In een brief aan de Amsterdamse gemeenteraad doet Pegamento-directeur Serge Poppes zijn beklag over de gang van zaken in de aanbesteding van vorig jaar waarin de gemeente een uitvraag deed voor een nieuw omnichannel-systeem. Amsterdam schatte de kosten op 14 miljoen euro, Pegamento bood 12 en uiteindelijk kreeg Deloitte de klus gegund tegen een bedrag van 26 miljoen euro. Dat Amsterdam uiteindelijk veel duurder uit is komt vooral omdat kwaliteit in de aanbesteding veel zwaarder woog dan de prijs.
Maar dat betekent volgens directeur Poppes niet dat Pegamento geen kwaliteit kan leveren, zo bijt hij van zich af in dagblad Het Parool. Hij schreef zelfs namens zijn bedrijf een brief aan de Amsterdamse gemeenteraad om dit toe te lichten en vooral te benadrukken. Eerdere uitspraken over de kwaliteit door de gemeente in hetzelfde dagblad hadden kwaad bloed gezet bij Poppes. Volgens hem heeft Pegamento wel degelijk een kwalitatief systeem, ‘we leveren al sinds 2014 het ict-systeem van de gemeente voor contacten met burgers’, maar moest zijn bedrijf het vooral op kwaliteit afleggen omdat er een verkeerde referentie was opgegeven. Hierdoor kon de gemeente Amsterdam simpelweg niet de kwaliteit van het Pegamento-systeem toetsen.
Vóór Deloitte
De brief aan de Amsterdamse gemeenteraad kan vooral worden gezien als een poging om gezichtsverlies te voorkomen na de verloren aanbesteding. Het ontstane beeld dat zijn oplossing kwalitatief onder doet voor het gekozen Deloitte-systeem is volgens Poppes absoluut onjuist.
De offerte van Pegamento was volgens Poppes kwalitatief goed en hij claimt zelfs dat Deloitte in de optelsom achter Pegamento terecht zou komen als de kwaliteit wel goed was beoordeeld.
Toch laat Pegamento het erbij zitten en respecteert het de uitspraak van de rechter in het eerdere kort geding waarin hij de gunning aan Deloitte aanvocht. De rechter oordeelde dat de procedure van de aanbesteding correct was verlopen en dat het de gemeente vrij staat om voor een duurdere oplossing te kiezen op basis van de kwaliteitsweging en referentiecase. Wel noemde de rechter de gang van zaken in de aanbesteding ‘uiterst rommelig’.
Pegamento-directeur Poppes ‘respecteert, maar betreurt’ de uitkomst van het kort geding. ‘Niet alleen om bedrijfseconomische, maar vooral om maatschappelijke redenen. De uitkomst van de aanbesteding treft de portemonnee van de burger onnodig zwaar’, verwijst hij naar de kosten (26 miljoen euro) voor het Deloitte-systeem die vele malen hoger zijn dan de oorspronkelijk door de gemeente geschatte 14 miljoen euro.
Lijkt er op dat er een paar mensen hebben zitten slapen bij Pegamento. Als je weet dat je op kwaliteit beoordeeld wordt is zorg dragen voor een maximale score op de kwaliteitsonderdelen essentieel, en Deloitte lijkt dat beter door gehad te hebben (of had gewoon een betere referentie).
Overigens zou ik, als ik commercieel verantwoordelijk zou zijn bij hetzij de leverancier hetzij de gemeente toch even de vraag stellen hoe het kan dat twee leveranciers met expertise op dit vlak met oplossingen kunnen komen die zo ver uit elkaar liggen.
Pegamento-directeur Poppes ‘respecteert, maar betreurt’ de uitkomst van het kort geding. ‘Niet alleen om bedrijfseconomische, maar vooral om maatschappelijke redenen. De uitkomst van de aanbesteding treft de portemonnee van de burger onnodig zwaar’
Wat lief van de directeur om namens ons een rechtzaak te beginnen 🙂
Allemaal vanwege “een verkeerde referentie”.
Het “mag het een ietsje meer zijn” van vroeger maakt een come-back.
Het sapperdeflap-plaatje erbij maakt de pret compleet.
Opmerkelijk is de suggestieve toon in dit artikel terwijl link naar meer informatie een interessante visie geeft over het verschil tussen ‘best-of-breed’ en ‘best-of-suite’ vanuit een kwaliteitsperceptie.
https://uitspraken.rechtspraak.nl/#!/details?id=ECLI:NL:RBAMS:2022:7728
Oja, er zijn fouten gemaakt met de referentie maar een ‘uiterst rommelige’ aanbesteding klinkt voor mij niet als een foutloze opdrachtgever. En dit geldt zeker als er naar de markt een ‘richtprijs’ van 14 miljoen is gecommuniceerd en één partij weet te winnen met een bijna dubbele inschrijfprijs. Ergens krijg ik dan het idee dat één partij meer wist dan de anderen.
Ik kan me dan ook deels in het standpunt van Pegamento vinden en niet in het gedachtegoed van de redactie over gezichtsverlies want tenslotte maakt iedereen fouten.
@oudlid de door jou gelinkte uitspraak laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Er wordt in de leidraad helder en duidelijk (kwantitatief) gecommuniceerd over wat een geldige referentie is. Daar heeft Pegamento niet aan voldaan. Dus terecht afgewezen (en ik snap echt niet hoe men dat had kunnen missen).
Voor wat betreft jouw idee “dat één partij meer wist dan de anderen”, Pegamento levert deze dienstverlening nu (bron: https://www.pegamento.nl/portfolio/portfolio-gemeente-amsterdam/). Dus als er één partij zou moeten zijn die deze aanbesteding zou moeten kunnen winnen, dan is het wel Pegamento. Nu ken ik de scope van de huidige dienstverlening niet, maar ik ga er wel van uit dat de mensen van Pegamento regelmatig contact hebben met de mensen van de gemeente, dat men bij Pegamento wel enig gevoel heeft voor wat er bij de klant leeft en welke (bijv. architecturele) kant er bij de klant op gedacht wordt.
Robert D,
Ik weet niet wat de link waard is want andere referentie bleek ook niet te zijn wat het had moeten zijn. Tenslotte is het niet slim om zo’n referentie te ‘bevuilen’ of Serge Poppes is net als een andere DGA zijn eigen glazen aan het ingooien. Iets wat goed mogelijk is want als je zegt dat je een kwart van de FTE’s weg automatiseert dan maak je jezelf niet populair bij sommige ambtenaren.
Kwantitatief gecommuniceerd ben ik dan ook benieuwd naar de 14 miljoen want ook al was het een fictief bedrag waar geen rechten aan ontleent konden worden er zal naar ik aanneem een doel achter gezeten hebben. Of had, zoals jezelf al aangeeft, de opdrachtgever geen idee over wat er uiteindelijk aan de markt gevraagd werd?
Commercieel versus politiek struikel ik daarom over een ‘uiterst rommelig’ (paragraaf 4.3 in de uitspraak) procedure omdat eerst Pegamento uitgesloten wordt, dan weer niet en uiteindelijk toch weer wel afgeserveerd wordt. En het is zoals je zelf kunt lezen dan ook begrijpelijk dat Pegamento zich zorgen maakte over deze gang van zaken en aan de bel trok. Ik vind het daarom begrijpbaar dat Pegamento het gevoel heeft dat de procedure oneerlijk is verlopen en de indruk heeft – zoals ook ter zitting toegelicht – dat er mogelijk sprake was van vooringenomenheid aangaande een grote partij zoals Deloitte.
Wie eist die bewijst is Pegamento er niet in geslaagd om deze indruk hard te maken. Tenminste niet juridisch want politiek is een ander schaakbord, het zaadje is geplant want 70% kwaliteit en 30% op prijs doet vermoeden dat er gekozen is voor gouden kranen als we het hebben over een omnichannel communicatie oplossing, zie paragraaf 2.3. Een ‘best-of-suite’ oplossing klinkt als legacy omdat de kanalen nogal snel wijzigen. Wat betreft een Whatsapp bericht weet de burgemeester wat ik bedoel, de bewijslast blijft een probleem.