In den beginne was er gewoon geld. Een prachtig middel om zaken of diensten aan de man te brengen. Banken waren gemachtigd om dit geld te beheren en hebben dit met wisselend succes gedaan. Wel kwam men erachter dat het managen van de geldstroom op zich vrij duur is, immers je moet het drukken, vervoeren, opslaan, tellen en alles moet kloppen met elkaar. Elektronisch betalen zou hierbij wel helpen, eerst met een PINpas, later ook via het Internet. De PINpas bleek echter niet helemaal veilig, en zal worden vervangen door een CHIPpas. Maar de PINcode als beveiligingsinstrument blijft.
Nu de mobiele telefoon, als ik hiermee ga betalen, houd ik dan mijn PINcode? Dat lijkt niet waarschijnlijk omdat dit niet zo snel gaat en een heel gedoe is (zeker op mijn Blackberry .....). De vraag is nu of de ‘ingeburgerde' veiligheid van de PINcode, waar de banken zo achter hebben gestaan het laatste decennium, zomaar overboord wordt gezet. Welke beveiliging komt er nu voor in de plaats? En, in geval van fraude, zullen de banken hiervoor de consument ook gaan compenseren?
Commercieel is het natuurlijk goed. Banken hoeven minder passen uit te geven en het bereik van de betaalmiddelen wordt alleen maar groter. Telefoonmaatschappijen zien de omzet groeien omdat ook mobiel betalen, belminuten kost. En de consument - wel de voordelen moeten duidelijk gemaakt worden, naast het hebben van een minstens zo goed beveiligingsinstrument als de PIN.
Nu ook nog even zien of MKB Nederland wil investeren in de acceptatie infrastructuur. Dit was een van de grote belemmeringen bij de invoering van de CHIPpas. Maar wellicht heeft het consortium hier ook al goede gedachten over.
Om te kunnen beoordelen moet u ingelogd zijn: