Toen Van Middendorp in de jaren zeventig bij Pink Roccade zijn intrede deed, werden de meeste bestanden al op magnetische tape aangeleverd. De IBM Collator 188, zoals het apparaat officieel heet, kwam alleen nog in actie bij bestanden van een aantal verzekeringsmaatschappijen en ministeries die hun informatie nog op ponskaarten aanleverden.
De hoogtijdagen van dit apparaat lagen in de jaren zestig, toen het gebruikt werd om informatie op ponskaarten in de aanwezige centrale computer in te lezen. Aan de voorkant van het apparaat waren met draaiknopjes de gegevens in te stellen waarmee een sortering op kaartenbestanden uit te voeren was. Vijf bakjes aan de voorkant van het apparaat vingen de kaarten op die binnen het bereik van de sortering vielen. Rechts bovenop het apparaat kwam de rest van de gelezen ponskaarten terecht.
De Collator 188 maakte volgens Van Middendorp het geluid van een hakmachine als het de hard kartonnen kaarten naar binnen slurpte. Soms ging dat wel eens mis. Een vouw of kreuk in een ponskaart was vaak fataal. Met een ijzerzaagje moest vervolgens de vastgeklemde kaart uit het apparaat gepeuterd worden. Ook nietjes waren funest. Op het apparaat hangt nu een bord: de 157 miljoen kaarten die het apparaat destijds per jaar inlas zijn met de verwerkingskracht van moderne computers in vijf minuten naar binnen gehaald.
Om te kunnen beoordelen moet u ingelogd zijn: