Moet de ict’er nu specialiseren of niet? Het is niet meer helemaal duidelijk, want echt consequent schreef Computable er niet over.
Oudere ict’ers blijken niet geliefd te zijn omdat ze zich gespecialiseerd hebben in het verkeerde pakket. Jongere ict’ers kiezen voor specialisatie omdat ze management nog eng vinden, maar dreigen daardoor de boot te missen. In de Computable Career Guide zei trendwatcher Richard Lamb nog dat specialisatie het toverwoord is. Ook onderzoeksbureaus als Gartner en IDC schreven dat.
Specialisatie is eng. Want hoe weet je of je je in de goede richting specialiseert? Cobol was een aantal jaren geleden helemaal hot. Het leek de goede richting om je in te specialiseren. Nu wordt het echter amper gebruikt. Specialiseren in .NET of Java lijkt slim, maar wie zegt dat dit over twintig jaar nog steeds de goede keuze is.
Specialisatie is echter ook veilig. Een programmeur die zich specialiseert in een bepaalde taal, kan zich helemaal op de techniek storten. Hij hoeft zich niet bezig te houden met mensen, plannen of aansturen. De techniek is veilig, is logisch en biedt een houvast. Voor jonge ict’ers lijkt specialisatie de goede beslissing.
Specialisatie maakt je anders dan de rest. Je wordt ingehuurd vanwege jouw kennis op een bepaald vlak, voor jou geen duizend anderen. Vooral voor freelance ict’ers lijkt specialisatie erg aantrekkelijk.
Hoe slim is het om je te specialiseren in een stukje techniek, nu door outsourcing ict’ers met bedrijfs- of sectorkennis worden gevraagd? Specialiseren in techniek is misschien niet de goede oplossing. Specialisatie in onderwijs en ict of ict in de financiële sector daarentegen wel.
Toch zitten oudere gespecialiseerde ict’ers thuis op de bank. Dat zou echter niet komen doordat ze te gespecialiseerd zijn. Deze mensen hebben geen certificaat, en zonder certificaat of diploma, geen aantoonbare kennis. Niet specialisatie is het toverwoord, maar certificering.