In de cloud op vakantie

Het was ergens in juli, de dag dat ik zei, morgen begint mijn vakantie. Een maand geleden heb ik een onderkomen in het buitenland geboekt om voor zo'n vier weken afstand te nemen van het werk, de drukte en het Nederlandse klimaat. Zorgeloos alles achterlaten en genieten van wat ik spontaan op mijn pad krijg.

De volgende dag toen ik wakker was begon ik met de laatste check. Tijd genoeg want mijn vlucht stond gepland rond 17 uur. Ik heb al een checklist opgesteld om niks te vergeten.
– Alle spullen die ik nodig had………. Check,
– Waterkranen goed dicht gedraaid……… check
– Gas afgesloten………………. Check
– De deur van de tuin en de ramen dicht ……. Check
– Reisverzekering met alle opties ……….. check

Omdat ik laat in de avond terug zal komen besloot ik met de auto naar Schiphol te gaan. Eenmaal alles gecontroleerd te hebben stapte ik gerust in de auto. Nu begint echt mijn vakantie.

Toen het vliegtuig het luchtruim had gekozen besefte ik me opeens dat ik 'in de cloud' was! Wooow, wat gaaf dacht ik. Omdat er meer mensen in het vliegtuig waren had ik het gevoel dat ik in een 'shared cloud' was. Dus ik moest wachten tot het toilet vrij was, moest voor alles (eten en drinken) betalen – soms ook te veel – en moest ik de herrie van andere vakantiegangers verdragen  die al eerder begonnen waren met het drinken en nog meer. Maar ja, ik kan toch geen eigen cloud krijgen. Dat gaat me te veel kosten, dus 'niet zeuren Reza, wees eerder blij'!

Ik besloot mijn gedachte af te laten leiden door andere zaken, om zo minder last te krijgen van de chaos in onze 'shared cloud'. Ik dacht aan hoe goed ik mijn huis en mijn eigendommen verzekerd had. Ik was blij dat zelfs mijn auto, die vier weken lang op een verlaten terrein (Schiphol parkeerplaats) stond, goed verzekerd was. 
Plotseling realiseerde ik me weer dat ik in een vliegtuig zat. Zelf heb ik alles gecontroleerd en goed  verzekerd, maar is dit vliegtuig ook goed nagekeken, onderhouden en verzekerd? Maar ja, daar kan ik toch niet achter komen, dus laten we hopen dat we straks weer met beide benen op de grond staan!!

Vier weken later zette ik weer voet op Nederlandse bodem. De vakantie was voorbij. Op de Schiphol parkeerplaats stond nog steeds mijn auto, maar wel met een forse deuk. Geen punt, dacht ik, de auto is goed verzekerd. Met een blij gevoel dat ik weer vaste grond onder de voeten had keek ik naar een vliegtuig dat net opgesteeg. Ik heb toen alle mensen die in dat vliegtuig zaten zwaaiend met mijn hand een heel fijne tijd in de cloud toegewenst