Veel bedrijven zoeken nog naar de juiste manier waarop externe partijen kunnen bijdragen aan proces- en productinnovatie. Doordat steeds meer werk wordt uitbesteed, blijkt het ontwikkelen, delen en beschermen van intellectueel eigendom namelijk onder druk te staan.
Bedrijven vinden het moeilijk om specifieke technische kennis beschikbaar te stellen aan hun uitbestedingspartners en om de kennis van hun partners ten volle te benutten. Bovendien is het niet eenvoudig om kennis binnen de organisatie op een gestructureerde manier te delen. Hierdoor beperken ondernemingen zich in innovatie en de ontwikkeling van nieuw intellectueel eigendom. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van de Economist Intelligence Unit (EIU).
De meeste uitvoerende directeuren die deelnamen aan het onderzoek verwachtten dat hun onderneming steeds meer gaat uitbesteden. "Ze hopen hiermee geld besparen en meer flexibel te kunnen werken. Het is echter nog maar de vraag of het een positief effect zal hebben op de ontwikkeling van nieuwe kennis en intellectueel eigendom. De identificatie en overdracht van kennis, zowel intern als tussen verschillende organisaties, blijft een flinke uitdaging voor de sector", aldus een onderzoeker van de EIU.
Positief
Slechts 34 procent van de ondervraagde managers vond dat het uitbesteden van ontwerpactiviteiten een positief effect had op de ontwikkeling van nieuw intellectueel eigendom. Het EIU concludeert hieruit dat veel bedrijven nog zoeken naar de juiste manier waarop externe partijen kunnen bijdragen aan proces- en productinnovatie.
Dat het intern delen van kennis vaak moeizaam verloopt, heeft volgens het onderzoeksbureau onder andere te maken met de gebrekkige communicatie tussen de verschillende afdelingen van een bedrijf. Ook blijft specifieke kennis vaak ‘verborgen' in ongestructureerde bronnen als e-mail of laptops en hebben sommige medewerkers de neiging informatie op te potten.
Het positieve is dat je vaak kennis in huis haalt die je zelf niet bezit. Het negatieve aspect is dat die kennis vaak niet echt innovatief is omdat jouw leverancier van kennis een breed marktsegment wil bedienen. Dus gaat deze leverancier van kennis voor de bewezen technologie en gevestigde toeleveranciers. Met het gevolg dat je daarmee niet echt een voorsprong op je conculega’s krijgt, dus de titel klopt.
Je haalt geen kennis in huis met een leverancier, je leent kennis. Als er al iemand is die hier iets van leert, zal die na korte tijd weer vertrekken als het project en/of contract afloopt. Het netto effect is dus dat je zelf geen kennis opdoet, maar het leren aan een ander overlaat.
Dat betekent ook dat je niet zelf kunt voortbouwen op opgedane kennis. Je moet dan maar hopen dat de leverancier dat doet. Maar die heeft een heel ander belang. Die moet een contract binnen zien te halen en zolang de enige drijfveer geld is zal die zeker niet willen of zelfs kunnen investeren in klant specifieke oplossingen. Zeker niet als het dan ook nog eens een trend is om steeds kortere contracten af te sluiten. Dus de opgedane kennis bij een klant zal niet worden gebruikt om daarop voort te borduren. In elk geval niet klant-specifiek , hooguit branchespecifiek. Tenzij de klant betaald natuurlijk maar dan is het al lang niet meer goedkoper om de kennis extra in te lenen.
En ook intern zal het leiden tot verschraling. Er is immers geen drijfveer of leercultuur als je de kennis uit de markt denkt te kunnen halen. Kopen is immers zoveel makkelijker als zelf uitzoeken en de mens is nu eenmaal van nature lui. Bovendien, waarom zou je die moeite nog gaan doen als de investeringen (lees werknemers met de juiste opleiding en ervaring) op termijn worden uitbesteed en dus effectief verdwijnen naar een ander bedrijf. Nog erger is het dan zelfs dat die werknemers vervolgens je duur betaalde kennis ook nog eens kunnen gaan toepassen bij je eigen concurrenten (die natuurlijk ook klant zijn bij die leverancier).