Het landelijk schakelpunt (lsp) blijft in 2012 mogelijk toch bestaan. Dat is de uitkomst van nieuwe afspraken tussen verschillende koepelorganisaties van zorgverleners. Zorgverzekeraars staan garant om het financiële gat te dichten dat aanvankelijk het lsp de das om deed. Naast de financiële toezeggingen zijn er nieuwe afspraken gemaakt om de privacy en veiligheid van de uitwisseling van medische gegevens te waarborgen. Eerder meldde lsp-beheerder Nictiz dat door geldgebrek de stekker uit de infrastructuur ging.
Brancheorganisatie Zorgverzekeraars Nederland staat garant voor een bedrag van 6,6 miljoen euro dat nodig is voor de aansluiting van huisartsen en huisartsenposten in 2012. Daarnaast is afgesproken dat verzekeraars vanaf 2013 consequenties verbinden aan huisartsen, apothekers en ziekenhuizen die niet zijn aangesloten op het lsp. Zorgverleners verliezen mogelijk hun contract met de zorgverzekeraar als ze in 2013 niet zijn aangesloten.
Door de financiële garantie van de zorgverzekeraars en ongeclausuleerd getekende contracten van apothekers wordt de ondergrens voor exploitatie van het lsp van 7,2 miljoen euro, gehaald. Eind 2011 leek een gebrek aan financiële garanties het lsp nog de das om te doen.
De nieuwe afspraken staan in een brief op de website van het Ministerie van Volksgezonheid Welzijn en Sport (VWS). Daarin wordt benadrukt dat aansluiting op het lsp niet verplicht is omdat de doorstart een privaat initiatief is. Eerder zette de Eerste Kamer een streep door wetgeving voor verplichte aansluiting op het lsp.
Onduidelijkheid EPD
Het lsp is de technische verbinding (infrastructuur) die de uitwisseling van medische gegevens tussen zorgverleners mogelijk maakt. Het is nog onduidelijk hoe in de toekomst die uitwisseling van gegevens, die vaak het landelijk elektronisch patiënten dossier (landelijk epd) wordt genoemd, eruit zal zien.
Er staan bijvoorbeeld nog vragen open over regionale uitwisseling, beveiligingsprotocollen en de mogelijkheden van patiënten om hun gegevens in te zien. In een concept doorstartmodel staan de belangrijkste privacyaspecten beschreven, maar de omschrijving van die vijf punten is erg generiek.
Doorstart
De zorgaanbieders Landelijke Huisartsen Vereniging, Vereniging Huisartsenposten Nederland, De Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie en Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen komen nog in december 2011 met een doorstartmodel. Dat model bevat voorstellen van het College Bescherming Persoonsgegevens over privacykwesties.
Daarnaast richten de genoemde koepelorganisaties een rechtspersoon op die verantwoordelijk is voor de gegevensuitwisseling en aanspreekpunt wordt voor juridische zaken. Het gaat dan om het voldoen aan wettelijke regels en aansprakelijkheid bij juridische zaken die spelen tussen de aangesloten deelnemers.
Echt belachelijk. Je moet de markt dit soort zaken laten ontwikkelen. Die doen het graag, zijn ook bereid daarin te investeren en je bindt je daardoor aan geen enkele ontwikkeling of investering. Als overheid en belanghebbenden (zoals zorgverleners en -verzekeraars) moet je je alleen maar bezig houden met RFC’s, eisen voor certificatie van ISV’s (en certificatie van certificaatverstrekkende partijen).
Echt ongelooflijk, maar als beslissers beslissen met geld dat niet echt uit hun eigen kontzak komt, willen ze altijd zoveel mogelijk zelf doen en zelf zoveel mogelijk risico nemen. Althans zo lijkt het.
Maw de zorgverzekeraars bepalen hoe zorgverleners met hun gegevens omgaan. En in dit geval is dat een LSP dat door de 1e kamer is afgekeurd omdat de veiligheid van de gegevens niet gegarandeerd kan worden.
Dus naast dat je zorgverzekeraar via je declaraties af kan leiden wat voor aandoeningen je hebt kunnen ze straks direct medische dossiers inzien en daar beslissingen op gaan nemen. Het scheelt ze immers miljarden per jaar.
Met de aankomende vergrijzing golf is dat natuurlijk wel een positieve ontwikkeling.
Het verstand zegeviert! Zeker nu de zwakke plek van patiënten toegang en controle wordt opgelost.
Interessant en verontrustend dat de hele discussie nu niet gaat over de belangrijkste bezwaren, bescherming van de patiënt tegen misbruik, maar om een financieel plaatje. De opt-out is een zwaktebod, nu mag ieder ongeacht kennisniveau individueel uitmaken wat de afweging is op basis van doemscenario’s versus onduidelijke informatie over beveiliging en toegang door derden en de rest van de wereld.
Jammer, er was een kans om een beter alternatief neer te zetten, maar de commercie wint het van de zorgvuldigheid.