Recht om vergeten te worden kun je vergeten

Postmoderne residu van de maakbare samenleving en geloof in zelf regulerende systemen is nog steeds niet verdwenen bij sommigen. Zo lees ik in kabinetsvisie aangaande e-privacy weer over zelfregulering maar niet hoe dat ingevuld wordt. Je zou verwachten dat politiek toch geleerd had van de zelfregulering in de financiële sector, niet iedereen is tenslotte een ict'er.

Ton Elias is echt niet de enige die nog nooit van een ip-adres heeft gehoord, weinig weet van de metadata van dit netwerk. En het is vooral deze data die onze privacy bedreigt nu de apparaten aan personen gekoppeld zijn. Opstelten lijkt het ook nog niet begrepen te hebben met voorstel van self-destruct voor apparaten. Je vraagt je af wat het volgende is, wetboeken verbranden?  

Rubicon
Ik kan me vergissen maar het is de overheid die op kosten van de belastingbetaler het gebruik van Windows XP continueert, terwijl de houdbaarheidsdatum daarvan al lange tijd bekend was. Als er niet zoveel belastinggeld mee gemoeid was, dan was het lachwekkend, de premier legt de schuld voor het verlies aan vertrouwen in digitale diensten aan de markt. Dat lijkt me een Caesar algoritme, een verschuiving van verantwoordelijkheid zoals we telkens opnieuw zien bij de overheid. Nu kreeg ik al de indruk dat dit kabinet niet regeert maar reageert, een decennium te laat overigens als ik overweeg dat de onthullingen van Edward Snowden alleen de vermoedens bevestigden. Schokkend waren dan ook niet de activiteiten maar de scope creep, in plaats van de subversieve elementen worden vooral de productieve bespioneerd.  

‘It was luxuries like air conditioning that brought down the Roman empire. With air conditioning the windows were shut, they couldn’t hear the barbarians coming.’  – Garrison Keiller

Six honest serving-men
Het is dan ook met name de profiling bubble wat het vertrouwen in digitale diensten snel doet afnemen. En voordat SOA Pavlov hondjes hun pootjes op tillen, we kunnen de semantische discussie gaan voeren of ‘Internet of Things’ nu wel of niet SOA 2.0 is, maar het lijkt er veel op. Mijn bezwaren aangaande het idee van SOA in de cloud liggen vooral in het laatste deel van gedicht van Rudyard Kipling. Lang niet alle vormen van Deep Packet Inspection (DPI) zijn eerlijk zoals we ondertussen weten. En HTML5 verbeterd wel de beveiliging, maar niet de privacy, terwijl veel websites nog steeds bakken met cookies naar je toe schuiven waar net als met DPI goede en slechte van zijn. En anders wordt gedrag wel vastgelegd met Google Analytics, een oplossing die makkelijk is, maar wel op afkeuring van het CBP kan rekenen door de derdenverstrekking.

‘She sends’em abroad on her own affairs, From the second she opens her eyes. One million Hows, two million Wheres, And seven million Whys!’ – Rudyard Kipling

Zelfregulering
Als ik lees dat de helft van onze ondernemers niet weet waar de persoonsgegevens opgeslagen zij en een kwart niet eens weet dat deze zich buiten de Europese grenzen bevinden, dan vind ik het excuus dat ze weinig aan de problemen van onze privacy kunnen doen uiterst zwak. Zelfregulering kent dan ook verschillende definities van ‘de slager keurt zijn eigen vlees’ tot intrinsieke discipline van ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet.’ en het zal duidelijk zijn dat de eerste definitie de overhand heeft. Wie na alle schandalen nu nog gelooft in zelfregulering is dom geboren, suf gewiegd en heeft niets bijgeleerd. Het is niet alleen Internet wat voor problemen zorgt want wie bewaard wat niet bewaard mag worden verliest wat niet verloren mag gaan.    

‘Nobody cares how much you know, until they know how much you care.’ – Theodore Roosevelt