‘Veel intermediairs blazen de onduidelijkheid van het UWV tot ongekende proporties op en maken misbruik van deze situatie’, meent Bas Wassenaar. Hij noemt wat feiten om ‘de freelancer en de kleine ondernemer te steunen’.
Ik vind ‘De risico’s van uitbesteden’ van Paul Zeebregts (Computable, 21 mei 2004, p. 26) een bijzonder ongenuanceerd verhaal gericht op het inboezemen van angst bij de opdrachtgevers. De intermediairs varen er weer wel bij. Even wat feiten om tegengewicht te geven en daarmee de freelancer en de kleine ondernemer te steunen.
Arbeidsrelatie
De wet ketenaansprakelijkheid geldt voor de gehele keten, dus ook voor de intermediair wanneer deze onderdeel uitmaakt van de keten. In wezen is er voor de opdrachtgever een extra schakel om te controleren. De intermediair wekt de indruk dat de opdrachtgever geen risico meer loopt, maar zodra hij wegvalt, bijvoorbeeld door faillissement, ligt de aansprakelijkheid weer bij de opdrachtgever.
De freelancer moet de var (verklaring arbeidsrelatie) aanvragen bij de belastingdienst. Daarmee neemt hij voor de opdrachtgever het grootste risico weg: het gevaar van het moeten betalen van loonbelastingafdrachten.
Als de UWV toch zegt dat er sprake is van een arbeidsrelatie, is het financiële risico beperkt tot ongeveer vijftig euro per dag.
Het financiële risico wordt echter voor de opdrachtgever helemaal tot een minimum beperkt wanneer de freelancer een var-wuo (winst uit onderneming) of var-vrr (voor eigen rekening en risico) heeft. Mocht het UWV bij zo’n var zeggen dat er toch sprake is van een arbeidsrelatie, dan zal deze instantie de premies, ongeveer vijftig euro per dag, alleen claimen bij de freelancer en niet bij de opdrachtgever.
Met de var zijn de onduidelijkheden nog niet geheel uit de wereld, maar begint het werkbaar te worden. Het zou goed zijn wanneer ook het UWV, net als de Belastingdienst, een eenduidige verklaring afgeeft.
De intermediair biedt de opdrachtgever maar voor een deel zekerheid. Een mogelijk financieel risico dat de opdrachtgever met een intermediair afdekt bedraagt ongeveer 6,25 per uur, terwijl de intermediair vaak een opslag van 15 tot 20 procent rekent op het uurtarief van de freelancer. Bij een uurtarief van honderd euro is dat vijftien tot twintig euro per uur.
Flexibiliseren
Toch biedt de intermediair voor zowel opdrachtgever als opdrachtnemer voordelen. Het stoort me alleen dat veel intermediairs de onduidelijkheid van het UWV tot ongekende proporties opblazen en misbruik maken van deze situatie. Bedrijven willen flexibiliseren en mensen willen dat ook. Niet meer een vast contract maar een eigen route uitstippelen, niet meer een medewerker in dienst maar de expertise inhuren wanneer dat nodig is. In deze markt is er een rol voor een intermediair die transparante diensten aanbiedt voor zowel opdrachtgever als opdrachtnemer.
Over dit onderwerp valt veel te zeggen en te schrijven, meer dan in deze mail staat en veel meer dan in ‘De risico’s van uitbesteden’ staat. Schrijf eens een echt artikel over dit fenomeen, een stuk waarmee alle partijen worden geholpen. Dat is de kracht van een goed journalist en een goed vakblad.< BR>
Bas Wassenaar, Wassenaar Consultancy