Toen ik laatst in de auto zat, kwam het liedje ‘Hotel California’ van Eagles weer eens voorbij. Ik werd getriggerd door het zinnetje ‘We are all just prisoners here, of our own device’. Grappig dacht ik, dat liedje komt uit 1977.
Een device was toen een kladblok. Een device is nu een telefoon, encyclopedie, postbus, routeplanner, bankbalie en televisie inéén. Als je in 1977 bijvoorbeeld een film wilde zien, dan moest je naar de videotheek fietsen. Als je pech had, dan was de film al uitgeleend.
Kun je dat nu voorstellen? Dat je op Netflix ‘House of Cards’ wilt kijken maar dat je een bericht krijgt ‘Sorry, maar Jan de Bruin zit al naar House of Cards te kijken’. Toen in 1977 het nummer ‘Hotel California’ uitkwam, wist eigenlijk niemand waar dat nummer over ging. Streng religieuze groeperingen beweerden zelfs dat het nummer over de hel zou gaan vanwege het zinnetje: ‘They stab it with their steely knives, but they just can’t kill the beast’.
Toen ik thuiskwam en de tekst er nog een keer bij pakte, dacht ik: verrek, het gaat inderdaad over de ict-industrie. Het begint met een donkere, verlaten snelweg waar je een plek zoekt om te rusten. Dan word je uitgenodigd om binnen te komen in Hotel California en hoewel het er goed uitziet, ben je toch onzeker. ‘This could be heaven or this could be hel’.
De vraag die je je altijd afvraagt als je met een ict-project begint. Je krijgt een warm welkom van de verkoper die je gouden bergen belooft en je denkt dat je in de hemel terecht bent gekomen. Totdat je bent ingecheckt en het daadwerkelijk gaat gebruiken. We zouden nu nooit meer stoppen bij Hotel California want we hadden op Tripadvisor allang alle reviews gelezen. Misschien is het een idee om Ictadvisor op te richten waar je alle ict-leveranciers kunt reviewen. Of bestaat dat al? En als dat al bestaat, waarom wordt daar dan geen gebruik van gemaakt? Vooral door de overheid.
Het venijn zit ‘m in de laatste regel van het lied: ‘You can checkout any time you like, but you can never leave!’. Dat klinkt wel heel erg als een ictproject. Je ziet het zo vaak. Er wordt gestart met iets maar je komt er niet uit. Het gevoel dat je in huis één wandje gaat sauzen en dan vervolgens ziet dat je het wandje er naast ook moet doen. En het plafond ook. En de woonkamer ook en ga zo maar door. Als je eenmaal gestart bent met een ict-project is er vaak geen weg meer terug. Je hebt al zo veel geld in dit project gestopt, maar verder gaan betekent dat je er nog meer geld in moet stoppen.
Zie je wel, het gaat dus toch over de hel.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in Computable-magazine #5 van 2017.
Als je als ICT consultant bij een bepaalde klant binnen bent gekomen en na de 5de afscheids rede van de afdelingshoofd na een paar weken weer terugkomt klinkt dit liedje ook vaak in het hoofd van de consultant.
Leuk bedacht allemaal, tot je je realiseert wat de echte betekenis is van de Engelse uitdrukking ‘your own device(s)’ (hint: met apparaten heeft het niets te maken)…
@Frank: Daar zat ik ook aan te denken. Aan de andere kant verandert je visie sowieso behoorlijk als je de schrijver heb zien uitleggen waar het liedje echt over gaat.
Dacht me te herinneren dat het over een drugsverslaving ging maar het ging over het hedonistische leven van een artiest in Sodom en Gomorra genaamd Californië.