (peer to peer) waardoor uitbreiding relatief eenvoudig is. Dit geldt ook voor verschillende Cell-systemen die hun rekenkracht middels een netwerk kunnen bundelen. Elke cel bestaat uit een risc-processor met een geavanceerde geheugencontroller en maximaal acht rekeneenheden voor streaming dataverwerking.

Software-pakketjes

Deze hardware-opzet is één van de twee basisconcepten van de Cell-processor. De ander is de software-opzet: programmatuur wordt opgedeeld in pakketjes, apulets genaamd, met de te bewerken data en de bewerkingsinstructies (code) zelf. Die apulets maken het mogelijk efficiënt gebruik te maken van de parallelle processoropzet. De apulets zijn onafhankelijk van elkaar en dus te verdelen naar beschikbaarheid van de processorkernen.
De cellen die een Cell-processor vormen moeten hiervoor wel een intelligente verdeling van het systeemgeheugen hebben. Dat probleem is regelrecht afkomstig van complexe servers met meerdere processoren, waaronder ook clustersystemen en Numa-servers (non-uniform memory architecture).