BLOG – Voor organisaties in de productie, handel en logistiek zijn kostenstijgingen en margedruk de uitdagingen van dit moment. Een reactie is dan om de kosten te drukken. Zo kiest een derde van deze bedrijven er voor om niet in een erp-systeem te investeren, vanwege de kosten die ermee gepaard gaan. Dat lijkt een logische besparing. Geld steek je liever in zaken die direct van invloed zijn op je productie of diensten, zoals een machine of moderne kassa. Slim is het niet. Want terwijl je worstelt met kostenstijgingen, kan goede it juist een structurele oplossing bieden. De vraag is wat duurder is op de lange termijn: vanuit losse systemen werken of investeren in een centraal it-systeem?
De meeste bedrijven maken continu een vorm van groei door. Er ontstaan nieuwe processen, je vormt nieuwe afdelingen of je trekt nieuwe medewerkers aan. Dat betekent dat er steeds meer informatie uitgewisseld moet worden. Vaak ontstaan er zo verschillende it-systemen, waarbij elke afdeling haar eigen tool gebruikt. Het probleem dat hierdoor ontstaat, is dat je al die losse systemen continu up-to-date moet houden. Hoe groter je bedrijf, hoe tijdrovender deze klus wordt.
Dat is waar kosten ontstaan. Veel organisaties kijken niet op een holistische manier naar hoe ze verschillende processen, afdelingen en systemen laten samenwerken. Hierdoor komt de focus binnen je bedrijf te liggen op het actueel houden van de data in deze systemen. Kiezen voor losse systemen is kiezen voor de verantwoordelijkheid om die systemen zelf up-to-date te houden. Dat kost tijd, geld en aandacht wat je eigenlijk volop moet besteden aan waar het écht om gaat: inkopen, produceren en verkopen.
Verborgen kosten
Werken met veel losstaande systemen brengt vrijwel altijd verborgen kosten met zich mee. Heb je die weleens in kaart gebracht? Bijvoorbeeld door inzichtelijk te maken hoeveel tijd het medewerkers kost om dubbele data of fouten op te sporen? De kans is groot dat deze kosten onderaan de streep hoger zijn dan je verwacht. Dat heeft er vooral mee te maken dat je met losse systemen niet naar je bedrijf als geheel kunt kijken. Data verspreid over systemen geeft tenslotte een versplinterd beeld. Hierdoor is het lastig om klanten, prijzen of interne processen te vergelijken. Het gevolg? Meer handmatig werk, langzamere beslissingen en inefficiënte processen. Zonder centraal dataplatform stuur je vooral op de waan van de dag. Zie dan maar eens verantwoordelijkheid af te leggen over de cijfers en bedrijfskoers aan aandeelhouders en andere stakeholders.
Vanuit visie
It moet jouw bedrijfsprocessen niet alleen ondersteunen, maar ook helpen versimpelen, inzicht geven en de interne samenwerking verbeteren. Het gaat er daarom niet om welk systeem je gebruikt, maar hoe goed jouw systemen samenwerken en hoe makkelijk afdelingen informatie uitwisselen. Hoe effectiever dit is, hoe soepeler jouw bedrijf opereert. Dat vereist dat je op tijd nadenkt over je einddoel. Wat is jouw bedrijfsvisie? Als je dat helder hebt, kun je it-systemen kiezen die jouw belangrijkste bedrijfsprocessen écht ondersteunen. De investering in een centraal systeem zoals erp moet daarom voortkomen uit deze mindset om jouw bedrijf continu te verbeteren. Door als management te kiezen voor een uniforme werkwijze en één centraal it-systeem, maak je een einde aan versnippering en complexe processen. Een duidelijke visie op je bedrijf én it-landschap maakt dat je producten en diensten efficiënter aanbiedt aan klanten en voorkomt dat geld door de achterdeur jouw bedrijf uitstroomt.
Kijk verder dan de kosten
Het kan een strategische keuze zijn om te besparen op ogenschijnlijk kostbare geïntegreerde it-systemen. Maar daarmee ga je voorbij aan wat het je op de lange baan oplevert. Natuurlijk vereist een it-systeem zoals erp een investering vooraf. Maar de voordelen die je uiteindelijk plukt, zoals meer inzicht en efficiëntie in processen, wegen negen van de tien keer op tegen de initiële investering.
Dus als elke euro telt, kijk dan eens voorbij het argument dat centrale it-systemen zoals erp (te) duur zijn. Leg het kostenplaatje eens naast de kosten van je huidige it-landschap of -werkwijze. Grote kans dat je een verrassing wacht.
René Altena is cto bij Conclusion MBS
Eén monolithisch ERP systeem wat zo flexibel is als een rotsblok is als de molensteen in BTO processen omdat dataportabiliteit, flexibiliteit en innovatiekracht belangrijker zijn. Goede datakoppelingen lijken me belangrijker om processen zoals CRM, PLM en MES met elkaar te kunnen verbinden. Want sturen op de waan van de dag is niet erg strategisch als je een marktvraag grotendeels vanuit eerdere resultaten uit het verleden kunt inschatten. Hierdoor is het antwoord op de gestelde vraag modulariteit want je kunt processen ook uitbesteden. Zelf up-to-date houden of laten doen gaat om de service contracten want uiteindelijk heb je een mannetje (of vrouwtje) nodig voor het onderhoud.
Wat betreft PLM vergeet de CTO namelijk één belangrijk ding als het om zoiets als garanties gaat want een moderne kassa die van onveilige legacy protocollen gebruik maakt is een zwakke schakel in de keten. Ik noem dit euvel even vanwege de datakoppelingen die een risico zijn. Kostbare geïntegreerde IT-systemen die kwetsbaar zijn omdat gegevensuitwisseling op basis van protocollen gebeurt die de integriteit tussen zender en ontvanger niet kunnen waarborgen zorgt voor de aanvallen in de supply chain.
Dank voor je reactie. Je legt terecht de nadruk op modulariteit en goede datakoppelingen, aspecten die inderdaad essentieel zijn voor flexibiliteit en innovatiekracht. Ik deel je mening dat een puur monolithisch ERP-systeem beperkend kan zijn, zeker binnen bedrijven die sterk dynamische processen kennen. De kern ligt inderdaad niet zozeer in één omvangrijk systeem, maar in hoe goed verschillende systemen geïntegreerd zijn.
Ook als je processen uitbesteedt, geldt overigens dat je toch zichtbaarheid op die processen wilt behouden, en dus informatie uit die processen wilt halen om effectief te kunnen sturen.
Een ERP-systeem hoeft niet per definitie star en inflexibel te zijn; moderne oplossingen bieden juist mogelijkheden voor modulariteit en schaalbaarheid, mits goed geïmplementeerd, en komen dus tegemoet aan jouw bezwaren. Juist door processen slim te koppelen via open en veilige datastandaarden kun je flexibiliteit én een integraal overzicht behouden. Hiermee voorkom je de situatie waarin systemen geïsoleerd functioneren en inefficiëntie creëren door gebrekkige communicatie.
weinig verassingen met het mannetje voor het onderhoud en het mantelpakje voor de kletspraat.
alhoewel cto zelf er ook wat van kan, om in deze tijd nog aan te komen met een vendorlockin bij microsoft om letterlijk je hele hebben en houwen bij meneer trump af te leveren.
wat mij betreft een lik me hollistische manier “om verschillende processen, afdelingen en systemen laten samenwerken”
Dank voor je reactie, die was in ieder geval wel verrassend. Je brengt een kritisch punt in over afhankelijkheid van één leverancier en de risico’s van vendor lock-in. Het is inderdaad essentieel om zorgvuldig om te gaan met keuzes omtrent leveranciers en systemen, vooral als het gaat om data-integriteit en privacy.
Vendor lock-in kan zeker beperkend zijn, en het is begrijpelijk dat organisaties hier kritisch naar kijken. Tegelijkertijd hebben we met de werkelijkheid te maken dat technologie bij bepaalde leveranciers vandaan komt. Het is belangrijk platformen te kiezen die voldoende flexibiliteit en interoperabiliteit bieden. Juist daarom pleit ik voor een aanpak waarbij systemen goed geïntegreerd worden via open standaarden, zodat je de keuzevrijheid behoudt en niet volledig afhankelijk bent van één partij.
Je ‘scherpe formulering’ benadrukt dat er ook aandacht moet zijn voor pragmatische, realistische oplossingen in plaats van alleen theoretische modellen. Daar ben ik het mee eens: samenwerking en integratie moeten zinvol zijn en praktisch voordeel bieden voor de dagelijkse bedrijfsvoering. Uiteindelijk draait het om oplossingen die echt bijdragen aan de prestaties en veiligheid van het bedrijf.
Kletspraat van roadmap in LCM met een projectplanning voor de verandering geeft de CFO een idee van de kosten want het mannetje
voor het onderhoud gaat om de planning. Reacties vanaf de zijlijn kennen niet de onderhoudbaarheid op basis van modulaire Field Replacable Units (FRU) als we kijken naar de vervangbaarheid van een lamp bij moderne auto’s. Wel de reservelampen maar niet de mogelijkheid om een kapotte lamp te vervangen maakt daarom het idee van een Composable infrastructure met dependency contracten interessant. Want alle APIs en modules backward-compatible houden of tijdig ‘deprecations’ aankondigen gaat om de roadmaps die mantelpakjes je kunnen vertellen als ze tijdig door de mannetjes van het onderhoud geïnformeerd worden.
Niet de bouwstenen beheren maar het ontwerp gaat om architecten die niet alleen de vertaler tussen de business en techniek zijn maar ook de dirigent van samenhang, verantwoordelijkheid en onderhoudbaarheid. En wat betreft een onderhoudsvriendelijkheid zie ik nog wel wat uitdagingen in het configuratiemanagement als ik kijk naar een koppelvlakken circus met achterstallig onderhoud.
Ik vermoed dat je je reactie op een ander artikel hier geplaatst hebt? Ik mis in ieder geval de link.
Mijn reactie van 23 april 2025 om 15:00 is een antwoord op de grappige maar domme reactie van Dino omdat hij meer dan 80% van de problemen niet ziet. Tenslotte gaan kassasystemen met een embedded besturingssysteem veelal om appliances met het fenomeen van technologische veroudering onder de motorkap. Of moet ik zeggen onder de toonbank als we kijken naar edge IT die vanuit een Enterprise Resource Planning steeds belangrijker wordt?
Fenomeen van een mannetje voor het onderhoud is blijkbaar nog nieuw voor Dino terwijl dit heel gebruikelijk is binnen MKB door het uitbesteden met de cloud. Hierdoor wordt legacy operationeel gehouden omdat je modulair componenten kunt vervangen als deze kapot gaan. Wel de reservelampen maar niet de mogelijkheid om kapotte lamp te vervangen gaat om de updates voor de firmware en microcode die uitblijven.
Een werkende lamp van 75 Watt vervangen door een LED exemplaar van 9 Watt met intelligentie gaat namelijk om de werkelijke kosten inzichtelijk te maken als ik kijk naar een cyclus van vervangingen. Kostenmodellen zijn tenslotte nogal theoretisch als ik kijk naar alle inefficiënties in de keten. Tot op heden is ERP hierin een loze belofte gebleken door ‘disconnected’ processen als ik kijk naar de bonnetjes vanuit de kassasystemen.
Pragmatische en realistische oplossingen beginnen bij het mannetje van het onderhoud aangezien holistische risicobenadering (NIS2) om het feit gaat dat uiteindelijk de security patches niet meer geleverd worden. De verplichting van organisaties om ook “onder de motorkap” te kijken gaat meer om onder de toonbank of in de bezemkast te kijken omdat daar de geïntegreerde systemen staan zoals een kassasysteem.
Nieuwe hype van een composable infrastructure met dependency contracten gaat om een virtuele edge. Hierin is software voor het infrastructuur management belangrijk want deze helpt bij het configuratiemanagement. Het motormanagement met een lijntje naar de fabriek voor de optimalisaties van composable infrastructures gaat dus om het inplannen van de afspraak zodat het mannetje voor het onderhoud klaar staat.
Composability in de edge zorgt er namelijk voor dat je alle componenten maximaal benut en hergebruikt want inefficiëntie in het resourcegebruik gaat om de verborgen kosten van een energierekening. Een bijkomend voordeel van meten is weten bij een composable infrastructure is het inzicht aangezien NIS2 niet de enige uitdaging in de keten is. Wat betreft het beheren van het ontwerp in plaats van de bouwstenen schijnt het bewaren van de bonnetjes namelijk nog wat uitdagingen te kennen.
“Ik vermoed dat je je reactie op een ander artikel hier geplaatst hebt? Ik mis in ieder geval de link.”
Ah, ik zie dat je al kennis hebt hebt gemaakt met oudlid.
Niet ongerust maken hoor, het missen van de link ligt niet aan jou, maar aan de loosely coupled verbindingen in zijn vermeende intelligente brein.
in gewone mensentaal : steekje los
maar ERP was het toch, het onderwerp.
mits goed geimplementeerd is alles modulair en schaalbaar, maar dan heb ik nog nooit een goed geimplementeerd ERP systeem gezien 🙂 . Doet me denken aan die ciso, ook in dit theater. Die had het over “Lekker samen innoveren met cyberveiligheid ingebakken by design en default.”
mbt “Tegelijkertijd hebben we met de werkelijkheid te maken dat technologie bij bepaalde leveranciers vandaan komt.”
en keuzevrijheid en open standaarden, integriteit en privacy kan ik constateren dat ik MS en Trump er nog niet zoveel over gehoord heb. Misschien ook te grote stap, laat ze eerst bij mijn en dijn beginnen.
Al moeilijk genoeg.
Beter een paar steekjes los dan jaren achterlopen want de titel doet vermoeden dat het om de verborgen kosten van losstaande systemen gaat. Wat dan precies losstaande systemen zijn moeten we raden want het kunnen de front-end kassasystemen zijn maar ook allerlei appliances in de back-end. Eén ding is echter duidelijk, data verspreid over de systemen geeft GEEN versplinterd beeld zolang de data maar gelijk is. Nu is een centraal dataplatform nog geen toverstokje want je kunt nog altijd sturen op de waan van de dag want als aan het einde van de transacties de bonnetjes kloppen met de boekhouding dan zegt dit nog niks over de voorraad.
Wat betreft de voorraad aan data zorgt wettelijke bewaarplicht van financiële gegevens in Nederland voor stijgende compliance kosten. Simpel gezegd kunnen de losstaande systemen al lang afgevoerd zijn terwijl het digitale residu uit processen nog lang bewaard moet worden. PLM en ILM gaat om de wijze van bewaren want een ransomware-aanval verandert de bewaarplicht niet maar het maakt organisaties kwetsbaar voor fiscale, juridische en toezichtsgerelateerde gevolgen. NIS2 vraagt dat organisaties dan ook om opnieuw leren luisteren want wie bij NIS2 alleen de plicht hoort en niet de bedoeling hoort slechts een fluittoon.
Voor de symfonie zullen de bestuurders, IT-ers, juristen en operationeel verantwoordelijken met elkaar in gesprek moeten gaan zonder de defensieve reflexen van een loketdenken in ketens. Want alleen een bedrijfsvisie is niet meer voldoende als we kijken naar alle risico’s in de supply chain. Eén van de risico’s is trouwens menselijk als we kijken naar een verlies aan kennis door vergrijzing want heel veel processen zijn informele processen, niet vastgelegd in beleid maar organisch gegroeid. Het mannetje dat wel het onderhoud doet maar niet de documentatie als we kijken naar het licht aanhouden zonder te kijken naar de energiekosten.