Ik vroeg mij laatst af of je op een nudistencamping met de deur open mag poepen. In principe mag het volgens mij. Mochten mensen je gek aankijken, dan kun je altijd antwoorden met ‘wat is er, heb ik iets van je aan?’. Internet lijkt ook wel een beetje op een nudistencamping. Je weet dat ze van alles van je kunnen zien, maar wat precies wel en niet mag is niet altijd duidelijk.
Vorige week was de Global Conference on CyberSpace 2015 in Den Haag. Een van de hoofdonderwerpen op deze internationale conferentie was de veiligheid en privacy op internet. Iedereen die iets betekende in de wereld van de ict was er. Of ja, iedereen? De echt grote namen als Mark Zuckerberg en Larry Page ontbraken.
Google en Facebook
Dat snap ik ook wel. Beide heren spugen op privacy. Wat hadden ze daar moeten vertellen? ‘Leuk en aardig dit congresje van jullie, maar als jullie zoveel aan de privacy van iemand anders zouden verdienen, hielden jullie hier ook een ander verhaal.’
Google en Facebook op een evenement over privacy is toch een beetje dat je een congres organiseert over integriteit en de gehele VVD-top is ook aanwezig. Of je richt een politieke partij op die criminaliteit hard wil aanpakken en je maakt Bram Moszkowicz lijsttrekker.
Chinese firewall
Google en Facebook trekken zich niks aan van privacy, nog minder dan de AIVD. Al heb ik de indruk dat dit laatste vooral komt omdat Google en Facebook gewoon betere techneuten in huis hebben. Google en Facebook vinden privacy iets dat je moet delen op je tijdlijn.
Behalve de privacy van Chinese machthebbers, die wordt uiteraard gerespecteerd. Daar kun je niet voorzichtig genoeg mee omgaan en daar willen ze best een Chinese firewall omheen bouwen. Stel je voor dat je die markt verliest. Daarom wordt het tijd voor strengere regels. Desnoods op de Chinese manier.
Chapeau Jacob, wijze woorden! Privacy is een enorm bewustwordingsproces…
Zeker leuke bijdrage en de spijker op de kop.
En nu kan iedereen wel roepen dat je dan maar niet met de Google’s en Facebooks van deze wereld mee moet doen, maar dat zullen “gewone mensen” nou nooit doen. Overigens leveren beide bedrijven natuurlijk deels diensten die wel handig zijn.
Het oplossen van dergelijke problemen met regels, daar geloof ik niet zo in. Volgens mij moet je structureel de angel uit het probleem halen. Persoonlijk denk ik dat je alle zaken waar het commerciële geweld en/of overheden zelf een rol spelen puur uit eigen belang, zou het wellicht een idee zijn om als burgers zelf met een oplossing komen.
Vergelijk het met het illegaal downloaden: daar zijn enorme financiele (commerciele) belangen mee gemoeid en veel overheden proberen het te voorkomen met van alles. Wat zie je: het werkt niet echt. Daar hebben wij burgers blijkbaar een manier gevonden om dit allemaal te omzeilen.
Waarom niet die functionaliteiten van Google, Facebook, Twitter en Whatsapp die we juist handig vinden, zelf via een gedistribueerd model te implementeren. Er staan bij alle burgers van deze wereld enorme veel rekenkracht dagelijks idle cycles te draaien en veel storage thuis is nog lang niet optimaal benut. Bij een dergelijk model is het veel lastiger voor (commerciele) bedrijven als overheden om zaken te verstoren.
Effect: relatief meer privacy, veel minder reclame, vermoedelijk snellere nieuwe relevante toepassingen. De Google’s en Facebooks tja die zullen een tandje lager moeten gaan acteren.
Al dat geklets over privacy… het is een kapstok begrip aan het worden en daardoor verwaterd het als iets van weinig waarde.
pri·va·cy (de; v(m)) : de mogelijkheid om in eigen omgeving helemaal zichzelf te zijn.
Als we het niet lijken te begrijpen, hoe kunnen we onszelf dan ooit beschermen? Met de huidige manier gaat het in ieder geval niet lukken….
Dat ieder verstandig mens Zuckerberg en Page recht in hun gezicht uitlachen en ze boycotten is niet zo erg.
Maar als een overheid net zo laks omgaat met privacy van de burgers die ze horen te beschermen dan ben je als burger verplicht om daar iets tegen te doen. Je aansluiten bij een burgerrechten beweging bijvoorbeeld.
En beter opletten wat je aankruist (of niet) in het stemhokje.
Waren het vroeger de bonnetjes in de krant, het tijdschrift of de reclamefolder, tegenwoordig is het je IP-adres, het accepteren van cookies en het links en rechts aanvragen van informatie, verzenden van (persoonlijke) gegevens via mail, web formulieren of anders.
Mar-ke-ting (v.) alles wat een bedrijf doet om de verkoop van producten te bevorderen. Dat zegt al genoeg. Privacy is daarmee voor bedrijven ondergeschikt aan de commerciële potentie van een klant of klantengroep.
En voor de overheid is privacy ondergeschikt aan de dreiging van criminaliteit, terrorisme en anarchie.
En het erge met marketing en dreiging is: indirect versterkt het een het ander.
Gevolg: mensen die gewoon een fijn leven willen leven, krijgen daar steeds minder de kans voor en lopen zelfs het risico in de gaten gehouden te worden op basis van enkele vage zoektermen, al dan niet veroorzaakt door typefouten, onwetendheid of simpele nieuwsgierigheid.
Het maakt dan niet meer uit of dat gebeurt door criminelen, marketeers of overheidsvertegenwoordigers; je privacy is foetsie.
Hmm… zwarte raaf (Henri) vergeet zoals gewoonlijk dat het niet om het ‘knipperen met je ogen’ gaat maar het recht om vergeten te worden, het gaat om het vastleggen en het delen van informatie.
Privacy gaat om inspraak van individuen om zelf uit te maken wanneer, hoe en tot welke hoogte informatie over hen wordt gedeeld wordt met anderen. Het gaat dus niet om het moment maar de gevolgen achteraf want het voyeurisme wordt steeds vaker als onaangenaam ervaren.
Ewout, de enige privacy die je hebt zijn de gedachten in je hoofd en wellicht wat er in de slaapkamer gebeurd, maar daar houdt het toch echt op.
Je ISP weet welke pagina’s je bezoekt
Je Telecom provider met wie je belt
Je supermarkt met wat je voorkeuren zijn
Je dokter/zorgverzekeraar wat je mankeert
Je bank waar je geld aan uit geeft
De belastingdienst hoeveel geld je hebt
Je smartphone OS provider een hele hoop meer en waar je bent en bent geweest
Ik weet weet je woont, waar je naar zwemles gaat, waar je werkt.
Iedereen weet iets van je en het vergeten kun je vergeten. O nee, alleen Google heeft die plicht.
En dan ga je piepen om een website die zomaar jouw e-mail adres vasthoudt? Jottum. Good luck with that.
Koester je slaapkamer en de gedachten in je hoofd zolang die nog privé zijn, de rest hebben we allang verkwanselt of is een achterhoede gevecht.
Dus nogmaals. Als je er als een kapstok begrip aan vast blijft klampen zul je geen steek verder komen.
Regels voor ethiek zijn er nodig: “Sed quis custodiet ipsos custodes”. Met een cyclus van vier jaar is het doel vooral herkozen te worden….
@Henri
Zoals Albert Einstein reeds stelde is de wereld een gevaarlijke plaats om in te wonen, niet omdat er zoveel kwaadwillenden zijn maar zo weinig om er wat aan te doen. Zoek eens de betekenis van INDOCTRINATIE op, betreffende achterhoede gevecht wijs ik je op een doctrine als guerrilla. De asymmetrische strijd die van het nadeel een voordeel maakt en misschien wil je mijn ‘plankje’ boeken lenen welke aardig het falen van SIGINT beschrijft. Niet alleen de val van de muur was een enorme verrassing….
De discussie moet niet gaan over privacy, maar over transparantie.
De deal die we impliciet met Google en Facebook maken is dat we zaken gratis krijgen waar we naar op zoek zijn in ruil voor een stuk informatie over onszelf.
Het gaat erom dat Google en Facebook duidelijk maken waarvoor ze de data gebruiken en dan is het aan gebruikers om te bepalen of ze dat te ver willen gaan.
Een zelf-regulerend mechanisme in de data privacy is de oplossing – niet overheidsregulering.
@Ralf:
Aan transparantie heb je alsnog niks als je geen middelen hebt om hetgene wat je ziet, te verbeteren, te voorkomen of weg te poetsen.
Zelf-regulatie in de markt is nooit bevorderend voor het publiek geweest, en zal dat ook nooit worden. Bij zelf-regulatie in de markt geldt geld als primair doel. Niet privacy, veiligheid of andere nuttige zaken.
Zonder wetten en regels heb je anarchie en geldt alleen nog ’t recht van de sterkste; diegenen met de grootste wapens en diegenen die er niet voor schuwen anderen te misbruiken zoals middels kennis over die anderen. Overheidsregulering is een eerste vereiste voor de basiszaken, en privacy hoort zeker bij de basiszaken.