Spoelstra spreekt: Opdracht voor de dommen

Veel ophef van de week over de drie overheidsinstanties die it-dienstverleners selecteerden door middel van loting. Is een loterij een goede manier om een opdracht te verstrekken?

Het is sowieso pijnlijk voor de it-dienstverlener. Je wilt als leverancier niet worden ingeloot. Het is een belediging. Blijkbaar is jouw enige ‘unique selling point’ een ander lotnummer. Je bent als al die andere prutsers. Je voelt je als een Chinees in een look-a-like wedstrijd. Het is hetzelfde als je gaat trouwen en je staat op je trouwdag in het stadhuis ineens naast nog zes kandidaten die ook met je vrouw willen trouwen. Het eerste wat de ambtenaar van de burgerlijke stand zegt is: ‘Oké jongens, getal onder de tien’.

Jackpot

Ik ben niet zo van de loterijen. Ik doe ook nooit mee. Geluk is met de dommen zeggen ze altijd. Slimme mensen doen niet mee met een loterij, die hebben kansberekening gehad op school. De kans dat je de jackpot wint in de staatsloterij is, met zes cijfers achter de komma, nul.

De kans dat je door de bliksem getroffen wordt, is groter. Sterker nog als je nu naar buiten loopt en je zegt tegen een willekeurig persoon: ‘Wat ben ik blij dat jij stopt met zingen. Ik kan die rukmuziek van jou niet meer aanhoren’, de kans dat je op dat moment dit ook daadwerkelijk tegen Gordon hebt gezegd, is twee keer groter dan de kans dat je de staatsloterij wint.

Grabbelton

Degene die de loterij organiseert is altijd de winnaar. Als je gaat grabbelen weet je van te voren, wat ik ook uit die ton pak, het is goedkoper dan mijn inleg. Ik had het ook zelf kunnen kopen bij de Action. Dit is wat die overheidsinstanties ook hebben gedacht. Als wij de grabbelton organiseren dan winnen wij altijd. Waar ze echter geen rekening mee hebben gehouden is dat ze niet alleen zelf de grabbelton organiseren maar ook zelf de prijs krijgen. En iedereen die met grabbelen net zijn prijs heeft uitgepakt, denkt hetzelfde: zelf had ik dit niet uitgezocht.