Veel bedrijven moeten op de kosten letten en proberen daarom ook lagere prijzen te bedingen als het gaat om de inhuur van mensen. Tegelijkertijd verlangen ze van een detacheerder steeds meer dat die met hen meedenkt. Meedenken met opdrachtgevers vind ik overigens niet meer dan logisch. Een detacheerder wordt immers niet alleen binnengehaald om een capaciteitsvraagstuk in te vullen, maar ook omdat ze de specialistische kennis hebben die niet binnen de eigen organisatie voorhanden is. En juist daar zit de meerwaarde van een detacheerder.
Detachering blijft sowieso een goede en flexibele manier om in de capaciteitsbehoefte van opdrachtgevers te voorzien. Maar omdat opdrachtgevers steeds meer ook die toegevoegde waarde van een dienstverlener verwachten (ze willen waar voor hun geld), moeten detacheerders in plaats van individuele mensen leveren op basis van uren, detacheringsovereenkomsten sluiten die meer op resultaat zijn gebaseerd. De leverancier gaat er hoe dan ook voor zorgen dat hij het vraagstuk van de opdrachtgever oplost.
De focus komt op deze manier automatisch meer te liggen op de behoefte van de opdrachtgever. Je komt dan ook meer te spreken in termen van projecten en output based pricing. Alleen zo kan een leverancier op een goede én verantwoorde manier inspelen op de behoefte van opdrachtgevers aan enerzijds flexibele dienstverlening tegen lagere kosten en anderzijds de behoefte aan specialistische kennis en hoogwaardig advies.
Piramide
Het is hiervoor wel nodig dat je als leverancier je opdrachtgevers uitlegt over het hoe en waarom en dat je ze bewust maakt van waar hun behoefte precies ligt. Is dat als we over onze eigen tak van sport spreken puur bij het inhuren van testcapaciteit of willen ze tegelijkertijd ook kwaliteitsmanagement implementeren of hun testproces verbeteren door dit bijvoorbeeld deels te automatiseren? Beide behoeftes vragen om andere specialisten, die bovendien niet allemaal in gelijke mate en op hetzelfde moment hoeven te worden ingezet. Je krijgt op deze manier meer overeenkomsten met een piramidevorm met onderin uitvoerende capaciteit en bovenin strategische consultancy. Een opdrachtgevende organisatie krijgt dan bijvoorbeeld een dag in de week een testconsultant, twee dagen een testmanager en een testautomatiseerder en vier of vijf dagen functionele testers.
Door als dienstverlener je aanbod slimmer te organiseren, ben je flexibeler en kun je beter en structureel inspelen op de behoefte van de opdrachtgevers. Je kijkt niet meer naar het invullen van een behoefte op individueel niveau met de bijbehorende kostenstructuur, maar je gaat uit van het eindresultaat. Je onderscheidt je dan ook niet meer primair op kosten, maar vooral met de kwaliteit die je levert.
Volgens mij is het en-en, dus naast een capaciteitsbehoefte, waarbij mensen worden ingezet op operationeel en tactisch niveau is er sprake van detachering op projectresultaten. Als op resultaat wordt gestuurd dan zal het resultaat helder omschreven en smart moeten zijn omschreven, daar gaat meestal ook een hoop tijd inzitten.
Artikel gaat over resultaatverplichting. Helaas lees ik nergens voorstellen over hoe het resultaat te meten en wat te doen als er niet aan wordt voldaan.
In de expert omschrijving presenteert de schrijver zichzelf als rasoptimist. Toch gaat hij juist over test- en kwaliteitsmanagement. Combinatie die op zich al wenkbrouwen doet fronsen.
Zo te lezen gaat het toch vooral om wegzetten van arbeidskrachten. Klant heeft de mannetjes nodig die nou net ergens op de bank zitten geld te kosten. En dat gaat deze directeur de opdrachtgever vertellen.
Eigenlijk gaat detachering alleen maar over de capaciteitsvraag voor een bedrijf en niet over unieke kennis want dan heet het consultancy. Detachering aan resultaats-verplichting koppelen is het proberen koppelen van twee uitersten.
Er wordt zeer “detacherings” gedacht in het artikel: zoveel dagen hier zoveel dagen daar. Dat gaat het niet worden in de huidige, en eigenlijk welke markt dan ook.
Ook in detachering in de pure vorm, waaraan hier eerder wordt gememoreerd, is natuurlijk het leveren van kennis en kunde, maar werken onder regie van de opdrachtgever. Het hieraan koppelen van een zuivere resultaatverplichting is volgens mij onmogelijk.
Wat uiteraard wel kan is en volgens mij zelfs moet, is in iedere situatie het commitment aan het beoogd eindresultaat van de opdrachtgever. Dat maakt dat de gedetacheerd professional inzicht moet hebben in het waarom, waarvoor van de opdrachtgever, en daarmee zijn of haar werk in dat licht uitvoeren. Daarnaast zal de juiste partij natuurlijk altijd meer leveren dan de kennis en de kunde van het individu. Bij AMIS noem ik dat “de tent en niet de vent”. Je mag van een professional verwachten dat hij zijn collega’s aanspreekt voor zaken die in of rond zijn werkveld liggen, maar waar hij zelf de diepte of breedte van kennis of ervaring ontbeert. Dat is voor mij de toegevoegde waarde van een goede partner voor de klant.