De laatste jaren hebben verandermanagers hun huiswerk gedaan om de mens mee te nemen in verandertrajecten. In de praktijk blijkt dat voor het duurzaam maken van implementaties specifieke competenties zijn vereist voor het begeleiden van de verandering aan de mens kant. Aan de hand van vier praktijksituaties vertellen Tinus Boes en Glenn Coert hoe en waar een teamanalist de veranderaar kan ondersteunen om duurzame implementaties te realiseren.
Het is niet verwonderlijk dat de veranderaars er niet in slagen om tot duurzame implementaties te komen. We hebben het hier over het moeilijkste onderdeel van verandermanagement, namelijk de mens. Een mens wil wel veranderen maar niet veranderd worden. Door afstand te nemen en het op jezelf te projecteren, zul je begrijpen waarom mensen niet zo eenvoudig veranderen. Hoe accepteer je zelf een verandering van de regering, de gemeente, een nieuwe regel van je baas en een ander gedrag van je kind? Realiseer je dat mensen al jaren dat werk doen en vinden dat zij dat goed doen. We zitten allemaal vast in onze gewoontes en denkpatronen. Het veranderen van gedrag van mensen is een apart vakgebied.
De vraag is: hoe zorg je ervoor dat je tot duurzame implementaties komt? Vier praktijksituaties waar een veranderaar tegenaan loopt, welke oplossingen volgens ons geboden kunnen worden, en welke resultaten daarmee bereikt worden.
1: Samenwerking ontbreekt

In dit team was men er zich niet van bewust dat er teamprocessen speelden die maakten of er wel of niet effectief werd samengewerkt. Geen effectiviteit in de vergadering, onvoldoende vrijheid om conflicten te bespreken, geen zicht op elkaars kwaliteiten et cetera. Ook de manager werd geleefd door de waan van de dag en had onvoldoende zicht op het willen samenwerken van de teamleden onderling.
Oplossing
Er werd een teamanalyse op de operationele teamprocessen uitgevoerd middels vragenlijst die door de teamleden (anoniem) werd ingevuld. Het gaf inzicht in de verschillen van inzichten hoe er effectief samengewerkt kon worden. De vier thema’s voor effectief samenwerken kwamen hierbij aan de orde: vertrouwen, verschillen, verbinden/doelen en verantwoordelijkheid
Resultaat
Door de verschillen in inzichten met elkaar te delen begon men gelijk al aan het creëren van oplossingen voor het slechten van deze verschillen en werd de aanzet voor effectief samenwerken gegeven. De rest volgde vanzelf.
2: Gedrag motivatie medewerkers
Deze afdeling systeembeheer was druk met optimalisatie van de ITIL-werkprocessen. Wat er echter speelde was dat er geen aandacht was voor het verschil in gedrag en motivatie van de medewerkers. Er was onderling onduidelijkheid over wie nu waarvoor verantwoordelijk was. Er waren types die voorop wilden lopen en weer anderen die duidelijkheid wilden waar men naar toeging met al deze veranderingen, en daardoor een passieve houding aannamen. Iedereen werd op dezelfde manier benaderd.
Oplossing
Er werd van iedereen een persoonlijke DISC-profiel gemaakt waaruit per persoon de voorkeuren voor gedrag en communicatie duidelijk naar voren kwamen. Dan blijkt dat je een persoon in hoofdlijnen van de vier verschillende type persoonskenmerken en verschillende manieren van communicatie moet onderhouden. DISC-analyse is gebaseerd op de vier gedragskenmerken of –voorkeuren: dominant, invloed, stabiliteit, conformiteit.
Resultaat
Als iedereen van elkaar weet waar de voorkeuren liggen kan daarop worden ingespeeld. Met name door de leidinggevenden en de projectleiders. Zo zal een dominant type een sturende/beslissende rol willen spelen bij de verandering, terwijl de stabiliteit type geïnformeerd wordt over het doel van de verandering en wil zekerheid voor de toekomst. Hiermee worden de veranderingen sneller gedragen door de werkvloer en zal een procesoptimalisatie in een duurzamer effect resulteren.
3: Laag zelfoplossend vermogen
In deze situatie was er sprake van slachtoffergedrag. Een snel groeiende afdeling waar men het al zo druk had. Ze waren vooral bezig met brandjes blussen en tijd voor structurele oplossingen was er zo goed als niet. Het Problem-proces kreeg vrijwel geen aandacht. Er werd veel geëscaleerd naar de leiding en dit werd bijna een continue proces. De leidinggevenden werden zwaar belast door enerzijds de passieve houding van de medewerkers en anderzijds het gebruik maken van het dagelijkse escalatieproces.
Oplossing
De medewerkers kregen training in effectiever communiceren en intervisie. Het effectiever communiceren op met name het onderdeel feedback geven droeg bij aan het makkelijker elkaar aanspreken op ongewenst gedrag. Intervisie zorgde er voor dat men met elkaar in veiligheid alle zaken, die hen persoonlijk bezighielden in de dagelijks werkzaamheden, konden bespreken en met elkaar gingen oplossen. Ook hier werd gebruik gemaakt van persoonlijke profielen, die een nadrukkelijk bijdrage leverden aan de effectiviteit van de trainingen.
Resultaat
Al gauw bleek dat men de theorie uit de trainingen ging toepassen in de praktijk. Het aanspreken ging daadwerkelijk plaatsvinden. De intervisie zorgde voor een intieme groep waarbinnen men elkaar steeds vaker ging opzoeken om ook in één-op-één situaties problemen te bespreken en samen op te lossen. Er werd meer en meer gebruik gemaakt van de kleurentaal van de persoonlijke profielen.
4: Manager niet betrokken
Na het houden van een ITIL-scan en interviews, was de conclusie dat het ITIL-verbetertraject op alle plaatsen in de organisatie aanzienlijke verbetering laat zien, maar dat de sturing van en de communicatie en interactie met het management ondermaats was. De manager bleef zich in het intakegesprek maar afvragen waarom hij na de een jaar eerder doorgevoerde verandering nog geen grip heeft op de organisatie. In eerdere situaties gingen we er vanuit dat de manager zelf ook in staat is om in de verandering mee te gaan, maar dat gaat niet voor elke organisatie op.
Oplossing
In de eerste fase is een 360 graden feedback analyse speciaal voor managers toegepast, waarmee de percepties van meerdere personen (anoniem overigens) gecombineerd konden worden, waardoor er een minder eenzijdig en dus completer beeld ontstaat van het functioneren van een persoon. Deze analyse legt niet de nadruk op gedrag of vaardigheden maar juist op de persoonlijkheidstrekken van een persoon. De vragen/stellingen kun je op een schaal van één tot tien beantwoorden met wat je vindt dat de persoon nooit doet of dat hij juist wel vaak doet. Feedback is de basis voor al het leren. In de praktijk blijkt echter dat managers en leidinggevenden niet of nauwelijks gestructureerd en systematisch feedback krijgen en vragen.
Resultaat
Inzicht in de stijl en effectiviteit van leidinggeven van de ict-manager en hoe dit werd ervaren door de medewerkers. Bij het inzetten van de 360 graden feedback analyse is het plannen van een follow-up zes tot twaalf maanden na het invullen van de eerste analyse een must. Negen maanden later konden we samen met de manager vaststellen wat het effect was geweest in de ontwikkeling. Hij kreeg stap voor stap meer grip op de organisatie, doordat hij veel beter kon communiceren met de organisatie. Door structureel feedback te vragen/krijgen wist de manager veel meer wat er speelde binnen zijn organisatie en wat hij zelf moet doen om de organisatie te sturen. De manager beaamde dat er bij hem tevens een gevoel van persoonlijke verantwoordelijkheid werd gecreëerd.
Conclusie
Bij verandertrajecten is het cruciaal dat het woord samenwerken bovenaan staat bij de doelstellingen. Door het goed samenwerken van de consultant, de teamcoach, de teamleden en manager, en door het inzetten van de eerder genoemde hulpmiddelen om in gesprek te zijn met je mensen die de verandering ondergaan, zal een organisatie tot een duurzame implementatie en een zelfredzame organisatie komen. Hierdoor ontstaat er een win-win situatie, omdat de organisatie slechts eenmalig een investering hoeft te doen voor een verandertraject, en de consultant jaren later nog steeds kan terugkijken op een succesvolle implementatie en een tevreden klant.
Tinus Boes, Being Authentic, en Glenn Coert, Ordina.
Glenn,
Ik vroeg eerst naar de sectoren/branches omdat ik vooral in de door jou genoemde zie dat er verandertrajecten gestart worden of lopen terwijl er onzekerheid is over werkbehoud. Dat maakt zo’n traject nog weleens als een discussie over het kerstdiner met de kalkoen. vandaar ook mijn vraag over intrinsieke of extrinsieke motivatie omdat dan de behoeftepyramide van Maslow nog weleens mee speelt. En ja, ik reageer inderdaad vanuit de ervaringen die ik opgedaan heb op de werkvloer en dus niet met ideeen die bedacht zijn in directiekamers of verkregen uit een boek.
Omdat je in dit (ingekorte) stuk en de reacties vooral de wie vraag stelt in plaats van wat en waarom krijg ik de indruk dat Barbertje moet hangen, het proces lijkt weer belangrijker dan de mens welke je vooral in hokjes plaatst. Prachtig zo’n teamanalist maar gediplomeerde psychologen hebben bij mij al vastgesteld dat ik anders denk, minder langs vastgelegde lijnen en meer ‘out-of-the-box’ waardoor ik dus hoofdpijn krijg van NLP. Aangezien je in laatste reactie stelt dat duurzaamheid vooral zit in de interne organsatie, waarbij je heel pragmatisch begint met een teamanalyse, blijf ik me dus afvragen of er niet sprake is van een placebo effect.
P.S.
Als het Tinus geweldig lijkt om met mij van gedachte te wisselen dan staat het hem vrij om ook te reageren want ik heb de indruk dat we namelijk hier al mee bezig zijn.
@Ewout @Reza
Ik ben door omstandigheden wat later met reageren maar bij deze alsnog.
Lijkt mij erg interessant om met jullie eens een afspraak te maken om over dit onderwerp verder te discussiëren. Ik merk namelijk dat al snel in reacties om zo’n artikel snel wordt ingezoomd op specifieke aspecten en het groter geheel een beetje verloren gaat.
Tinus,
Misschien dat mijn (tweede) reactie na antwoord over branches niet helemaal duidelijk is maar ik probeer daar juist aandacht te vragen voor de omgeving. Ik ben het wel eens dat je iemand beter kunt leren vissen dan hem/haar een vis te geven maar als de visvijver leeg is blijft het resultaat toch teleurstellend, niet echt duurzaam. Hoe groot wil je het geheel hebben als ik kijk naar de problemen in samenwerking op bijvoorbeeld Europees niveau waar regels en processen juist steeds meer als last ervaren worden door mensen?
Het antwoord op de vraag: “Hoe accepteer je zelf een verandering van de regering, de gemeente, een nieuwe regel van je baas en een ander gedrag van je kind?” lijkt mij namelijk om aanpassen of corrigeren te gaan waarbij je uit moet kijken om niet in de val ‘systeem denken’ te vallen. Lees eens mijn stuk: https://www.computable.nl/artikel/opinie/systeembeheer/4559463/1277800/dotcom-economie-is-nu-bedotcom-economie.html wat op een bepaalde manier namelijk ook over systeembeheer gaat.
P.S.
Ik prefereer een discussie via dit platform om zodoende een ‘360 graden’ feedback te krijgen vanuit meerdere ervaringen van mensen. Of Computable moet een sessie willen organiseren over het onderwerp met open toegang en toevoeging.
Ewout,
Prima om via dit platform de interactie te blijven houden om hiermee ook anderen ervaringen als input te kunnen blijven gebruiken.
Ik heb je artikel gelezen maar vind het moeilijk te plaatsen in dit kader. Ga er maar vanuit dat dit aan mij ligt.
Terugkomende op de context van dit verhaal in verschillende branches. Het maakt niet uit in welke branche zich dit afspeelt. Als ik ons verhaal teruglees is misschien in het sluitstuk “in gesprek te zijn met je mensen die de verandering ondergaan” wel het belangrijkste. Of je nu in een omgeving verkeerd waar nadrukkelijk gestuurd wordt op angst of waar je collega’s opgedrongen hebt gekregen of waar iedereen een andere agenda heeft, open eerlijke en heldere communicatie is altijd van belang. In gesprek zijn en blijven met de medewerkers is en blijft cruciaal. Wellicht een ideaal beeld maar wel bepalend voor succes op langere termijn. Bedrijfsprocessen optimaliseren maar met te weinig aandacht voor wat de persoon die de verandering ondergaat daarvan echt vindt, zijn geen lang leven beschoren.
Wellicht heb je mijn profiel op linkedin al wel eens bekeken en heb je gezien dat ik een sterke aanhanger ben van Ubuntu Leadership. Volgens is het tijd dat men (leidinggevende en professionals) meer op gelijkwaardig niveau met elkaar omgaat en op deze manier communiceert. (h)erkenning van elkaar kwaliteiten en daarvan gebruik maken heeft voor iedereen voordelen. Voor de leidinggevende is wellicht de balans vinden tussen sturen én loslaten wel de meest moeilijke.
Ik hoop dat ik je met vorenstaande iets meer inzicht heb kunnen geven over de rode draad van ons verhaal.
Reken maar dat ik ervan uitga dat het jouw gebrek aan introspectie is waardoor je de relatie niet legt met de boodschap die ik uitdraag in ‘Dot.com economie wordt Bedot.com economie’ Maar ik had al gezegd dat ik anders denk, ieder gek zijn eigen gebrek zullen we maar zeggen;-)
Laten we ons dus op de tegenstellingen richten om te kijken of we toch enige overeenkomsten hebben in ons denken. Dat maakt de discussie tenslotte alleen maar interessanter:
1. supervisie versus intervisie
Ik stelde in een reactie al vast dat ik sceptisch was naar aanleiding van de branches/sectoren. Dit mede omdat juist deze een sterke hang hebben naar supervisie, bedrijfsprocessen zijn hier vooral bedoeld om mensen binnen (of aan) de lijntjes te houden.
Aangezien succes primair gericht lijkt op een verandering van de mens dan denk ik: ‘Zelfde pap, meer zout en ons verkocht als verbetering.’
Maar goed, een beginner ziet veel mogelijkheden. Een expert slechts een paar.
2. Leider versus manager
Binnen de groepsdynamiek van een team kun je meerdere leiders hebben, dat hoeft dus trouwens niet altijd het dominante type te zijn, maar er is altijd maar 1 (aangewezen) manager. En voor laatste is zoals je al aangeeft loslaten van die (gekregen) status heel moeilijk.
Toen ik de last daarvan op mijn schouders kreeg zei een generaal eens: “Je krijgt hierbij de autoriteit over de mannen maar hun respect moet je verdienen.”
Maar goed, wie niet eerst leert te verliezen kan ook niets winnen.
P.S.
We hebben denk ik toch wel enige overeenkomst want jouw rode draad kon ik ook niet uit dit verhaal halen. Dat omdat teveel vastgehouden werd aan ITIL terwijl in mijn optiek hier meer voor mobiliteit, cloud of andere nieuwe manieren van samenwerken gekozen had kunnen worden. Ik zie dan ook de volgende opinie graag van je tegemoet.