Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Waar ligt Monterey? Wie wordt het volgende slachtoffer van Microsoft? Wie viel er van de troon? Wanneer ben je wat op internet?
Waar ligt Monterey?
… op de vuilnishoop, naast Unixware en Tru64. Eind jaren negentig buitelden de Unix-leveranciers over elkaar heen om versies voor Intels 64 bit Itanium processor aan te kondigen. Daar was natuurlijk als eerste HP bij als ontwikkelpartner van Intel, maar ook Compaq, IBM en zelfs Sun. Allen betuigden hun steun aan de nieuwe chip. IBM kondigde in 1998 het ambitieuze Monterey Project aan waarin het AIX Unix-besturingssysteem zou samensmelten met SCO Unixware en wat bits van Sequents PTX-technologie tot een nieuw 64 bit besturingssysteem voor Intels Merced-chip. Tal van kleinere computerfabrikanten namen bij voorbaat een licentie op Monterey.
Het liep allemaal anders. Compaq stopte de conversiepogingen van Tru64 Unix al snel en Sun is op de keper beschouwd nooit verder gekomen dan de productaankondiging, ‘vaporware’ dus. Tenslotte kwam de chip niet. Niet in 2000, niet in 2001. Pas volgend jaar lijkt met de Itanium 2 eindelijk een serieuze start gemaakt te worden met het 64-bit platform.
Intussen is de markt totaal veranderd. De extra jaren die het Intel kostte om Merced klaar te krijgen, ontwikkelde Linux zich als een komeet. Voor IBM is Linux inmiddels hét strategische platform geworden. IBM heeft nu de conclusie getrokken dat ondersteuning van Linux en Windows op het 64 bit Intel-platform meer dan genoeg is. Monterey is overbodig, nog voor het op de markt is; tientallen miljoenen ontwikkeldollars kunnen worden afgeschreven. Afgezien van Linux is er straks maar één Unix-systeem voor het Intel-platform: HP-UX van Hewlett-Packard. Het kan verkeren.
Wie wordt het volgende slachtoffer van Microsoft?
… Real Networks. Het zal u niet ontgaan zijn. Na maanden bedenktijd heeft de Amerikaanse rechter Kollar-Kotelly het oorspronkelijke schikkingsvoorstel van Microsoft en het ministerie van justitie goedgekeurd. Vriend en vijand is het erover eens dat Microsoft in zijn handen mag knijpen. Het bedrijf wordt ondanks de aangetoonde monopoliepraktijken niet opgesplitst en hoeft evenmin een kale versie van Windows te maken, zonder allerlei ‘middleware’. Op twee ondergeschikte punten heeft de rechter het eerdere pakket concurrentiebeschermende maatregelen wat aangescherpt. Computerfabrikanten mogen nu niet alleen Windows-computers uitleveren die ze voorzien van een aantal eigen desktop-iconen, maar ze mogen bij het opstarten ook andere toepassingen activeren (kun je beter illustreren in welke wurggreep Microsoft de industrie houdt?). Bovendien moet Microsoft veel vroeger dan voorzien, inzage geven in de broncode van allerlei applicaties. Maar let op: Microsoft mag zelf enkele directieleden benoemen die daarop toe moeten zien, en de bevindingen van die leden worden niet openbaar gemaakt!
Zal Microsoft zijn dominante positie op de desktop nu niet meer gebruiken om aanpalende en nieuwe markten te annexeren? Natuurlijk niet. In 1994 tekende het bedrijf al eens een verklaring waarin het beloofde op een nette manier handel te drijven. Daar hebben we weinig van gemerkt. De veroordeling en de instelling van een waakhond zullen het bedrijf voorzichtiger maken. Maar het eerstvolgende slachtoffer doemt al weer op. Ik tip Real Networks als de nieuwe Netscape. Microsoft zet getuige recente deals met Hollywood-grootmachten zwaar in op de distributie van audio en vooral video. Op dit ogenblik verdelen Real Networks en Microsoft (en een beetje Apple) de markt van mediadistributie, maar ik zie voor de clientsoftware van Real Networks geen toekomst. Nu is het nog een haasje-over van nieuwe functies, maar over enige tijd is de mediaspeler standaardtechnologie. Waarom zou iemand nog de mediaspeler van Real Networks installeren als Microsoft er standaard één meelevert? Ik hoop voor Real Networks dat hun servertechnologie met die tijd de MS Media Player ondersteunt.
Wie viel er van de troon?
… EMC, maar het was een vergissing. Investeringsbank AG Edwards heeft het EMC-management de stuipen op het lijf gejaagd door Hitachi (HDS) en niet EMC aan te wijzen als marktleidende leverancier van schijfopslagsystemen, de markt waarover EMC al sinds mensenheugenis heerst. Foutje. Na protesten van EMC werd het telwerk nog eens overgedaan. EMC staat wel op nummer 1, maar iedereen denkt daar nu direct bij: nóg wel. Want de Symmetrix-systemen van het veelgeplaagde EMC verliezen nog altijd terrein.. Volgens de bijgewerkte schattingen van AG Edwards is het marktaandeel van EMC in deze sector van de opslagmarkt gezakt van 51,2 naar 39,9 procent, terwijl dat van de HDS met dertig procent groeide naar 37,4 procent. En ook IBM vond meer klanten voor zijn Shark-systemen (van 19,4 naar 22,7 procent). Zowel Sun als HP verkopen de HDS-systemen onder eigen label, terwijl ze vroeger met EMC samenwerkten. Volgens AG Edwards komt wel 30procent van de HDS-verkopen via Sun en HP tot stand. Zo zie je maar: vrienden moet je koesteren. Met Dell kan de opslagfabrikant het nog eens proberen.
Wanneer ben je wat op internet?
… als Google je weet te vinden. Google is binnen enkele jaren tijd de beste en meest gebruikte internetzoekmachine geworden. Terwijl het ene na het andere dotcom-bedrijf omviel, ontrolde Google zijn imperium. Het marktaandeel van Google is eigenlijk nog groter als we de zoekmachines van Yahoo, AOL, Earthlink en tal van andere ‘portalen’ die onderliggend van Google-technologie gebruik maken, erbij optellen. Google wordt met een index die meer dan twee miljard pagina’s beslaat, steeds meer dé toegangspoort naar het internet. Het gevoel wordt steeds sterker dat wie niet wordt gevonden door Google, eigenlijk niet bestaat.
Schept dit verplichtingen? Sommigen vinden van wel. Zo meldde zich vorige week het eerste verongelijkte advertentiebedrijf dat Google aanklaagde voor de lage positie waarop het bedrijf en zijn klanten ineens scoorde bij de zoekresultaten. Google zou gesleuteld hebben aan zijn rangschikkingtechnologie. Het geklaag doet vreemd aan, maar geeft aan welke waarde een prominente vermelding inmiddels heeft. Geen wonder dat slimme bedrijven die rangschikking proberen te beïnvloeden. Eenvoudig is dat niet. Niet alleen zijn de meeste algoritmen waarmee Google werkt bedrijfsgeheim, ze worden nog regelmatig aangepast ook. Neem het enige gedocumenteerde algoritme Page Rank. Daarmee wordt het belang van een site bepaald aan de hand van de waarde in de webgemeenschap, en dat wordt onder andere afgeleid uit het aantal links dat naar die site verwijst. Het bedrijf dat nu Google aanklaagt, handelde in sites die voortdurend naar elkaar verwezen. Google had daar genoeg van en paste zijn systematiek aan. Je kunt overigens ook simpelweg intelligente advertentieruimte kopen. Wie bijvoorbeeld ‘Linux’ intikt, ziet behalve de zoekresultaten ook een advertentie van Linux Land.
Google is inmiddels zo belangrijk dat het doen en laten minutieus wordt gevolgd. Zo ontdekte een wetenschapper dat de zoekmachine censuur toepast. Google blijkt rekening te houden met lokale wetgeving en weert bijvoorbeeld extreemrechtse sites in de Duitse en Franse versie van de zoekmachines, terwijl je die via de Amerikaanse wel vindt. Je vindt dus ook in Google niet altijd wat er is.
Fred van der Molen
