Om vrijdag 6 april ging om 12:00 uur ging de werkelijke hackathon van start waarin 63 verschillende teams zich op het samen creëren van prototypes stortten. In totaal bestond de hackathon zelf uit zeven verschillende thematische tracks: Future of Pensions, Digital Nations Infrastructure, Energy Transition, Global Digital Identity, Health, Machine Economy en Public Safety and Security.
Over de winnaars van de verschillende tracks schreef Computable afgelopen dinsdag al. Deze tracks hebben een grote gemene deler: identiteit, misschien wel het meest lastige onderwerp voor samenwerking tussen de off- en online wereld.
Het identiteitsvraagstuk is ook zonder een online omgeving al lastig genoeg te beantwoorden, als het in alle gevallen al te beantwoorden is. Als iemand naar een persoon kijkt, dan zie je van alles waardoor je bepaalde eigenschappen aan een persoon toekent. Maar welke eigenschappen zijn wanneer relevant? Maar voordat we in een filosofisch gedachtenexperiment belanden, terug naar blockchaingers en identiteit.
Online identiteit
Bij online identiteit is de vraag welke eigenschappen op een bepaald moment nodig zijn niet veel anders dan in het fysieke leven. Ondanks dat er een aparte track voor identiteit was, namelijk Global Digital Identity, komt het overal terug. De winnaar van de track, een bedrijf dat zich richt op het beveiligen van de supply chain van medicijnen met de naam Unchain, lijkt dan ook niet te vallen binnen de track identiteit. Maar zelfs een medicijn heeft in die zin een identiteit, de maker, de vervoerder, de arts en uiteindelijk de patiënt.
Zeker ook met de aankomende Algemene Verordening Gegevensbescherming of AVG (General Data Protection Regulation of GDPR) komen daar ook nog eens een heel stel privacyregels bij. Het klinkt allemaal fantastisch, applicaties ontwikkelen die ergens gebruikmaken van een bepaalde blockchain, het is niet de bedoeling dat gegevens daardoor op straat komen te liggen of niet meer te veranderen zijn naar het verleden toe. Iedereen heeft in de Europese Unie namelijk het recht om vergeten te worden en dat laatste is lastig, zeker met publieke blockchains.
Sommige teams losten dergelijke problematiek op door private blockchains te kiezen, anderen juist door informatie die herleidbaar is tot personen helemaal los te koppelen van de ketens zelf, bijvoorbeeld via zero-knowledge proof of met technieken met een min of meer vergelijkbare uitkomst.
Smart contracts
Ondanks dat het misschien niet helemaal binnen de bitcoin-gedachte valt, een private blockchain, is het op dit moment nog niet goed mogelijk om smart contracts te maken die ook daadwerkelijk herleidbare identiteit te koppelen aan een functioneel smart contract. In sommige gevallen is herleidbaarheid van belang, maar er is bijna altijd een moment wanneer persoonlijke identiteit weer om de hoek komst. Bijvoorbeeld voor de 'identiteit' van een medicijn. De producent en de eindgebruiker willen misschien een zo openbaar mogelijke blockchain om te weten of er niet gerotzooid wordt met het product, maar uiteindelijk mag dan weer niet herleidbaar zijn wie de patiënt is.
In het geval van bijvoorbeeld een freelancer-werkgeverovereenkomst is het niet nodig voor de partijen om de verklaring van goed gedrag zelf in handen te krijgen, er moet alleen bekend zijn dat deze er is en nog geldt. Zoals iemand slim uitlegde op de hackathon: 'stel, ik los een Sudoku op en je krijgt de oplossing niet te zien en toch weet je 100 procent zeker dat ik hem juist opgelost heb'.
De AVG zorgt sowieso voor een hoop interessante problemen waar niet altijd even makkelijk een oplossing bij te verzinnen is. Alles wat bijvoorbeeld via smart contracts tot nu toe herleidbaar is vastgelegd op bijvoorbeeld een publieke ethereum-blockchain, is niet meer terug te draaien. Zelfs een transactie op de bitcoin-blockchain zou mogelijk niet immuun zijn voor de AVG, maar hierover is het laatste woord vermoedelijk nog niet gezegd.
Om te kunnen beoordelen moet u ingelogd zijn: