De overheid boort een nieuwe bron van inkomsten aan: licentieopbrengsten uit software. Bedrijven moeten betalen voor software die wordt ontwikkeld binnen het overheidsprogramma 'Slim geregeld, goed verbonden'. Met dat programma wil het Ministerie van Economische Zaken niet alleen de regeldruk, maar ook de daarmee samenhangende administratieve kosten met vijfentwintig procent terugbrengen, voor zowel de overheid als ondernemingen.
Dat blijkt uit een van de eerste projecten dat binnen dit programma wordt uitgevoerd, namelijk de 'casus rubber en kunststofindustrie.' In een online oproep worden bedrijven geworven mee te doen aan een praktijktest van het systeem. Aanmelders worden verleid met 'een gratis licentie op de uiteindelijke versie gedurende drie jaar.' Marcel Boons, een consultant die in opdracht van EZ manager is van de casus rubber en kunststofindustrie: 'We willen niet de indruk wekken dat deze toepassing gratis gaat zijn. Het is uiteindelijk een innovatieve toepassing, waarmee bedrijven financieel voordeel kunnen behalen, en waarvoor ze dus ook best een bescheiden bijdrage kunnen betalen.'
Licentiekosten
Hoe hoog de licentiekosten zullen zijn, staat nog niet vast. Boons: 'Hoe meer organisaties meedoen, des te lager worden de licentiekosten. Laat ik een hypothetisch voorbeeld noemen. Stel dat de ontwikkeling een paar miljoen euro kost en dat een paar duizend bedrijven de toepassing afnemen. Dan zouden de licentiekosten niet meer dan een paar honderd euro hoeven te bedragen. Er bestaat op dit moment brede interesse voor de toepassing en de brancheverenigingen hebben bij elkaar duizenden leden.'
'De kosten zullen in verhouding staan tot wat de toepassing bedrijven in de rubber- en kunststofindustrie oplevert aan besparingen. Zij gaan minder bezoek krijgen van inspectiediensten, minder briefwisselingen en minder gedoe, omdat alle correspondentie elektronisch verloopt.'
Ontwikkelkosten
Naar wie de licentie-inkomsten terugvloeien is nog onduidelijk. Boons: 'Dat is nog niet bekend. Dit is een publiek-private samenwerking, dus dat wordt gezamenlijk door het bedrijfsleven en de overheid bepaald. De licentie-inkomsten zullen terugvloeien naar die partijen, zodat ze hun investering terugverdienen. Misschien investeert één departement, misschien drie. Misschien dat sommige brancheverenigingen ook nog een deel van de ontwikkelkosten op zich nemen.'
Deze herfst gaat een praktijktest van start met de applicatie binnen de rubber- en kunststofindustrie. Boons: 'Naast de rubber- en kunststofindustrie gaan ook organisaties uit de recreatiebranche en de kinderopvang meedoen aan de praktijktest.' Boons kan niet zeggen of ook binnen deze branches licentiekosten in rekening zullen worden gebracht.
Vertraging
Uit de oproep voor de praktijktest blijkt overigens dat de 'casus rubber en kunststofindustrie' inmiddels vertraging heeft opgelopen. Waar het ministerie van Economische Zaken in een persbericht twee weken geleden bekend maakte dat de applicatie deze herfst wordt getest, blijkt uit de oproep dat deze test dit voorjaar al plaats had moeten vinden. Boons: 'Het was inderdaad de bedoeling dat er dit voorjaar al een praktijktest zou zijn, maar dat is niet gelukt. We hebben wat meer tijd aan de techniek moeten besteden. Daarnaast hebben we meer tijd moeten steken in de werving van deelnemers aan de test. Voor een praktijktest moeten bedrijven mét hun toezichthouder tegelijk hieraan deelnemen. Een deel van de lokale overheden gaf aan al veel tijd kwijt te zijn aan andere projecten. En bedrijven hebben in deze economisch zware tijden alle hens aan dek nodig. Maar nu hebben we twintig organisaties bereid gevonden om mee te doen aan de praktijktest.'
Boons is ervan overtuigd dat desondanks de deadline van medio 2010, waarover het persbericht rept, zal worden gehaald. 'We zijn al heel ver in het traject. En medio 2010 is een jaar vanaf nu. Ik verwacht dat begin volgend jaar onder andere het besluit valt over wie de software bouwt, wie het gaat beheren en wat dat mag kosten, waarna de ontwikkeling in een paar maanden tijd voltooid kan zijn.'
Eugo
Eugo (Boons spreekt van 'joego') staat voor 'Efficiënte uitwisseling van gegevens tussen organisaties'. Het is een virtueel kantoor voor het naleven van de Wet milieubeheer. Ondernemers kunnen automatisch zien welke nalevingsvoorschriften voor hen gelden. Bovendien kunnen zij via het programma vergunningen en certificaten aanvragen en in hun digitale dossier plaatsen. De gegevens zijn zichtbaar voor geautoriseerde toezichthouders.
Toezichthouders kunnen op hun beurt documenten zoals inspectierapporten in het systeem zetten. Alle partijen kunnen elkaar in het systeem om goedkeuring of commentaar vragen. Bovendien kunnen zij via een agendafaciliteit bezoeken afstemmen. Tenslotte geeft het systeem automatische signaleringen voor deelnemers van het virtuele kantoor. Dit betekent bijvoorbeeld dat een ondernemer een bericht ontvangt wanneer hij een bepaalde keuring moet laten doen of dat de overheid bericht krijgt wanneer er een goedkeuring gevraagd wordt.
Hoe verhoudt dit zich met het open source beleid? Is de software OS, en zo ja, onder welke licentie? Zo nee, even de source wobben?
@”Zij gaan minder bezoek krijgen van inspectiediensten, minder briefwisselingen en minder gedoe, omdat alle correspondentie elektronisch verloopt.”
Eerst kregen ze dus bezoek van inspectiediensten, briefwisselingen en gedoe. Om daarvan af te komen moeten ze nu dus (licentie-) kosten gaan betalen.
Hoe noemen we dat ook alweer? Rare zaak.
@Kleuver
Goed punt mbt “open source”. Ha2, de pot die ketel verwijt of…? Kunnen gemeenten binnenkort ook licentiekosten vragen voor het gebruik van de online diensten! Lachen, Geweldig…
Dit is al de tweede poging in korte tijd waarin de overheid de kosten voor het uitvoeren van haar beleid doorbelast aan de burgers en bedrijven. Eerder deze maand werd aangekondigd dat we adminstratiekosten van het CJIB worden doorbelast.
Is het niet de taak van de (rijks)overheid om de haar openbare taken gewoon uit te voeren? Ik vrees dat wanneer er niet eerst een debat wordt gevoerd of en welke kosten de overheid mag berekenen (een paspoort is ook niet gratis) we binnenkort voor elke overheids dienst moeten betalen.
Het in rekening brengen van (een deel van) de kosten, maakt ook voor ons duidelijk dat niet alles gratis is. Niks mis mee, maar graag vooraf eerst nadenken voor we vanuit alle ministeries en overheids-lagen extra rekeningen gepresenteerd krijgen.
Het is duidelijk dat de licentieopbrengsten bedoeld zijn om de kosten voor die specifieke software terug te krijgen.
Ik vind het dan onjuist en wat populair om te zeggen dat de overheid “een nieuwe bron van inkomsten” aanboort …
De rekening betalen we toch al als brave belastingbetalers?
De overheid geeft eerst zelf toe dat het gaat om gedoe. Als zij niemand meer hoeft langs te sturen gaan de overheidskosten dus ook omlaag. Toch moeten we vervolgens extra betalen, terwijl de belastingen hetzelfde blijven.
Zoals al eerder gezegd een rare zaak.
Er zitten toch twee vreemde kanten aan deze zaak.
1. De eindgebruikers worden niet betrokken in een produkt dat voor hun wordt ontwikkeld.
2. De overheid is de enige die dit produkt kan aanbieden; er is dus geen sprake van eerlijke concurrentie. Dat zou wel eens strijdig met Europese regelgeving kunnen zijn. De vraagprijs is namelijk gebaseerd op de enige aanbieder die geen andere partijen toelaat.
Wat een ongelofelijke gotspe is dit!!
Als ik het goed begrijp is dit allemaal geinitieerd om de (kosten van) de regeldruk te “verminderen”, dat staat er toch echt!
Hier ontwijkt de overheid niet alleen haar verantwoordelijkheid door niet het primaire probleem aan te pakkken nl. de regeldruk; maar maakt het geheel nog ingewikkelder door met onze belastingcenten software te bouwen die helpt de warboel te managen. En als klap op de vuurpijl moeten we daar dan ook nog voor betalen.
De volgende logische stap is dat de belastingdienst ons een licentie gaat rekenen voor het gebruiken van aangifte programma’s, want tja dat is toch ook zo’n ingewikkelde materie, die software kost veel geld en dat kan toch niet gratis zijn.
Schoenmaker blijf bij je leest: ga aub je eigen regels eens managen en geef eventueel wat subsidie hier en daar, maar probeer geen ondernemertje te spelen van ons geld.
Bij het ontwikkelen van methodes om op een politiek verantwoorde wijze gelden te innen om de publieke zaak te financieren is een administratieve rompslomp ontstaan die zijn weerga niet kent. Regeldruk vermindert met het terugbrengen van het aantal regels, waarbij het goed zou zijn dat onze overheid zich herbezint op het aantal te dienen doelen.
Daarnaast is de afgelopen 30 jaar tot vervelens toe en bij herhaling vastgesteld dat het ontwikkelen van software om problemen op te lossen gedoemd is falikant te mislukken!
Waar de overheid kennelijk brood in ziet is het exploiteren van een werkwijze waarbij zij de maatschappij laat betalen voor de oplossingen waar diezelfde overheid in eerdere instantie heeft gefaald. Het doet je haast denken aan een zekere sofware-gigant uit Seattle….
Het is niet alleen eigenaardig dat de overheid – in contradictie met haar eigen beleidskeuzes – zelf niet aan Open Source doet. Nog vreemder is het, dat de overheid software ontwikkelt voor bedrijven. Sommigen zouden dat concurrentievervalsing noemen. De belastingbetaler financiert nu een activiteit die in het bedrijfsleven thuishoort.