De instelling van het Innovatie Platform is voor Dobroslav Gracanin aanleiding om aandacht te vragen voor zijn probleem dat wellicht door het Platform kan worden opgelost. Met een open brief aan de voorzitter probeert hij meer duidelijkheid te krijgen. Een vaderlandslievend advies.
Geachte heer Balkenende,
Tien jaar geleden ben ik uit een concentratiekamp in ex-Joegoslavië naar Nederland gekomen. Binnen een paar maanden kreeg ik asiel en een status. Ik was echt blij. Nu ben ik Nederlander, met de Nederlandse nationaliteit en dit is mijn land. Een ander land heb ik niet meer. Ik betaal hier mijn uitvaartverzekering, dus mijn botten zullen hier blijven. In Nederland heb ik geen familie en woon ik in een goedkope, gezellige wijk met buren, die toevallig ook allochtoon zijn.
In mijn ex-land was ik hoogleraar computerkunde. Nu ben ik 50. In de afgelopen tien jaar had ik 5 jaar lang een vaste baan en betaalde ik pensioen. Maar na de reorganisatie van het bedrijf waar ik werkte ben ik werkloos geworden. Later had ik alleen tijdelijke banen in zogenaamde projecten. Ik moest ook op een laag werkniveau leren werken. In het laatste jaar heb ik slechts twee dagen gewerkt. Van 10 tot 22 uur in een magazijn, voor 7,5 euro per uur bruto. Dat wil zeggen, voor bijna niets, want mijn uitkering is hoger.
Ik heb nu meer dan 600 sollicitatie-brieven geschreven en gestuurd. Zou er hier voor mij geen werk meer zijn?
Ten eerste, de ict-sector, waarin ik meer dan 25 jaar ervaring heb, heeft te weinig vacatures. Bovendien is er veel concurrentie en jongere kandidaten hebben voorrang. De ervaring in Nederland speelt hier ook een cruciale rol. Ik ben allochtoon en mijn Nederlands is niet zo best. Tot slot willen andere branches, niet met me praten, omdat ik te hoogopgeleid en te oud ben voor een lagere functie. Voor hogere functies heb ik niet voldoende ervaring in die branche.
Als ik geen vaste baan heb, kan ik ook geen pensioen betalen. Ik wist dat er een moeilijke tijd voor de deur stond. Toen ik in Nederland begon te werken, begon ik ook met sparen: Spaarbeurs, Koersplan en ook nog Toekomstplan, naast de pensioenpremie uiteraard.
Als ik 65 word, zal mijn aow 50 procent van een volledige uitkering zijn (Ik woon dan 25 jaar in Nederland) en mijn pensioen bedraagt dan 2,5 procent voor elk betaald arbeidsjaar (tot nu toe 12,5 procent) van een volledig pensioen. Nu zit ik al lang op een ww uitkering (70 procent van mijn laatste tijdelijke salaris). Mijn spaargeld is bijna op. Binnenkort moet ik met de betaling mijn Koersplan en Toekomstplan stoppen. Ik kan dit niet meer betalen. Ik moet iets te eten hebben. Dus mijn Toekomstplan is nu.
De situatie op de arbeidsmarkt wordt slechter en slechter. Ik word daarbij ouder en ouder en heb minder en minder geld. Heel snel zal ik tot de bijstand gaan vallen. Op deze manier kan ik niet meer leven. Mijn toekomstige financiële situatie is absoluut duidelijk en ik heb weinig invloed om iets wezenlijk te veranderen.
Ik begrijp heer Balkenende dat het uw schuld niet is dat ik hier ben. Ik kwam niet uit Srebrenica. Daar in de Balkan en de voormalige Joegoslavische staat waren veel andere concentratiekampen.
Ik was patriot en nu ben ik weer vaderlandslievend voor mijn huidige land, Nederland. Daarom zou ik U graag als een visionair voor onze toekomst een praktisch advies willen vragen.
Ik wil graag mijn bijdrage leveren voor mijn nieuwe land, en voor uw langdurende bezuinigingsplan. Mijn hondse leven van misschien wel een jaar of twee kost zo toch ook een paar honderd euro’s per maand.
Lieve heer Balkenende, ik wil graag uw advies horen. Is er nog iets dat ik zou kunnen doen om in deze situatie mijn eigen bijdrage te leveren? Misschien kunt u ook voor andere mensen die in mijn of in een nog slechtere situatie zitten een nuttig vaderlandslievend advies geven.
Nu ben ik onproductief, een zwart gat, maar toch wil ik graag iets bijdragen aan uw plan, uw toekomst en voor alle rijkere mensen hier of over de oceaan.
Bij voorbaat dank ik u, voor het vriendelijke advies en voor de genomen moeite.< BR>
Dobroslav Gracanin