"Jos Keetels klom in pen om Prince II af te serveren. Met de methode moeten ook dienstverleners (slimme hongerlijders die slechts om eigen winstbejag Prince II promoten), ict-projectmanagement en de ict-branche als geheel het ontgelden", schrijft Henk-Jan van der Klis. Hij wil enkele punten in een ander daglicht plaatsen.
| Prince II: kikker of prins? De methodiek voor projectmanagement Prince II kent voor- en tegenstanders. Gebruikers Ron Seegers en Brigit Hendriks-van Winden zijn tevreden, maar wezen in hun artikel Succesvol veranderen vereist structuur wel op de haken en ogen van de methodiek. Michiel van der Molen kan voor een groot deel met hun bevindingen en adviezen meegaan, maar vindt dat het belang van het lijnmanagement te laag wordt ingeschat. Jos Keetels heeft een heel andere mening over Prince II. In zijn reactie in Computable (24 oktober 2003) op Elimineer het verrassingselement van John Roos, veegt hij de vloer aan met de methodiek. Dit is bij velen in het verkeerde keelgat geschoten. Hieronder de reacties: |
Is het gek om projectbetrokkenen een week op cursus te sturen om zich de spelregels eigen te maken? Werd en wordt niet regelmatig de spelleiding louter bij de projectleider neergelegd, die dan hoe dan ook altijd het haasje is? Wie is gebaat bij een niet functionerende stuurgroep, lijnmanagers die zonder pardon schaarse projectmedewerkers terugtrekken, of een project dat door de omgeving al bij voorbaat als mislukt wordt beschouwd?
Is het dan niet de kracht van een methode als Prince II om continu de bedrijfseconomische rechtvaardiging te zoeken in een actuele business case? Is ‘management by exception’ dan niet veel slimmer dan een maandelijkse stuurgroepvergadering, waarin de aanwezigen niet of net een berg papier hebben doorgeworsteld, zonder adequate maatregelen te kunnen treffen?
Valt Prince II te verwijten dat het tot spreadsheetmanagement leidt? Natuurlijk is een ‘issue’- of ‘risk log’ niet exclusief voorbehouden aan Prince II. Een kwaliteitsborgingfunctionaris zou zonder besef van de nieuwste ict-projectmanagementmethoden dezelfde maatregelen aanbevelen. Als het gevoel ontstaat alleen maar druk te zijn met lijstjes, past nuchterheid. Waarom doen we dit? Kan het efficiënter? Gebruiken we de juiste hulpmiddelen?
Door methoden als Prince II als ‘arrogant en zelfgenoegzaam’ te verwerpen, blijft de ict-branche achterlopen bij andere industrieën als elektronica en telecommunicatie. Juist de best practices uit de Britse telecomsector (‘stroperig’ in Keetels’ woorden) vormen de basis voor Prince II. Nee, het certificeren als Prince II Practicioner maakt je geen goede projectmanager. Prince II karakteriseren als ‘systeem om projectmanagement-kamergeleerden te maken’ of samen te vatten in de term ‘verwachtingsmanagement’ is onbezonnen.
Rest de vraag wat dan wel de oplossing is. Ofwel, als Prince II totaal ongeschikt is, wat dan wel?< BR>
Henk-Jan van der Klis, senior consultant Cap Gemini Ernst & Young
