Ik trad ooit eens op tijdens een bedrijfsfeest voor achthonderd ict-beheerders van de Belastingdienst. Toen ik mijn optreden begon met het uitspreken van mijn verbazing over het aantal medewerkers, zei iemand in het publiek dat dit niet eens alle ict-beheerders waren. Er waren ook nog vierhonderd beheerders aan het werk. Waarop ik zei: 'Oh, dus het kan ook met vierhonderd mensen?'
Het was niet mijn beste openingsgrap ooit. Ik heb sindsdien ook altijd het gevoel dat ik mijn belastingaangifte extra zorgvuldig moet invullen.
Wat ik toen dacht (en zei) over de Belastingdienst, dat moeten ook de grote techbedrijven hebben gedacht. Zowel bij Meta, Amazon als Twitter vallen de ontslagen op dit moment net zo hard als de bladeren van de bomen. Het gaat met tienduizenden tegelijk. Maar ik denk dan altijd: als je als Twitter of Facebook nu zo makkelijk zonder deze medewerkers kunt, waarom heb je ze dan überhaupt aangenomen? Of bestaan er naast heel veel nepaccount ook heel veel nepmedewerkers?
Mop
Je had vroeger die mop waarbij je een ambtenaar vroeg naar het aantal werknemers dat hier op het gemeentehuis werkt. Waarop de ambtenaar dan antwoordde: ‘De helft.’ We roepen al een hele tijd dat er een groot personeelstekort is. Wat natuurlijk heel gek is. Deze week maakten de Verenigde Naties bekend dat er op onze aarde nu meer dan acht miljard mensen wonen. We hebben er nog nooit zoveel gehad. En dan toch nog een personeelstekort hebben, dat is knap.
Maar het kwartje kan dus elk moment weer de andere kant op vallen. Van het ene op het andere moment kunnen ze dus ook weer vinden dat er te veel personeel is. Maar dan is er als ict’er natuurlijk altijd één troost. Je kunt altijd nog werken bij de belastingdienst. Ze zoeken daar nog mensen.
Het mooiste van beheer is dat je niet hoeft te werken als alles werkt zoals bedoeld, de ellende begint als de zaak omkeert want dan is het alle hens aan dek in de paniek. Dat komt omdat dan de rest niet meer kan werken waardoor er een besef komt hoe afhankelijk we zijn van ICT. Het is in de ICT dan ook een beetje zoals in de zorg waar een kleine piek al voor paniek zorgt omdat er geen personele veerkracht meer is doordat er flink bezuinigd is. Ooit hadden we namelijk nog de ploegendiensten in het beheer omdat de 24-uurs economie lastig in te vullen was met een werkdag van 8 uur waardoor het rekensommetje van 24 delen door 8 precies de verhouding is waar Jacob grappen over maakt. Tegenwoordig zijn servicecontracten van 7 maal 24 uur garantie uitbesteed waardoor een verstoring bij de belastingtelefoon een oplossingstijd heeft van dagen in plaats van uren.
Service is een optie geworden waarover juristen zich druk maken over de verplichtingen omdat ‘Too many chiefs and not enough indians’ iedereen hoog opgeleid moet zijn waardoor we een tekort aan praktisch opgeleiden hebben. Het scheefgegroeide salarishuis waarover Elias het ooit eens over had begint de andere kant op te kantelen omdat repareren niet alleen duurzamer is dan vervangen maar ook rendabeler als we kijken naar de rekensommetjes van verborgen kosten. De factor onderhoud is veelal recht evenredig aan de factor beheer en kijkend naar de verhouding van het aantal belastingbetalers versus het aantal beheerders hebben we vooral teveel communicatiemedewerkers die niet bereikbaar zijn door een verstoring bij de belastingtelefoon.
Ik snap waarom ze bij Twitter, Facebook, Whatsapp e.e.a. mensen moeten ontslaan als iedereen nog gewoon gebruik maakt van technologie uit het begin van de vorige eeuw. Het voor de muziek uitrennen met een hype gaat tenslotte om het geduld van brede acceptatie als we kijken naar de wet van de remmende voorsprong.