Projecten zijn net zwangerschappen. De één verloopt wat soepeler dan de ander, maar ze doorlopen allemaal min of meer dezelfde stappen. Toch zijn er ook keuzes te maken die het proces in belangrijke mate kunnen beïnvloeden. De belangrijkste heeft te maken met de keuze in hoeverre de business wil 'meezwangeren'.
De start is het zoeken van de partner waar het nieuwe 'kind' mee gemaakt gaat worden. Veel bedrijven doen dit erg klinisch. De aanbestedingsregels laten dan ook erg weinig ruimte om de 'klik' tussen mensen mee te laten wegen. Deze organisaties zoeken vooral een 'draagmoeder' die uiteindelijk het bedachte resultaat moet opleveren met zo min mogelijk inbreng van de opdrachtgever. Het is dan ook niet vreemd dat na de bevalling de opdrachtgever zich dan ook niet echt 'vader' voelt en het systeem warm onthaalt. Vaak ontbreekt het gevoel erbij en is er weerstand bij het gebruik.
Bij een agile aanpak staat het gezamenlijk komen tot een resultaat centraal. Daarom wordt er bij de aanbesteding veel meer gekeken naar de chemie tussen opdrachtgever en opdrachtnemer. Is er bij beide partijen het volste vertrouwen dat zij samen iets moois kunnen creëren, iets waar zij trots op zijn en waarvan ze overtuigd zijn dat het een belangrijke bijdrage gaat leveren? Beiden zijn tenslotte nauw betrokken bij de zwangerschap en beschouwen het project als hun gezamenlijke kindje. Na de bevalling is er dan ook een warme ontvangst en wordt het nieuwe systeem soepel opgenomen binnen de organisatie.
Levensvatbaarheid
De natuur heeft een zelfregulerend systeem om in de eerste drie maanden in te grijpen als er gerede twijfel is aan de levensvatbaarheid. Dit systeem ontbreekt in grote mate bij watervalprojecten. Natuurlijk is het een ongeschreven regel om de lastigste zaken eerst te doen, om zo te bepalen of de doelstellingen haalbaar zijn. Dan zijn er echter al de nodige fasen afgerond en is het project het punt van 'no return' al voorbij. Ik zie dan ook zelden dat het project binnen 30 procent van de tijd of het budget stopgezet wordt, terwijl er toch voldoende projecten zijn die uiteindelijk niet levensvatbaar bleken te zijn of alleen met veel moeite en dus kosten in leven gehouden kunnen worden.
Binnen agile is het niet ongebruikelijk om al snel, vaak al na 20 procent van het budget, de gerealiseerde software in gebruik te nemen. Dit geeft de organisatie de kans om eraan te wennen en tot nieuwe inzichten te komen. Er kan nu een keuze gemaakt worden of er verder gegaan wordt en zo ja, hoe dan. De prioriteiten kunnen bijgesteld worden en nieuwe inzichten verwerkt worden.
Oplevering
Ook de bevalling verschilt in grote mate in beide aanpakken. In de 'draagmoeder' aanpak is meestal sprake van een 'big bang' oplevering. Een bevalling die met veel stress en emotie tot stand moet worden gebracht. Niet zelden doen zich in deze fase de nodige complicaties voor die de uiteindelijke productiegang vertragen. In de 'meezwanger' aanpak wordt met enige regelmaat een systeem in productie genomen. Dit levert ervaring met het 'bevalproces' op, waardoor complicaties eerder opgepakt kunnen worden en de uiteindelijke bevallingen soepel verlopen.
Een project kun je niet uitbesteden en vervolgens je handen ervan af trekken. Je zult als opdrachtgever nadrukkelijk betrokken moeten blijven en alle emotie van de zwangerschap moeten delen. Alleen dan heb je een goede kans om datgene te krijgen waar je als organisatie behoefte aan hebt en wat warm ontvangen wordt door je organisatie.
En weer is de computerwereld aan analogie rijker. Normaal gesproken vind ik analogieën een mooi gereedschap om ideeen toe te lichten maar deze kan wat mij betreft direct weer geschrapt worden.
Als er iets een mooi voorbeeld is van een waterval project, dan is het wel een zwangerschap. Fixed date is het in ieder geval want meer dan 2 weken uitloop zal je nooit hebben (en dat is best knap voor een project van 9 maanden). Ook is het niet mogelijk om tussentijds al stukken van de functionaliteit op te leveren, zodat je alvast kunt wennen aan het ouderschap. Dus de vergelijking met agile werken (waar ik groot voorstander van ben) ontgaat mij volledig.
Betrokkenheid van de Product Owner/Business, in de vorm van de vader, is goed maar het is niet zo dat hij veel hoeft en kan bijsturen. Het resultaat ziet hij sowieso pas na 9 maanden.
Watervalprojecten hebben inderdaad de neiging om te lang door te lopen terwijl men al weet dat het nooit een levensvatbaar product op gaat leveren. Dit ligt niet noodzakelijk aan de waterval aanpak maar meer aan het niet (durven) nemen van belangrijke beslissingen. Hier is de natuur inderdaad iets strenger en dus beter in.
Volgens mij ligt het eraan hoe groot je de respectievelijke watervallen laat worden. De kunst van agile is onder andere het kiezen van de juiste maat. Dat betekent dat het absoluut noodzakelijk is de gewenste functionaliteiten goed in beeld te hebben, alsmede de voorwaarden waaraan (ook technisch) moet worden voldaan om specifieke functionaliteit daadwerkelijk te laten functioneren zonder dat het geheel aan functionaliteiten is geïmplementeerd en er bovendien geen verstoring optreedt in de bestaande functionaliteit.
In die zin gaat de vergelijking met het zwangerschapsproject mank. Geen kind dat voor 30% af is kan in productie. Natuur vergelijken met mensenwerk is niet altijd even handig.
Mooi verhaal!
Ik vind dat Agile zoals Princ2 een methode en instrument is om ermee je project uit te voeren.
Ik ben van mening dat de resultaten van een haalbaarheidsonderzoek het fundament moeten vormen voor de start en uitvoering van het project. Hiermee kun je ook het project op haar levensvatbaarheid, scope, efficientie en winstgevendheid etc toetsen voordat je eraan begint. Hierna kun je pas kiezen hoe en volgens welk methode je het project wil uitvoeren.
Bovendien ik zie een werkmethode zoals Agile niet als de oplossing voor het vinden of creëren van chemie tussen de opdrachtgever en de opdrachtnemer. Maar wel wat zeer essentieel is, is de vaardigheden van het projectleider zelf om een aangename sfeer te creëren voor de duur van deze zwangerschap.
Misschien moet iemand beginnen met het schrijven van het boek:
Opdrachtnemers komen van Mars opdrachtgevers van Venus!
En na de bevalling beginnen de problemen pas echt
– de vader erkent het kind niet, of gaat scheiden van de moeder
– het kindje wil niet eten of drinken
– een huilbaby
– peuterpubertijd
– kindje heeft adhd, is autistisch of heeft een brilletje nodig (“no offense” naar degenen die dit hebben, puur ter illustratie)
enz enz enz
De analogie naar bovenstaand artikel kunnen de meeste lezers zelf wel invullen lijkt me zo……
Ik wordt persoonlijk een beetje moe van de verheerlijking van agile. Agile heeft z’n charmes en voordelen, maar daarmee is het nog niet de heilige graal voor alle problemen.
De grote uitdaging van een projectmanager is het vinden van de juiste methodiek bij het project wat uitgevoerd moet worden.
En het ergste is nog dat het hoogtepunt ongeveer 9 maanden voor de bevalling ligt…
Na de bevalling is het alleen maar gejank, gezeik en stront ruimen.
Zelden zo’n passende analogie gezien, chapeau!
Zelden zo’n slechte vergelijking gezien, maar goed, dat maakt het vermaak er niet minder om 🙂
In beide gevallen “Waterval” of “Agile” wordt het project opgeleverd zonder dat er bijzonder veel invloed uitgeoefend kan worden op het resultaat. Gezond verstand is al voldoende.
Het voortijdig afbreken (miskraam of abortus) staat ook volledig los van de aanpak en op het geval van niet levensvatbaarheid heeft geen enkele partij invloed anders dan een natuurlijk verloop.
En welke stappen doorloop je nu? 2 echo’s en een bevalling?
“De start is het zoeken van de partner waar het nieuwe ‘kind’ mee gemaakt gaat worden.”
Met deze aanpak geloof ik niet zo in een duurzame relatie. Een kind is vaak het gevolg van een goede relatie, niet het doel.
Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik aborteer mijn commentaar.
@Henri
Graag wil ik er nog eentje toevoegen aan je lijstje:
Binnen een project kun je vaak (uiteraard afhankelijk van het product wat je oplevert) de doorlooptijd verkorten door meer mensen in te zetten
Bij een zwangerschap is het echter (zover ik weet) nog nooit gelukt de doorlooptijd van 9 maanden te halveren door er een extra (draag-)moeder bij te schakelen…….