Gemeente Amsterdam heeft de Europese aanbesteding voor levering van computerapparatuur van de merken HP en Fujitsu-Siemens gegund aan Scholten Awater & Partners.
De aanbesteding betreft het leveren van pc’s, notebooks, beeldschermen en printers aan diverse diensten en stadsdelen van Gemeente Amsterdam. Het contract is afgesloten voor drie jaar, met een eventuele verlenging van tweemaal een jaar. De waarde van het contract is niet bekendgemaakt
Het totaal aantal werkplekken bij de Gemeente Amsterdam bedraagt momenteel ongeveer 15.000. Vooralsnog nemen twee stadsdelen en vier diensten deel aan het contract. Andere onderdelen worden aangemoedigd ook gebruik te maken van de overeenkomst.
Bij de gunning is veel belang gehecht aan de totale proceskosten. Scholten Awater & Partners is in staat gebleken om naast een scherpe prijsstelling haar levermethoden aan te laten sluiten op de behoeftes van de diverse onderdelen. Op basis van het professionele plan van aanpak, de breedte van het assortiment en de transparantie van prijzen, heeft Gemeente Amsterdam voor de merken HP en Fujitsu-Siemens tot gunning aan Scholten Awater & Partners besloten.
Scholten Awater & Partners is een landelijke leverancier van A-merken computerapparatuur. De onderneming is opgericht in 1993. Over 2003 wordt naar verwachting een omzet gerealiseerd van 59 miljoen euro. Over 2004 wordt, ondanks de tegenvallende economie, een omzetgroei verwacht van meer dan 20 procent.
Onbegrijpelijk ! Amsterdam zou er goed aan gedaan hebben om zich te informeren over de handel en wandel van Scholten Awater. Blijkbaar zijn de bodemprijzen (paralelle impot…???) die Scholten hanteert van doorslaggevend belang geweest voor de keuze. Mijn organisatie doet al enkele jaren zaken met Scholten alleen omdat ze “goedkoop” zijn, echter van service heeft deze club geen verstand. Kortom de kosten die wij als organisatie moeten maken om de spullen op tijd geleverd te krijgen, doa’s vervangen te krijgen etc etc maken het uiteindelijk weer duurder, alleen het management ziet dat natuurlijk niet…..
Ik wens A’dam veel geluk met deze club !
Waar baseer je deze generalisatie (handel en wandel, parallel import)?
Hebben jullie het inkopen toegestaan tijdens de offerte-fase, en zo ja, hoe heb je dan geborgd dat er gedurende de looptijd van het contract lage prijzen gehanteerd blijven worden?
Nog even los van de leverancier: Wat leert dit voor jullie volgende “contract” ronde? Betere afspraken, of betere leveranciers (of beiden)?
Hier geldt: bij management by law krijgt de afnemer wat hij eist, en niet meer, omdat de leverancier veelan niet meer kàn geven door de lage prijsstelling. Een en ander wordt bevorderd door de afdeling inkoop of de externe inkoop-adviesbureaus.
Voor alle ICT-medewerkers en/of bestellers (die met alle DOA’s, manco’s e.d. overweg moeten: Ken je leverancier in termen van functionaliteiten, en laat deze in bestek, programma van Eisen of contract terugkomen. En vooral: maak je hier in je eigen organisatie hard voor opname in de offerte-aanvraag!
Laat bijv. eens in uren uitrekenen hoeveel je organisatie kwijt is aan DOA’s, garantie-afhandelingen e.d, en deel dit aantal op het af te nemen aantal systemen. Stel aan de andere kant bijv. niet (alleen) als eis dat er een bepaald minimaal DOA-percentage gehaald moet worden, maar vraag aan de leverancier welk DOA-pecentage zij enerzijds kennen/hanteren (als wens, dus niet als eis), en heb anderzijds een plan klaar wat je met de vrijgekomen tijd kan doen waar je organisatie veel meer baat bij heeft dan het afhandelen van DOA/manco administratie (hiermee “til je je probleem over inkoop heen”, en voorkom je de beredenatie dat personeel een toch al aanwezige “kosten” post is waarop niet bespaard-laat staan gerendeerd?- kan worden. Als je dit bereikt hebt kan je naar inkoop toe de uiteenlopende antwoorden op de DOA-wens/vraag uit het bestek (laten) afzetten tegen de uur-geld besparingen.
Tenslotte nog een laatste -wellicht filosofische (of overbodige?) overweging voor aanbestedende bedrijven op langere termijn:
Bij grootschalige overeenkomsten staan de toegevoegde waarde die de leverancier wil bieden vaak lijnrecht tegenover de laagste prijs die de inkoper wil realiseren. Zelfs binnen mantelovereenkomsten waarin meerdere partijen zitten wordt er vaak nog verwacht dat hier “tot op het bot” geconcurreerd wordt. Niet dat je binnen de mantel op je louweren kan rusten als leverancier, maar de opdrachtgever zal binnen de mantel wel zorgvuldiger om moeten gaan met het iedereen voldoende gunnen, daar de leverancier anders binnen de markt een naam krijgt, en zichzelf daarmee in de vingers snijdt op lange termijn. Het blijft gunnen.
Ik hoop dat iedereen die dit leest hier wat aan heeft of mee kan, of op z’n minst herkenning in vindt (zowel van aanbodzijde als van vraagzijde).
Goede namen over dit onderwerp (verre van uitputtend; mijn persoonlijke shortlist):
Vraagzijde:
Gemeente Utrecht kent een aanbestedingspagina op internet
Ministerie van EZ, search op aanbesteden
Expanding Visions, ITS-projects, NIC
Aanbodzijde:
EBP (belgië; vooral bij selecties van tenders )
Customer Select (nu onderdeel van Reed Elsevier tenderselectie, goed kennisnetwerk )
Van Der Linden Consultancy (idem als Reed Elsevier, kennisnetwerk onbekend).
Ik hoop jullie, en iedereen die dit leest hier wat verder mee te helpen.
De eerste opmerking kan alleen van een concurrent zijn die niet tegen z’n verlies kan. Wij kopen al jaren bij SA&P en zijn bijzonder, maar dan okk bijzonder tevreden. De manier waarop zij omgaan met hun klanten, de zaken voor elkaar hebben, en ieder keer hun woord houden, is fenominaal. Een terechte winnaar lijkt me.