Moeten we rouwig zijn dat we achterlopen op de Verenigde Staten als het gaat om Internet? We moeten trouwens wel ‘achterlopen’, meent Arthur Graaff. Het is hier immers veel gecompliceerder – denk maar aan de verschillende munten en btw-bepalingen.
Wat maakt het eigenlijk uit dat Europa of Nederland een half of een heel jaar achterlopen op de Amerikanen wat betreft Internet of e-handel? Die vraag rijst na lezing van het zoveelste rapport, dit keer van Andersen Consulting – overigens een keurig bedrijf met schoongewassen, actieve en vast ook competente personeelsleden.
Het lijkt me dat het doel van zo’n rapport vooral zal zijn meer frisgeurend advies door de Andersontjes. Daar is weinig tegen, mits het ook wat oplevert – voor de opdrachtgevers. Moeten bedrijven nu echt zo spoedig mogelijk aan de ‘full paying e-commerce’, en dan niet een paar grote jongens, maar liefst 95 procent? Kan dat nu al wat opleveren?
Ja hoor, heel wat. Wie het netjes aanpakt zal er binnen een half jaar, of voor mijn part anderhalf jaar zeker vruchten van plukken (en nou niet gaan zeuren over meteen winst maken, want dat hoeft de eerste twee jaar niet, al gebeurt het wel).
Ik noem enkele minder bekende voorbeelden. Computerketen Egghead in de VS sloot al zijn ‘echte’ filialen en verkoopt alleen nog via het Net (en veel). Hewlett-Packard verkoopt sinds een half jaar gerecyclede apparaten via het web, en kreeg de verkoop daarvoor maar niet van de grond. Quelle postorders zette vorig jaar voor 20 miljoen D-mark om in Duitsland. Lufthansa handelt het volledig reserveren en betalen af via het Net, en weet nu na jaren van flinke verliezen smakelijke winsten te boeken. En tot slot shop.de: een verzamelsite met 14.500 werkende Duitse webwinkeltjes op één adres – de grootste mierenhoop van Europa.
Maar gaat het daarom? Deels wel. Wat de concurrenten doen is van groot belang. Wie bijvoorbeeld bij de KLM elektronisch wil boeken, moet veel geduld hebben en tamelijk helderziend zijn. Zelfs de speciale zoekmachine op deze site biedt geen uitkomst bij het intikken van de termen ‘prijzen’, ‘price’, of ’tariff’ – een overzichtelijk prijslijstje mag de eenvoudige klant van deze vliegende mastodont niet verwachten. Nou, dan niet. Het past niet bij me om blauw aan te lopen.
Warenhuis op het Net
Maar wat dan? Is zo’n KLM nou zo erg? In het grotere geheel niet. Je komt toch wel aan een reservering. En Nederlanders gaan natuurlijk niet zo makkelijk tickets boeken bij uitgerekend de Lufthansa. Dat heeft namelijk ook met landsgrenzen en cultuur te maken – en grenzen zijn er in de VS niet, al bewaakt de ene staat de zedelijkheid heel anders dan de andere. Maar handel binnen de VS is in wezen eenvoudig, terwijl handel binnen de EU al meteen ‘export’ heet, met alle toeters en bellen die daaraan vast zitten: carnets, TIR-verklaringen, kredietverzekering, douane-tarieflijsten, hoge porti bij eenvoudig postorderen, taalverschillen. Dus wat is nou helemaal het risico bij dat ‘achterlopen’? We moeten wel ‘achterlopen’, het is hier gewoon veel gecompliceerder, meneer Anderson. Of stuurt u anders maar een e-handel-pakketje dat Nederlands-Frans-Duits-en-Engels spreekt en ook even rekening houdt met kleine verschillen in btw en rembourszendingen in vijf EU-staten. Niet groter dan 10 Mb per land graag.
Ligt er in Europa dan een onbekende grootheid op de loer die er opeens met de buit vandoor zal gaan, de markt in het diepst van de nacht overrompelt en de autochtone Europese ondernemers het nakijken geeft? Zouden de Amerikanen de Europese e-handel kunnen overnemen?
Natuurlijk niet. Dat willen ze ook helemaal niet. Die zitten hier lang genoeg om te weten dat er voorlopig geen United States of Europe bestaat, en dat de Europese telecombedrijven en btw-diensten allemaal hun eigen spel spelen, en het briefgeheim op e-mail hier weer wel, daar weer niet geldt, en dat je in Spanje in de zomer tussen 12 en 2 kunt e-mailen dat je bruin ziet, maar dat er niemand uit zijn middagcoma opstaat om even swingend te gaan internetten. Pas als er bijvoorbeeld één munt is, wordt het hier leuker voor e-handel, hetgeen een vrij groot warenhuisbedrijf als Karstadt, ook eigenaar van Neckermann, al een tijdje terug door had. Daarom pompt het maar vast 65 miljoen D-mark in een paar Europese paginaatjes op het Net, met hulp van IBM.
Laat de Amerikanen maar lekker experimenteren met het kaf, dan krijgen wij vanzelf het koren wel – denk maar aan ‘push’ en ‘spam’. Achterlopen – ach wat. Gewoon mee doorgaan.
Arthur Graaff, freelance medewerker
