Spoelstra spreekt: Grote gok

Ik werd een poosje terug op een braderie aangesproken door een mevrouw uit zo’n wereldwinkel met de vraag of ik ook een Afrikaans gelukspoppetje wou kopen voor het goede doel. Ik vroeg wat het was, waarop zij antwoordde: ‘Afrikaanse gelukspoppetjes zijn handgemaakte poppetjes uit Afrika en die brengen geluk.’ Waarop ik zei: ‘Oh ja natuurlijk, want die Afrikanen staan er ook om bekend dat ze altijd zo veel geluk hebben. Heb je ook poppetjes uit Monaco? Daar heb ik wel interesse voor.’

Beetje bot misschien maar de vraag is natuurlijk of ik gelijk had. Moet je je aankoop enkel en alleen baseren op de reputatie van de leverancier? Het gebeurt vaak. Bij grote, mislukte projecten zijn vaak grote beursgenoteerde wereldspelers betrokken. Als je de gedupeerden dan achteraf vraagt waarom ze voor die leverancier hebben gekozen, dan is het antwoord vaak dat het om een grote, beursgenoteerd speler gaat en als zij het niet kunnen, wie dan wel?

Het lijkt soms wel dat het aanschaffen van een nieuw ict-systeem zo onzeker is als het eten van een mandarijn. Bij een mandarijn weet je van te voren nooit of ie lekker is. Het blijft een gok. Aan de buitenkant kan hij er nog zo lekker uitzien, maar je weet het niet. Je hebt zure, droge, smaakloze maar soms ook hele lekkere mandarijnen. Het lastige is ook dat je mandarijntjes vaak niet per stuk kunt kopen. Dus als de eerste niet lekker is dan weet je dat je netje vol zit met van die zure bommen. En omdat je het zonde vind om eten weg te gooien, ga je met tranen in je ogen en trekkende kaken een week lang zure mandarijnen eten. Soms kun je in de winkel stukjes mandarijn proeven maar dan kom je thuis en dan proeven ze ineens heel anders dan in de winkel. Wat dus zou helpen is een ‘niet goed geld terug garantie’. Gaan thuis je kaken trekken en springen de tranen in je ogen, dan mag je ze gewoon weer terug brengen.

Zo zou het ook met de aanschaf van een ict-systeem moeten zijn. Niet afgaan op de reputatie en een gokje nemen, maar een stukje proberen, implementeren en als het niks is, krijg je je geld terug. Maar dit gebeurt meestal niet. Vaak bijten klanten door de zure mandarijn heen en gaan ze maar door, omdat ze het zonde vinden om alles wat ze er tot nu in geïnvesteerd hebben weg te gooien.

Overigens vroeg mijn dochter aan de derde wereld-mevrouw of de poppetjes echt met de hand waren gemaakt. De vrouw bevestigde dit, waarop mijn dochter zei: ‘Dan heb je wel hele scherpe nagels nodig’ en toen liep mijn dochter door. Ik zei tegen de mevrouw: ‘Kijk, dat is nou mijn gelukspoppetje.’

Dit artikel is eerder verschenen in Computable magazine jaargang 48, nummer 8, oktober 2015.