Het schijnt dat bedrijven die samengaan binnen drie maanden hun hele financiële organisatie op orde moeten hebben, zodat ze samengevoegde cijfers kunnen presenteren. Een nobel streven waarvan het mij inmiddels duidelijk is dat het vaak met tijdelijke houtje-touwtje oplossingen gebeurt.
De ict-integratie is sowieso een crime. Zo werd ik er laatst fijntjes op gewezen dat de infrastructuur bij veel bedrijven bestaat uit een spaghetti van aparte toepassingen die losjes aan elkaar zijn geknoopt. Probeer maar eens van twee borden spaghetti een à la minute culinair hoogstandje te bereiden. Geen gemakkelijke opgave. Het verbaast me daarom niets dat bij slechts een op de vijf fusies of overnames voldoende aandacht wordt besteed aan de ict en de integratie daarvan.
Bovendien moet je je afvragen of het wel nodig en wenselijk is om alle ict-systemen samen te voegen. Misschien is het ene systeem wel superieur aan het andere en is overhevelen van alle data naar het beste systeem veel beter. Andere programma’s wil je wellicht juist helemáál gescheiden houden. Het is handig als je dat vooraf beseft en niet pas nadat het integratietraject is begonnen of al afgerond is. Een kwestie van vooraf de koppen bijeen steken en je vroegtijdig laten bijstaan door ervaren consultants.
Blijft over, het verhaal van de geconsolideerde cijfers die je volgens de regeltjes na maximaal drie maanden moet leveren. Een vereiste die ik me vanuit de overheid en de business wel kan voorstellen. Ze maken namelijk duidelijk hoe de nieuwe onderneming er voor staat. Bovendien vormen dergelijke rapportages heldere referentiepunten aan de hand waarvan verdere ontwikkelingen worden getoetst.
Maar dan moet er vanuit het bedrijf wel voldoende aandacht zijn voor de ict-component die nodig is om die geconsolideerde cijfertjes inzichtelijk te maken. En dan niet met weer een houtje-touwtje oplossing, maar met zo’n culinair hoogstandje. Die aandacht verdient de ict wel.
