Hopelijk haak je niet af bij het woord reïncarnatie, want dit artikel gaat namelijk helemaal niet over religies en culturen zoals hindoeïsme en boeddhisme. Het gaat puur om de praktijk van outplacement en de discussie daaromheen. Mocht je als ict'er geconfronteerd worden met het fenomeen outplacement, weet dan dat jij kunt kiezen qua aanpak en dat die keuze grote gevolgen kan hebben voor je verdere toekomst.
Als bureau houden wij ons in deze tijd regelmatig bezig zijn met dergelijke opdrachten. Steeds loop ik tegen het probleem aan duidelijk te maken hoe je in de praktijk te werk gaat. Er zijn namelijk twee stromingen, de een stelt 'richt je de aanpak louter op de reïntegratie; zo snel mogelijk naar een andere baan' de ander gaat uit van de gedachte 'bied mensen de kans op een nieuw (werkend) leven'.
Een aantal mensen die wij begeleiden komt binnen met een zogenaamd Persoonlijk Reïntegratie Budget, dat verschaft wordt door het UWV (Werkbedrijf). Vaak zijn dit hoog opgeleide mensen die een specifieke functie hebben bekleed en al langere tijd aan het solliciteren zijn. In eerste instantie waren zij op zoek naar dezelfde functie, maar vinden die niet omdat er onvoldoende passende vacatures zijn. Voor deze mensen wordt door ons een plan gemaakt om hen individueel te ondersteunen bij het vinden of creëren van een nieuwe functie. Als dat akkoord bevonden wordt, dan kunnen we aan het traject beginnen.
We maken regelmatig mee dat dergelijke mensen schoorvoetend aangeven voor zichzelf te willen beginnen of een geheel nieuwe draad willen oppakken. Onze begeleiding richt zich dan op het management van de kansen en de onzekerheden die bij hun leven passen, maar zijn er daarna op gericht om de 'gedaanteverandering' te helpen effectueren. Je kunt hen helpen door ervaringen en inzichten te delen.
Henri Ford pleitte er jaren geleden al voor om vele ervaringen op te doen omdat dat je rijker en meer bekwaam maakt! Letterlijk zei hij "genie is een ervaring". Sommigen schijnen te denken dat het een gave of een talent is, maar het is de vrucht van vele ervaringen en vele levens.
Mensen doen er kennelijk goed aan meerdere levens te leiden, maar denkt de werkgever of de inkoopafdeling van de UWV ook zo als het gaat om reïntegratie? Recent kwamen zij bij ons langs om ons (opnieuw) te keuren en vroegen toen aan mij of wij wel alle vacatures in de regio volgden. Ook wilden zij weten hoe wij mensen van en naar werk begeleidden. Mijn antwoord was dat wij dat niet doen. Wij benaderen geen werkgevers voor vacatures, maar coachen mensen op een persoonlijke manier door hen op zoek te laten gaan naar hun competenties, drijfveren en passie. En daarmee gaat de kandidaat zelf, ondersteund door ons, op pad. Wij denken daarmee een hogere toegevoegde waarde te leveren.
De persoon die de audit deed complimenteerde ons met de aanpak maar gaf me vervolgens toch een andere opdracht mee. De ingeschreven mensen moeten namelijk de bakken uit. Zij moeten aan het werk. Het is de taak van de reïntegratiebureaus om zich in te zetten de kandidaat zo snel mogelijk een baan te verschaffen van tenminste zes maanden. Daar gaat het om, dat wordt door de politiek gecontroleerd en gehonoreerd. Onze aanpak die er op gericht is om mensen te laten inzien en voelen waar hun kracht werkelijk ligt en onze aanbevelingen dat je vooral op zoek moet naar boeiende collega's en een werkplek die je energie oplevert, lijkt daarmee te hoog gegrepen.
Uit de praktijk echter weet ik dat deze aanpak werkt en dat de persoon die gecoacht wordt na één of twee kwartalen een nieuwe baan of beter nog, een nieuwe uitdaging vindt. Wij krijgen teruggekoppeld dat zij uiteindelijk goed geholpen waren door diepere gesprekken. Zij vonden het een belevenis zichzelf te (her-)ontdekken en voelden zich gestimuleerd en gesterkt om met een andere houding of mindset de sollicitatiegesprekken en/of onderhandelingen aan te gaan. Kortom, te reïncarneren!
Boudewijn van Achter, LRM Group
