Over de data-explosie is veel te zeggen. Bijvoorbeeld dat het in de toekomst onmogelijk is om nog alle data te beveiligen, aldus Gartner. De analisten daar zeggen dat bedrijven en overheden in 2020 zo’n driekwart van alle gevoelige data niet meer kunnen beveiligen. Gevoelig is overigens een rekbaar begrip.
Nu de consument massaal zijn vakantiefoto’s op Facebook zet en iedereen deze mag zien, raken we meer gewend aan openbare informatie. Denk ook aan Twitteraars die voor het avondeten hun volgers nog even laten weten wat er op het menu staat of Instagrammers die direct maar een foto van het opgemaakte bord rondsturen.
Een consument is geen bedrijf en maakt andere keuzes. Maar ook bedrijven moeten meer dan ooit keuzes maken over wat wel de moeite waard is om te beveiligen en wat niet. Ze moeten ook bepalen welke data serieuze bescherming verdient en welke eventueel in het publieke domein terecht mag komen. Pittige vragen waar veel bedrijven de komende jaren mee worstelen. Ook bestaat er vaak nog de reflex om alles maar geheim te houden, terwijl bepaalde data juist heel nuttig is. Denk aan het openbaar vervoer, waar aanvankelijk met terughoudendheid werd omgegaan met de actuele vertrek- en aankomsttijden. Te veel vertragingen open en bloot melden zou slecht zijn voor de reputatie. Toch is een bus- of treinreiziger gebaat bij actuele gegevens, gewoon omdat hij dan weet waar hij aan toe is.
Andere mogelijkheden
Voor datadienstverleners – om ze zo maar even te noemen – doet zich een heel andere mogelijkheid voor. Een datadienstverlener is in mijn optiek een datacenter-exploitant of storageserviceprovider. Het zijn bedrijven die voor klanten data opslaan, beheren en beschermen. Tot nu toe zitten er tussen de data van de klanten Chinese muren. Dat zal ook zo blijven, zolang een klant dat als eigenaar van de data wil. Maar stel dat klant A over veel data beschikt, die voor klant B interessant kan zijn voor productontwikkeling, marktbewerking of bedrijfsvoering. Klant B zal bereid zijn daar een redelijke prijs voor te betalen. En klant A profiteert doordat data – waarvan de opslag geld kost – nu opeens geld oplevert. Uiteraard gaat het hier niet om belangrijke intellectuele eigendom en zorg je er sowieso voor dat gegevens op zo’n manier gemaskeerd zijn, dat privacy en dergelijke niet in het geding zijn.
Hier liggen volop kansen voor datadienstverleners die de rol van databroker kunnen vervullen. Zij kunnen klanten met analysetools helpen om trends en verbanden te vinden in hun eigen data en die van hun collega’s en concurrentie. Big data kan zo best nog eens big money worden voor bedrijven die hier op het juiste moment en met de juiste middelen op inspelen.
Harold van Aalderen, information security officer bij Vancis
Aan de ene kant is het hier het intrappen van een open deur en eindelijk een organisatie als Gartner die gewoon toegeeft dat data vrijwel niet is te beveiligen. Als er iets is dat we in NL het voorbije half jaar aan publicaties hebben gezien, zijn wij ook al tot die conclusie gekomen.
Ik denk dat de auteur in diens perceptie een kleine denkfout maakt met zijn visie op gebruik van de sociale media. Het plaatsen van private zaken op bijvoorbeeld facebook e.d. word gedaan door mensen in het idee dat zij dit redelijk hebben afgeschermd door toegang daartoe te beperken.
Zij hebben namelijk, zij het misschien wat naïef, het idee dat als zij instellen dat het voor vrienden is, dit ook alleen voor vrienden is. Velen weten niet eens dat niet op het WWW als ‘beperkt toegankelijk’ moet worden geacht. Ik riep dat tenminste al in 1985. Soit. Langzaam maar zeker beginnen de mensen het grote geheel te zien en begrijpen steeds meer hoe beperkt ‘privé’ eigenlijk is in de sociale media.
Big Data en de gevolgen
Big data heeft vooral een commercieel belang. Twee eenvoudige voorbeelden.
Bedrijf A, gevestigd ergens in NL, wil de potentie bekijken van on line verkopen in bijvoorbeeld NL en België. Die heeft verschillende mogelijkheden gebruik te maken van aankoopstatistieken maar bijvoorbeeld ook surfgedrag van potentiële klanten. We zijn immers zo ver dat men doel gericht alleen nog maar potentiële klanten via het WWW van onze verkoop info te voorzien.
Het tweede is vele malen gevaarlijker
Even zoiets als het EPD en voorgaande voorbeeld aan elkaar te koppelen, zijn artsen en specialisten van de farmaceutische industrie bijzonder geïnteresseerd in uw persoonlijke gezondheidssituatie. Die willen trends zien en daar hun ontwikkelings investering op af kunnen stemmen en daar, heel commercieel, een afweging maken of investeren zinvol is.
Het derde gevaar ligt op de loer en moet hier dan zeker niet worden weggewuifd, al doen politici hier hun uiterste best.
Verzekeringsmaatschappijen en Big Data.
Wij zijn namelijk, believe it or not, slechts één stap verwijderd van een groot gevaar. En die heet het bepalen van uw en mijn zorgpremie. Er is maar één handtekening nodig de overheidstoezicht te halveren, en ik kan u garanderen dat die stap ook zal worden gezet.
Het gevolg daarvan zal zijn dat de commercieel ingestelde ziektekostenkassen tot de stap over zullen gaan een heldere prognose te maken wat u of ik kunnen lopen in ons leven. Of we al iets hebben, of wij dan ook de kans lopen iets te kunnen krijgen.
Big Data leent zich hier uitstekend voor om familie trends te kunnen bekijken. Het gevolg daarvan zal zijn dat er een nog meer op ‘maat gesneden’ polisvorm zal komen die….. uiteindelijk voor de verzekeringnemer hele grote consequenties gaan krijgen. en die stappen hebben wij met dit kabinet al kunnen waarnemen.
Dit slechts als een eyeopener dat er aan Big Data voor mens, consument, belastingbetaler en potentiële klant, forse, soms onomkeerbare maar altijd financiële gevolgen kleven.
Big Data uiteindelijk dus een commerciële exercitie.
Minimeer je digitale footprint! Ga eens in het bos wandelen zonder smartphone o.i.d., koop met kontant geld, gebruikt anonimiseringssoftware enz. enz.
Misschien staat in de toekomst dan de commercie-politie op de stoep . . .
Gartner heeft altijd slechts open deuren ingetrapt.
“Hier liggen volop kansen voor datadienstverleners die de rol van databroker kunnen vervullen.”
analoog aan de recruiter als HRM broker ? Krijgen we ook stacked bigdata service agencies waarbij de eindprijs hoog blijft en transparantie van de extracted info vaag ?
Zou die Spoelstra toch gelijk hebben met zn staartbotje theorie ?
De auteur doelt waarschijnlijk op Google en Facebook en alle ander (Wie niet?), dat zijn databrokers die op grote schaal data analyseren en dit winstgevend omzetten in een product.