Rekeningrijden was niet het eerste idee dat bij Minister Eurlings opkwam om het fileprobleem op te lossen. Oorspronkelijk wilde de minister gewoon een kwartje boven op de benzineprijs doen, maar dat kon natuurlijk niet want we hebben geen kwartjes meer.
Dus moest hij iets anders bedenken: het rekeningrijden. De ANWB en de Telegraaf kwamen beide met een enquête waarvan de uitslag van de Telegraaf wel zeer voorspelbaar was. De Telegraaflezer wil het autorijden niet extra belasten, de Telegraaflezer haalt liever geld op met de kopvoddentax. Autorijden met een burka is dus straks echt niet meer te betalen.
Ook ik ben tegen het rekeningrijden, maar dat komt vooral uit praktische overwegingen. Ik ben tegen omdat de invoering van het rekeningrijden één groot ict-project wordt. Op papier heel eenvoudig. Het enige wat je nodig hebt is een Tom Tom met burgerservicenummer die de route onthoudt en verstuurt. Doe het aantal kilometers maal een tarief en je weet hoeveel je moet betalen. Leuke extra feature is dat men ook direct kan zien waar je te hard hebt gereden dus die boetes krijg je er ook direct bij.
Eenvoudig
Maar zo eenvoudig gaat het natuurlijk niet werken, want zodra het apparaatje getest gaat worden (waarschijnlijk twee jaar later dan gepland dus we hebben nog even), gaat de eerste de beste student het apparaatje kraken en moet de minister in de Tweede Kamer weer uitleggen dat er een update komt die veel beter is beveiligd. De student kraakt hem weer, de minister moet weer uitleggen. Afijn, leest u de artikelen over de invoering van het nieuwe paspoort en de OV-chipkaart nog maar eens terug en u weet wat er gaat gebeuren.
Dus hierbij nog een keer mijn voorstel: Ga thuiswerken, pas je werktijden aan, ga carpoolen of betaal gewoon extra geld om elke werkdag op prime time in de rij naar Amsterdam te staan om vanuit je leasebak tegen de kont van een andere leasebak aan te kijken.
@Allesbasje: Ja, ik heb gehoord van wegenbelasting, en ik betaal meer dan €500 per jaar, maar dat is geen gebruiksgerelateerde beprijzing. Stel je eens voor dat je voor €500,- een hotelkaart koopt waar je in het hele land op welk moment dan ook gratis je intrek in een hotel kunt nemen. Dat is wat er met het weg-systeem aan de hand is. We hebben het hier over een openbare voorziening met een in piektijden per definitie beperkte capaciteit. Bij treinen, hotels, vliegtuigen en wat dan ook is dat al tijden goed geregeld door op verschillende momenten verschillend te prijzen. Automobilisten piepen omdat ze verwend zijn, niet omdat de spitsheffing onterecht is.
(Overigens heb ik geen OV pas en rijdt ik auto)
@andere John: correct, maar dat heette niet “rekeningrijden”. Die term is pas in 1999 voor het eerst gebruikt.
@Francine
Hoe meer km’s des te meer brandstof en afschrijving (= ook btw en bpm). Dus betaal je extra voor extra km’s.
Als je prijzen wilt op relateren aan piektijden dan zou dit volgens jouw vergelijking voor alles moeten gelden dus voor winkels, internetverbindingen, loodgieter(John), biertje in de kroeg etc.
@Allesbasje: je schrijft: ”
Als je prijzen wilt op relateren aan piektijden dan zou dit volgens jouw vergelijking voor alles moeten gelden dus voor winkels, internetverbindingen, loodgieter(John), biertje in de kroeg etc.”
Inderdaad, het is niet altijd praktisch uitvoerbaar om op het drukste moment de verdeling door een hogere prijs te reguleren. Maar in de kroeg heb je inderdaad ook aan het begin van de avond het ‘happy hour’ waar de consumpties in het dal-uur lager geprijsd zijn. En ook voor internetverbindingen gebruiken bedrijven prioriteitsinstellingen (Quality of Service) om spoedverkeer als voice en video voorrang te geven boven minder tijdkritische data als email en filetransfer. En wat winkels betreft: het goedkope ontbijt bij Ikea (€1,00) en Makro (€1,50) is een poging om door middel van prijs het gebruik van de voorziening ‘winkel’ mooi te verdelen. En bij de trein, die jij en ik nauwelijks gebruiken, is de daluren-regeling een mooi voorbeeld.
En zo zie je maar weer, als wij er met pak ‘m beet 34 reacties al niet uitkomen, kun je niet verwachten dat 150 kamerleden die betaald worden om te praten er wel uitkomen.
Grappig om te zien dat de meest zinvolle opmerking(en) van een vrouw komen. Zou dat te maken hebben met het macho-autootje waarvan mannen vinden dat we daar vooral niet aan mogen komen ?
Daarnaast opmerkelijk om altijd te zien dat ook IT-ers zelf heel moeilijk tegen veranderingen kunnen als dit hun zelf raakt. Terwijl we toch vaak genoeg schelden op gebruikers die niet tegen de veranderingen kunnen van door ons ingevoerde IT systemen.
Valcon, die spatie van “Rekening Rijden” hebben ze later vast vergeten of was het een typefout, of de nieuwe spelling van de taalunie?
@Ferry: Je schrijft: “Daarnaast opmerkelijk om altijd te zien dat ook IT-ers zelf heel moeilijk tegen veranderingen kunnen als dit hun zelf raakt.”
Ik ben het eens met die verbazing. Spitsheffing is een maatregel die het verkeerssysteem als geheel beter laat benutten (zoals ook het nachttarief bij electriciteit, en het avond- en weekendtarief bij telefonie die respectievelijke voorzieningen beter laat benutten). De IT’-ers die echt in de spitstijd in de Randstad moeten rijden moeten inderdaad gaan betalen. Maar ze kunnen dan vaak beter doorrijden omdat mijn moeder door het spitstarief pas na tien uur naar bridgen gaat (en zo hoeft er maar 15% van het verkeer gemigreerd te worden naar daluren om de doorstroming terug te krijgen).
Wat ik een beetje mis in de discusie is het de vraag of de automobilist wel een keuze heeft. We gaan er blind van uit dat iedereen voor zijn/haar “lol” in de file staat. Daar geloof ik niet in.
Het flexibel werken ook wel het nieuwe werken genoemd is in Nederland niet ingeburgerd. Welke externe kracht heeft toestemming van zijn/haar klant om pas om 11:00 uur te verschijen en om 15:00 uur te vertrekken en de overige werkzaamheden vanuit een andere lokatie uit te voeren. Ik denk zeer weinig.
Welke overheidsinstantie promoot het thuiswerken? Ik ken ze niet. Men promoot het openbaar vervoer, maar dit is niet altijd een goed alternatief. Afgelopen jaren zijn door de marktwerkink aanzienlijke bezuinigingen doorgevoerd.
Welk bedrijf van max 100 personen promoot flexwerken en mogen hun medewerkers bijv. een vaste thuiswerkdag kiezen?
Conclusie:
– het wordt een extreem duur project met een dubbele doorlooptijd
– het verandert ons rijgedrag niet of nauwlijks, aangezien er geen keuze is.
– We gaan dubbel betalen want naastrekeningrijden worden er nieuwe provinciale belastingen ingevoerd.
Dan laat ik de privacy-discussie even achterwegen.
@Werner: Je schrijft onder andere: ‘We gaan er blind van uit dat iedereen voor zijn/haar “lol” in de file staat’.
1. Miljoenen mensen maken in de spitstijden gebruik van het wegennet. Voor een groot deel daarvan is het problematisch een ander tijdstip voor het reizen per auto te kiezen. Voor een serieus deel is die keuze er echter wel. Beprijzing van het gebruik in de drukste tijd is erop gericht die keuze-gebruikers op een ander tijdstip de voorziening te laten gebruiken.
2. Je noemt de ‘externe kracht’ die – als door een natuurwet gedreven – bij een bepaalde opdrachtgever moet werken, en een door de natuur gegeven recht zou hebben om anderen daarvoor in de weg te staan. Als je een mooi betaalde opdracht ergens aanneemt, is het dan rechtvaardig dat je anderen met jouw vervoersprobleem opzadelt. Mag je daarvoor dan geen vergoeding betalen?
3. Dat we voor brood en electriciteit moeten betalen, vinden we gewoon, omdat dat altijd praktisch mogelijk was, en omdat daaraan altijd een normale schaarste heerste. Weg-tijd is al sinds een jaar of dertig schaars, dus sinds zolang wordt er over beprijzing daarvan gesproken. De techniek van nu maakt het ook mogelijk om net als bij alles wat schaars is, daarvoor de kosten (de last die je anderen oplegt) te betalen. De weerstand die bij de gebruikers te zien is, is daarom wel begrijpelijk, maar getuigt niet van een heldere visie op het systeem ‘wegverkeer’. Het wegennet wordt om begrijpelijke reden beheerd door de overheid. Het is dus aan de overheid om een praktische beprijzing naar tijd en plaats te regelen.
4. Waar een wil is, is een weg. Voorbeelden van tijd- en plaatsafhankelijke beprijzing van verkeersruimte zijn er voldoende in de wereld, en ze werken. Uiteraard zijn er nog veel zaken te regelen. Is het daarvoor nodig eerst van alle 16 miljoen individuele Nederlanders de bezwaren tegen rechtvaardig en effectief gebruik van het wegennet te honoreren?