Fouten in de requirements kost kapitalen

En hoe later in de ontwikkeling van een product een fout wordt ontdekt, des te duurder is het om deze te herstellen. Tot wel duizend maal meer wanneer een fout pas wordt gevonden in productie. Deze wetmatigheid werd al in 1978 aangetoond door Barry W. Boehm.

Maar zonder harde cijfers zijn managers vaak moeilijk te overtuigen om meer aandacht en prioriteit te geven aan het opstellen en toetsen van requirements. Zeker in tijden van crisis. Probleem is echter dat er vaak geen harde cijfers bijgehouden worden voor projecten in de eigen organisatie.

Om de kosten van slechte requirements toch snel inzichtelijk te maken hebben Tom King en Joe Marasco, op basis van heel veel data en statistieken uit de praktijk, een formule ontwikkeld voor software projecten (in een traditionele ontwikkelomgeving). Deze formule berekent wat het gemiddeld kost om één fout in de requirements te herstellen, die pas wordt ontdekt tijdens de systeemtest en/of acceptatietest.

Deze formule bestaat uit de volgende 6 stappen:

A.
Schat de hoeveelheid zuivere ontwikkeltijd- en kosten in, dus zonder herstelwerkzaamheden, projectmanagement en/of analyse tijd. Een vuistregel die je hiervoor kunt gebruiken is: Vermenigvuldig het totaal aantal verwachte schermen en rapportages in het eindproduct met vier werkweken (= ontwikkeltijd in weken) en vermenigvuldig dit met de gemiddelde weekkosten van één lid van het ontwikkelteam (= ontwikkelkosten).

B.
Schat het aantal verwachte gebreken in tijdens de testfase. Uit onderzoeken blijkt dat je gemiddeld voor elke week ontwikkeltijd één gebrek kunt verwachten. Kortom, het aantal te verwachten gebreken is gelijk aan de ontwikkeltijd in weken (= A).

C.
Schat het aantal gebreken in dat zijn oorsprong heeft in de requirements. Ga daarbij uit van tenminste de helft van al je verwachte gebreken (= 0,5 x B), want uit onderzoek van James Martin blijkt dat 56 procent van alle gebreken in software zijn oorsprong heeft in de requirements.

D.
Schat de kosten in voor herstelwerkzaamheden. Een vuistregel is dat projecten 30 procent van hun zuivere ontwikkelkosten (=A) nodig hebben voor herstelwerkzaamheden, ongeacht de oorsprong van de gebreken.

E.
Schat de herstelkosten in voor fouten in de requirements. Het herstellen van gebreken die hun oorsprong hebben in de requirements kost vaak meer dan andere gebreken. Uit onderzoek van o.a. het Chaos Report blijkt namelijk dat zij ergens tussen de 70 en 85 procent van de totale herstelkosten (=D) voor hun rekening nemen. Reken dus tenminste met 75 procent..

F.
Bereken nu de kosten voor één foutieve requirement, door de herstelkosten voor foutieve requirements (= E) te delen door het aantal foutieve requirements (=C ).

Een rekenvoorbeeld: Voor een project dat een applicatie ontwikkelt dat bestaat uit 25 schermen en rapportages en waarvan de gemiddelde weekkosten van een ontwikkelaar 2500 euro bedragen, zullen de totale herstelkosten voor vijftig fouten in de requirements zo’n 56.250 euro bedragen (op een bedrag van circa 250.000 euro aan zuivere ontwikkelkosten). Oftewel, in dit rekenvoorbeeld zal elke fout in de requirements die je pas ontdekt tijdens de testfase 1125 euro kosten (en later zelfs nog meer!).

Met deze formule kun je voor managers per project uiteindelijk heel concreet maken wat bij benadering de kosten zullen zijn van fouten in de requirements die je pas tijdens de testfase ontdekt. En dat dit dertig tot zeventig keer meer is dan wanneer je ze ontdekt voordat je begint met het bouwen van de applicatie.

Investeren in goede trainingen, processen en extra tijd voor het opstellen en vroegtijdig toetsen van requirements kost geld. Maar deze kosten zijn een fractie van de kosten voor het herstellen van slechte requirements die pas laat ontdekt worden.

Of met andere woorden,
“If you think good requirements are expensive, try bad requirements!”
(Analoog aan Joseph Yoder over architectuur)

Reacties zijn welkom!