Lang geleden werkte ik op een redactie van een dagblad met zo’n 150 andere redacteuren. Binnen zo’n groep – community zeggen we nu – is er altijd wel iemand die zich wat meer betrokken voelt bij het milieu. Zo kwam de dag – na een intern memo wat niemand gelezen had – dat er geen plastic bekertjes meer uit de koffieautomaat kwamen. Op de automaat hing een briefje met het dringende advies om voortaan je eigen mok mee te nemen.
Zo implementeerde je duurzaamheid in je organisatie in de vorige eeuw. Zonder dat je die woorden kende overigens. Bottum up noemen we dat nu. Ik moest eraan denken toen ik deze week een ronkende presentatie zag van een implementatie manager-consultant. De footprint van zijn bedrijf was enorm afgenomen sinds hij het conference vergaderen had ingevoerd. Dat was niet van de ene op de andere dag gegaan, zoals bij de koffiebekertjes, maar ingebakken in een voor- en na-traject. De medewerkers waren bijna stuk voor stuk meegenomen in de wens van boven (top down) om de footprint van de organisatie stevig terug te dringen. De resultaten waren verbluffend. Op het C-level na werd er door de medewerkers een stuk minder gereisd. Op dat C-level had de implementatiemanager geen grip. Hij vertelde dat laatste alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Daar wringt een beetje de schoen. De geur van kostenbesparing was ondanks het opgefriste milieu tot in de verre omtrek van het podium te ruiken. Top down implementatie blijft een moeilijk verhaal.
Was vroeger alles beter? Nou nee. De milieu collega had een beetje pech. De eerste die zich meldde bij de koffieautomaat was onze hoofdredacteur. Toen de Wiener melange uit de automaat in zijn schoenen droop, beende hij briesend over de redactie op zoek naar iemand met geitenwollen sokken. Een footprint van koffievlekken achterlatend.
De volgende dag kwamen er weer bekertjes uit de automaat.
Implementeren is managen van vooral ongrijpbare factoren binnen een community. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven. Mooier kan ik het verhaal niet maken.
Ik kan me bij deze publicatie, minzaam glimlachend, wel een goede voorstelling van zaken bij maken, als beelddenker. Tochj kun je een stap verder denken waardoor je wat veranderingen betreft wel je doel kunt behalen, wetend dat mens en collega gewoontedieren zijn.
Wat het printen betreft werden printers op het bureau eenvoudigweg weggehaald en vervangen door afdelingsprinters en had men bijzondere wens/eis t.a.v. te printen materiaal, was er een kleine afdeling die die taak op zich had genomen en klaar was dat.
Wat video conferencing betreft, destijds waren wij daarmee bij de Shell voorloper in Europa, weet ik nog, was de stelling bij het bestellen van de ticket meteen ondervangen. ‘ Did you used videoconferencing?’ Nee? Dan geen ticket. Alleen als je aan kon tonen dat er aan de andere kant (nog) geen video conferencing faciliteit was had je een punt. Het triggerde wel er zorg voor te dragen dat er aan de andere kant op korst mogelijke termijn video conferencing werd gerealiseerd.
Was vroeger alles beter? Best wel. Zaken waren eenvoudiger en beter behap- en benoembaar maar met de race alles te automatiseren en commercie, hebben we toch onnodig veel onnadenkend gecompliceerd. Overigens wat de koffieautomaat betreft, ik ken de optie in koffieautomaten dat er niets gebeurd als er geen beker is geplaatst.
Wellicht een aanradertje? ;O)))
We schaffen printen af, maar in plaats daarvan heeft iedere gebruiker nu wel 2 beeldschermen nodig om zijn werk makkelijk(er) te kunnen doen
We stoppen met reizen, want met teleconferencing kunnen we alles net zo makkelijk doen. Alleen jammer dat dan maar meteen het reizen verbieden. Mijn ervaring is dat de combinatie van af en toe reizen (dus face-to-face vergadering) afgewisseld met teleconferencing het beste werkt.
En over de footprint van plastic wegwerp bekertjes versus een eigen mok is ook al heel wat geschreven.
Wat mij in de loop der jaren opgevallen is: de meeste van dit soort regeltjes worden bedacht door iemand die zelf niet hoeft te printen, niet met het buitenland werkt en op een afdeling werkt waar je een eigen koffiezetapparaat met kopjes en koffiejuffrouw hebt.