Cloud is de toekomst. Daar zijn we het wel over eens. Maar omdat de cloud verschillende vormen aanneemt, is de respectievelijke winst nog moeilijk in te zien.
De discussie in de markt gaat met name over de voor- en nadelen van multi-tenant ten opzichte van multi-tenant-implementaties. Single-tenant heeft zich bewezen als betrouwbare optie voor sommige organisaties. Veel cio’s en it-directors zullen hier dus makkelijk op terugvallen. Maar het zijn juist de multi-tenant-implementaties die ontelbare voordelen bieden voor innoverende organisaties.
Single-tenant vs multi-tenant
Een single-tenant-architectuur biedt de organisatie afzonderlijke software- en servermogelijkheden. Daarmee heeft de organisatie veel controle over het systeem. Maar het vereist ook meer aandacht en investeringen. Sommige organisaties tillen hun legacy-systeem met al zijn krachten en tekortkomingen op en stoppen het blindelings in de cloud via een single-tenant-implementatie. Dit houdt veel verouderde processen in stand, en dat is precies waar organisaties van af willen.
De single-tenant-architectuur heeft intensieve upgradeprocessen, vergelijkbaar met on-premise oplossingen. De stugge structuur beperkt bovendien mogelijke veranderingen en flexibiliteit. Het stokt de groei van de organisatie.
Met een multi-tenant-omgeving gebruiken organisaties applicaties in dezelfde omgeving op dezelfde hardware. Het biedt de voordelen van cloud computing, zoals flexibiliteit en beveiliging, terwijl de kosten gedeeld worden over meerdere gebruikers. Ondanks de betrouwbaarheid van de technologie, gaan de kosten omlaag.
Standaardisatie voor meer flexibiliteit
Daarnaast profiteren organisaties van bewezen gestandaardiseerde processen. Dit voorkomt een ‘modificatie-mindset’ die leidt tot gecompliceerde upgrades. De op cloud gebaseerde software zorgt voor personalisatie. Het is immers eenvoudig uit te breiden en beschikt over platformtools. Het eindresultaat? Flexibiliteit, schaalbaarheid, betrouwbaarheid en waarde.
In de sprint naar de cloud maken organisaties de belangrijke beslissing: single-tenant of multi-tenant. Daarvoor hebben zij niet altijd de volledige informatie beschikbaar om die beslissing op te baseren. De cio’s en it-directors die met een cloudstrategie bezig zijn, moeten de scope en beperkingen begrijpen. Net als de gevolgen op lange termijn. Juist deze gevolgen worden vaak nog onderschat. Daarbovenop gebeurt het geregeld dat organisaties een single-tenant sterk personaliseren om vervolgens opgescheept te zitten met enorme upgrades.
Snelle implementatie
Met name op gebied van productiebedrijven schittert een multi-tenant-model met veel ingebouwde industriespecificaties. Dit wordt snel geïmplementeerd en regelmatig geüpdatet. Het bespaart tijd en resources ten opzichte van de organisaties die in eerste instantie een single-tenant implementeren, om dit vervolgens om te zetten naar een multi-tenant-oplossing.
Het verschil tussen single-tenant en multi-tenant is groot. Bijvoorbeeld op gebied van security werkt een team van experts continu aan de nieuwste aanvalsmethoden. Zelfbeheerde single-tenant-omgevingen daarentegen hebben een volledig team van lastig te vinden securityspecialisten nodig.
Springplank naar kunstmatige intelligentie
In de basis hebben multi-tenant-omgevingen regelmatig kleinere updates. Dit voorkomt grootschalige upgrades iedere twee of drie jaar. Het systeem is continu up-to-date, zelfs in verschillende regio’s, terwijl je ook inspeelt op de specifieke behoeften per regio. De capaciteit is eenvoudig schaalbaar en beter in te zetten bij bijvoorbeeld groei, nieuwe divisies of overnames. Tot slot is de flexibele storagecapaciteit geschikt voor geavanceerde technologie als internet of things, kunstmatige intelligentie en machine learning.
Het is tijd een nieuwe aanpak te adopteren, waarbij de organisatie in teken staat van innovatie. Een aanpak die niet terugvalt op oude gewoontes, maar die zich richt op het vernieuwen van workflows, prioriteiten en zelfs de cultuur. Alleen daarmee is een organisatie in staat om een strategie en operationeel plan op lange termijn invulling te geven. En daarmee de fundering te leggen voor digitale transformatie.
Auteur beschrijft single tenant als eigen dedicated hardware. Misschien zelfs same computer, but somebody elses datacenter. Colocation noemde je dat vroeger. Je schroefde je computer uit het rack en ergens anders er weer in.
Als je dat dan on prem host, kun je het ook single tenant private cloud noemen. Want private zegt iets over de toegang, niet de location. Cloud in name only. En alles bij het oude laten vanzelfsprekend ben ik voor.
Volgens mij is multitenant juist helemaal niet flexibel.
Je krijgt de software zoals de rest hem ook gebruikt en die feature die jij wel nodig hebt, heeft (uiteraard) niemand anders nodig.
Voordelig? Door het gebrek aan die flexibiliteit gaan medewerkers andere oplossingen zoeken om hun doel te bereiken. Velden in software worden misbruikt. Dat moet gedocumenteerd worden, want het is vaak niet logisch. Of, een bedrijf gaat de werkzaamheden aanpassen aan de software. Ookal is dat niet sneller, praktischer of handiger.
Multitenant zegt iets over het delen van resources niet over de diensten, maar lijkt erop dat de auteur ook moeite met die begrippen heeft.
“De discussie in de markt gaat met name over de voor- en nadelen van multi-tenant ten opzichte van multi-tenant-implementaties.”
Het zal een foutje zijn maar als je over voor- en nadelen van implementatie begint dan lijkt een heldere definitie van het begrip tenant me wel handig. In de vastgoedmarkt gaat het om huurders, een single-tenant huurt het hele gebouw en multi-tenants huren een deel van de kantoorruimte. Nu geloof ik niet dat de auteur in de vastgoedmarkt zit dus ik neem aan dat het om de ICT gaat waar ‘respectievelijke’ winst interessant is als we kijken naar discussies over de kosten van de cloud.
De kosten delen over meerdere gebruikers kun je tenslotte op verschillende manieren doen, één ervan is op basis van pay-per-use door gebruik te meten. Een nadeel van een gedeeld gebruik is tenslotte een overmatig gebruik door één tenant waardoor de andere tenants niet krijgen wat ze verwachten. Neem bijvoorbeeld de strijd om de bandbreedte, die haperende verbinding wil je niet voor een real-time aansturing van productieprocessen.
Bedoelt de auteur niet het verschil tussen een sterk op IaaS gebaseerde omgeving in vergelijking met PaaS of liever SaaS? Dan kan ik de bewering
“Het verschil tussen single-tenant en multi-tenant is groot. Bijvoorbeeld op gebied van security werkt een team van experts continu aan de nieuwste aanvalsmethoden. Zelfbeheerde single-tenant-omgevingen daarentegen hebben een volledig team van lastig te vinden securityspecialisten nodig.”
volgen.
Ben ik de enige die denkt multi-factuur bij dit?
Volgens https://www.ibm.com/topics/multi-tenant :
Software multitenancy is the architecture on which Software-as-a-Service (SaaS) is delivered. If your organization uses salesforce.com, HubSpot, or another cloud-based SaaS offering, you’re a tenant in a multi-tenant offering.
Somewhat confusingly, multi-tenant can also refer to cloud hosting offerings. In multi-tenant hosting—also called shared hosting—a single physical computer or virtual machine (VM) is shared among multiple users or client organizations. Multi-tenant hosting solutions are offered by cloud service providers typically as a lower-cost alternative to single-tenant or dedicated hosting solutions.
En ja, een verbinding met bandbreedte bijv kun je ook weer verdelen of of niet.
Misschien heb je ook zoiets als dedicated en shared support, of support met SLA, of shared connection met gegarandeerde bandbreedte. Of fair use policy waarbij het allemaal niet zoveel meer uit maakt.