Google ligt onder vuur. Het bedrijf neemt het niet zo nauw met onze privacy en zou in China een door de Chinese overheid gecensureerde zoekmachine willen starten. Reden voor het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden om Google eens flink aan de tand te voelen. Met name voor de activiteiten in China is men huiverig. We mogen niks meer met China doen. Ik neem aan dat deze mensen dus ook allemaal hun iPhone gaan inleveren.
Google zelf ontkent plannen in China te hebben. Sterker nog, in 2010 besloot het bedrijf zich juist terug te trekken uit China omdat ze niet gecensureerd wilde worden door de Chinese Communistische Partij. Er is namelijk maar één partij die mag censureren en dat is Google zelf.
Domme krant
We vragen Google van alles omdat we denken dat Google alles weet. Dat klopt ook. Google weet ook alles, maar vooral van u. En daarom bent u zo interessant voor Google. Zo kunnen ze u precies die advertentie aanbieden die interessant voor u is. Verkopers en enquêteurs op straat hebben dat voordeel niet. Die moeten iedereen aanspreken of selecteren op hun uiterlijk. Zo word ik altijd aangezien voor een Telegraaf-lezer. Tenminste verkopers van Telegraaf-abonnementen spreken mij op straat altijd aan met de zin: ‘Leest u weleens de Telegraaf?’. Ik antwoord dan altijd: ‘Nou alleen als ik er zelf in sta. En sta ik er vandaag zelf in?’. Dan antwoorden ze meestal: ‘Ja dat weet ik niet’. Waarop ik dan zeg: ‘Oh, dus je leest die domme krant zelf ook niet’. En dan loop ik door.
Lachen om China
Maar je hoeft geen Google te gebruiken. Je kunt ook gewoon net als vroeger weer alles opzoeken in een encyclopedie of de Gele Gids. Vroeger waren de bedrijven die het meeste betaalden ook al het gemakkelijkst te vinden in de Gele Gids. Die kwam één per jaar, net als het telefoonboek met daarin alle adressen en telefoonnummers van alle mensen, door je brievenbus naar binnen. Het woord ‘datalek’ bestond nog niet. En om China lachten we alleen maar.
De CEO van Google die voor het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden openlijk staat te liegen en daar mee wegkomt is nooit grappig. Immers diezelfde persoon is ook degene die jaarlijks de vele miljoenen campagne bijdragen aan de diverse politici die in die zaal tegenover hem zitten betaalt.