Wat vindt ik eigenlijk zo leuk aan dit werk? Naar het werk gaan (al gauw een uur enkele reis) is niet leuk. Werken met mensen die je niet begrijpen of niet kunnen volgen, is niet leuk. Projecten die halverwege afgeblazen worden (al je moeite voor niets), zijn niet leuk.
Maar waarom vertel ik dan toch regelmatig aan kennissen: ‘mijn werk is mijn hobby, en ik ben blij dat ze me daarvoor betalen!’
Toen ik twintig jaar geleden begon als programmeur, vond ik het leuk om een goed en efficiënt werkend programma te maken, met als toppunt het uitzoeken van de dumps die bij het testen ontstonden. Alleen al het feit dat je uit duizenden bladen met hexadecimale waarden kon uitvinden in welk statement een fout was geslopen, gaf je het gevoel een soort Sherlock Holmes te zijn. En als je de oplossing vond, had je lol! Na het uitpluizen van de dump en het aanpassen van het programma was de lol er echter vanaf. Niets is zo saai als een correct werkend programma.
Ondanks een promotie tot technisch ontwerper bleef het programmeursvuur branden. Toen zo’n zestien jaar geleden de eerste homecomputers op de markt kwamen, schafte ik voor mijn ‘hobby’ een Commodore 64 aan. Een nieuwe computerwereld met een hoop lol ging voor mij open. Aan de ene kant bleek dat je een computer geheel kon commanderen met joystick, lichtpen, assembler en Basic. Aan de andere kant kon je er echte applicaties op maken: je was gebruiker, informatie-analist, functioneel ontwerper, technisch-ontwerper en programmeur tegelijkertijd. Het gevolg was dat je ongemerkt tot in de kleine uurtjes bezig was: mijn echtgenote vond dat minder leuk!
Hierna volgde de overstap naar een grotere homecomputer. Deze leek intern veel op de mainframes waarvoor ik ondertussen functionele ontwerpen schreef. Niets lol, maar: help! Het opbouwen van dezelfde kennis die ik bij de C64 had opgedaan, zou jaren van studie vergen, bijvoorbeeld voor het leren van nieuwe programmeertalen. Mijn besluit was, zeker na het zien van een halve meter in C geschreven documentatie, snel genomen: ik promoveerde mezelf tot gebruiker.
In het werk promoveerde ik ook: ik mocht toekomstige collega’s gaan opleiden. Een totaal andere tak van sport, maar iemand uitleggen waarom je wat in welke volgorde doet, geeft ook een hoop plezier. Sterker nog, je leert er ook veel van.
In al mijn werkzaamheden heb ik veel lol gehad. Maar het leukste is dat ik nu verdien aan de fouten die ik vroeger heb gemaakt! (Ik werk momenteel als millennium-analist.)
Nico Altink
