Nederland-ICT maakt zich al tijden druk over aanbestedingen. Een goede zaak, omdat het een complex onderwerp is waar met de regelmaat van de klok over wordt gesteggeld. Een paar maanden terug roerde de branchekoepel nog de trom vanwege het in zijn ogen ten onrechte criminaliseren van de sector in een visiedocument over de nieuwe aanbestedingswetgeving. Daarin werd de ict-branche in een adem genoemd met de vanwege de bouwfraude onder vuur liggende bouwwereld. Ict-fraude past duidelijk niet in het denkraam van de koepelorganisatie.
Deze week maakte Nederland-ICT bekend samen met het ministerie van Justitie een klachtenloket ‘ict-aanbestedingen’ te hebben ingericht. Wie het niet eens is met de aanbestedingsprocedure kan zijn kritiek daar kwijt en hoeft niet naar de rechter, is het achterliggende idee. Dat Justitie het eerste departement is waarmee de brancheorganisatie zaken doet, is opmerkelijk. Het ministerie is berucht om zijn grote ict-zeperds.
Je kunt je afvragen of dit lovenswaardig initiatief niet te laat komt. Ministeries willen af van al die bureaucratische rompslomp rond aanbestedingen; ze willen het liefst met een beperkt aantal leveranciers om de tafel. Het fenomeen ‘langjarige raam- of mantelcontracten’ steekt de kop op. De departementen schrijven eerst een tender uit voor het verwerven van voorkeursleveranciers. Vervolgens mag dit selecte groepje inschrijven op de aanbestedingsopdrachten. Het probleem hierbij is dat de kleine partijen bijna nooit doordringen tot het selecte gezelschap. In deze tijden van de hand op de knip kiezen opdrachtgevers voor zekerheid en dus voor de bekende grote namen. Het meedoen aan aanbestedingstrajecten is voor kleine firma’s al een tour de force, maar nu dreigen ze stelselmatig buitenspel gezet te worden. Is dit niet ook een vorm van fraude? De opzet strookt in ieder geval met de ideeën over openbaar aanbesteden. Daar zou Nederland-ICT ook eens een ‘loketje’ voor moeten openen.< BR>