BI goed voor meerdere doelen

Business intelligence (BI) lijkt het nieuwe Walhalla. Er blijken echter meerdere wegen naar dit Rome te zijn.

Investeringen in business intelligence (BI) zijn in de publieke sector veel minder op tevredenheid van de klant gericht dan in de marktsector. Bij de overheid is in slechts 35 procent een tevreden burger reden om in BI te investeren; in de private sector is klanttevredenheid in 52 procent het beoogde doel. Dat blijkt uit onderzoek onder 257 Nederlandse ondernemingen met meer dan 100 medewerkers, dat begin 2006 werd uitgevoerd door IDC.

De resultaten van het onderzoek worden op 8 juni openbaargemaakt op een conferentie in Amsterdam. IDC-onderzoeker Peter Vermeulen verklaart dit grote verschil uit het feit dat ‘in de publieke sector BI voornamelijk ingezet wordt in de back-office, gericht op nauwkeuriger rapportage en op interne processen, niet op de burger als klant van de overheid.’

De winst bij het toepassen van BI zit niet in de investering in de technologie op zich, zegt Vermeulen, maar in ‘de prestatiegerichte cultuur van een onderneming. Die is veruit doorslaggevend of de technologische investering er uitgehaald worden en of het project succesvol wordt afgerond.’

Banken: tijd tekort

IDC onderzocht ook wat bedrijven als de voornaamste obstakels zien op weg naar het voldoen aan wet- en regelgeving (compliance). Bij 35 procent van de onderzochte bedrijven is gebrek aan tijd om de systemen aan te passen het grootste struikelblok, veel groter dan de kosten die daarmee gemoeid zijn (27 procent). In de banksector wordt tijdgebrek zelfs als het voornaamste struikelblok gezien met een score van 56 procent. “Banken zitten dus letterlijk gevangen in een compliance-web”, zegt Vermeulen dan ook.

Traditionele klacht is dat BI-initiatieven blijven steken op afdelings- of divisieniveau en zich niet gestructureerd afspelen op concernniveau. Het IDC-onderzoek verschaft een mooie onderbouwing van die stelling. In slechts eenderde van de ondernemingen bevinden de BI-data van het bedrijf zich in één centrale database. Wederom een derde moet het doen met een onvolledige centrale database, aangevuld met wat Vermeulen ‘spreadsheet-werk’ noemt en de rest van de bedrijven heeft helemaal niets centraal geregeld.

Eenduidige metadata

Het adagium: ‘Slechts één versie van de waarheid’ blijkt ook een kommervol bestaan te leiden bij Nederlandse ondernemingen. Een schamele 38 procent van de onderzochte ondernemingen beschikt over volledig eenduidige metadata, 49 procent doet dat ‘deels’ en 13 procent zelfs in het geheel niet.

Vermeulen is op basis van zijn ervaring niet eens bijzonder verrast door dit onderzoeksresultaat. “Dit onderstreept de praktijk van BI bij de meeste ondernemingen: niet centraal, maar voornamelijk op het niveau van de business units.”