Grote paniek op de camping. De KPN-abonnees hebben geen bereik. Niet alleen bij ons op de camping maar in hele gebieden van Europa lees ik in De Telegraaf. Het leidt zelfs tot schrijnende situaties volgens de krant die overdrijven tot een kunst heeft verheven.
Ik lees van een zakenman die nu elke dag naar het internetcafe moet lopen om zijn zakelijke mail te lezen. Mijn vakantie is verpest, volgens de zakenman. Ik zie de zakenman al voor me. Elke ochtend loopt hij al scheldend in zijn badslippers naar het internetcafé en probeert hij in te loggen in het naar oude kranten ruikende stinkhok zonder airco en een 128kb ISDN-verbinding.
Je moet, als je op vakantie bent, ook niet gaan werken. Je neemt de verkeerde beslissingen. Als je in de zon aan het zwembad ligt denk je te makkelijk. Je zegt te snel: ‘natuurlijk, dat doe ik wel even na mijn vakantie.’ Je wordt ook niet overspannen van het werk dat je in je vakantie doet, je wordt overspannen van het werk wat je in je vakantie hebt toegezegd. Je hebt ook te veel zelfvertouwen in de vakantie. Na twee weken denk je dat het zwembad achter de caravan van jou is. Je hebt zelfs zo veel zelfvertrouwen dat je in je Hawaii-zwembroek mee gaat doen aan de karaoke op de camping. Met een nummer van The Beegees nog wel.
Je neemt ook de verkeerde beslissingen omdat je van het gezeur af wilt zijn. Kinderen weten dit en eten daarom ook acht ijsjes per dag en vragen nog gerust om een negende omdat het antwoord van papa toch is: ‘Nou vooruit maar, het is tenslotte vakantie. En nu wegwezen!’
Misschien was het ook beter geweest dat ik deze column niet in mijn vakantie had geschreven. Maar ach, wat kan mij dat schelen. Ik neem zo weer een duik in het zwembad. Mijn zwembad.
Vakantie voor de 9 tot 5 persoon is juist het aangewezen moment voor sociale interactie, zelfreflectie en afstand nemen van de dagelijkse sleur. Het is ook een goed moment om te kijken of je al dan niet halverwege op weg bent naar een burnout. De mogelijkheid om het van je af te kunnen zetten en daar niet ongemakkelijk bij voelen.
Flashback van 30 jaar terug, er was alleen een vaste telefoon op het vakantieadres, daar ging je toch niet naar toe om je baas te bellen?
Vakantie was vakantie. het lijkt nu wel of de vakantie ook van de baas is. Maar jij bent toch de baas van je vakantie, of niet soms?
“Choose a job you love, and you will never have to work a day in your life”
– Confucius
30 jaar geleden was het een behoorlijke uitdaging om het tempo Franse francs in de telefoon te mikken terwijl je via een niet al te beste verbinding met de Nederlanse thuisbasis je verhaal in de hoorn moest schreeuwen. Dat op zich was al een redelijk beletsel omdat soort fratsen te laten overigens. Het was meer bedoeld om de mensen thuis te laten weten dat je niet ergens in de buurt van Lyon gestrand was.
En een kleine tip voor de mensen die een goed excuus zoeken om te kunnen melden dat ze op vakantie niet eens hebben kunnen werken. Computers doen het niet zo goed boven de 40 graden celcius. Dus als je ze in de auto laat liggen in de volle zon en je toch even de wegenkaart wilt raadplegen zou er zomaar eens een harde schijf kunnen haperen en zorgen dat de bootsector corrupt raakt. En ach ja Windows opnieuw installeren zonder CD/DVD is vrij lastig.
ik vind het niet erg om het werk dat ik na mijn vakantie in moet halen gedurende mijn vakantie en uurtje per dag te doen. Gelukkig heb ik een laptop bij me waarop ik off-line kan werken, om duidelijk te zijn het is geen goedkope Chromebook waardoor ik niet afhankelijk ben van een internet verbinding 🙂
Groeten uit zuid europa.
it’s all about choices, setting expectations and manage them