India is vastbesloten om zijn plaats in de wereldwijde ict-industrie te verstevigen. Daarbij draait het om meer dan alleen bpo en standaard ontwikkelwerk. De overheid stimuleert de vestiging van ict-bedrijven en het land investeert fors in de eigen ict-infrastructuur. Maar er is ook een schaduwkant. De helft van de 1,2 miljard Indiërs leeft onder de armoedegrens en heeft geen toegang tot zorg.
In het International Youth Center in de diplomatenwijk van New Dehli, waar het naar bloemen ruikt, steekt Ameet Nivsarkar van brancheorganisatie Nasscom zijn verhaal af. Volgens Nivsarkar heeft India zich ontwikkeld van louter een lagelonenland voor uitbesteding van laagdrempelige ict-werkzaamheden tot een ict-partner die toegevoegde waarde levert. In ruim twintig jaar tijd is de ict-industrie gegroeid naar een omzet van 88 miljard dollar (44,4 miljard uit ict-diensten, 16,9 miljard dollar uit bpo, 14,8 miljard dollar uit softwareonwikkeling en 12 miljard dollar uit hardware). De VS en Groot-Brittannië zijn de grootste afnemers.
Na een autorit door druk toerend verkeer – de Indiër gebruikt de claxon veelvuldig op de overvolle weg – wordt de delegatie na een bominspectie van de auto toegelaten tot het ministerie van Communicatie en ICT. Staatssecretaris Ajay Kumar licht de ict-plannen van de Indiase overheid toe. Hij is soms moeilijk te volgen door zijn accent, maar de ambities zijn duidelijk. India wil met de inzet van technologie ook de armoede te lijf gaan. De overheid investeert veertig miljoen dollar om in 2014 alle 600.000 dorpen en plaatsen te verbinden via internet. De regering investeert in chipfabrieken en is betrokken bij de productie van de Indiase Akash-tablet, die internet en informatie beschikbaar moet maken voor iedere Indiër. Dat is broodnodig. De helft van de bevolking heeft geen toegang tot medische zorg. Tachtig procent beschikt niet over een bankrekening en door de inzet van ict kan de beschikbaarheid van kennis en voedsel (planning, red.) verbeterd worden.
Armoedegrens
Het hotel en de bezochte bedrijven blijken een overwegend chique microkosmos, maar de wereld daaromheen is een andere werkelijkheid. Zeventig procent van de Indiërs leeft in rurale gebieden. De helft van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Dit is een land waar ongeveer de helft van de bevolking moet rondkomen van net iets meer dan een dollar per dag. In de stad rukken kantoorpanden op.
Sogeti India is gehuisvest in een gebouw van moederconcern Capgemini in Mumbai. Het pand op de zwaarbewaakte campus is pas geopend. De dienstverlener was in het vorige gebouw uit zijn jasje gegroeid. Hier is nog ruimte voor uitbreiding. De vloeren van de nieuwbouw zijn verdeeld in cubacles. De vierkante werkplekken, afgebakend door schermen, geven de werkvloer een Amerikaans uiterlijk. Binnen zes tot acht jaar wordt ongeveer een derde van de banen van de Nederlandse organisatie van Sogeti vanuit India uitgevoerd, voorspelt directeur van Sogeti Nederland Jeroen Versteeg. Het gaat voornamelijk om applicatie-ontwikkeling, testen en beheer op afstand.
China voorbijstreven
India kent geen schaarste als het gaat om de instroom van ict'ers. De overwegend jonge bevolking wil graag aan de slag als ict'er bij een van de dienstverleners en is doorgaans hoog opgeleid.
Ook Hollywood klopt steeds vaker aan in India. Bollywood barst van de animatiestudio's die werk verrichten voor grote Amerikaanse studio's, zo blijkt.
In de National Stock Exchange illustreert adjunct directeur Arup Mukherjee de economische missie van het land. Met een bruto binnenlands product van 4 biljoen dollar is India de vierde economie van de wereld. Het land moet in 2015 Japan passeren, dat nu de derde grootste economie ter wereld is. In 2040 moet de Verenigde Staten voorbij zijn gestreefd als tweede grootste economie ter wereld. 'In 2050 zal India China voorbijgaan en de grootste economie ter wereld worden', klinkt het zelfverzekerd.
Computable reisde op uitnodiging van Sogeti Nederland naar India voor een kennismaking met de ict-industrie in het immense land.
“De vloeren van de nieuwbouw zijn verdeeld in cubacles”
Wat is cubacles? Cubaans debacles?
En moet ik me nu voorstellen dat de India zich helemaal richt op 2 branches om uit het slop te komen? Iets zegt me dat dit een vorm van scheefgroei is die ook maar beperkt houdbaar is.
Wat is de bedoeling van dit wel erg generieke artikel anders dan het vergroten van de naamsbekendheid van Sogeti? Voor iedereen die zich met offshoring en India bezighoudt staat hier namelijk niets nieuws in. Waarom journalisten uitnodigen naar India als dit het resultaat is? Naast de platitudes staan er ook enkele onjuistheden in dit stuk. Hierbij de belangrijkste:
1. Afhankelijk van de definitie (men leze ondermeer Amartya Sen) leeft een kwart tot een derde van de Indiërs onder de armoedegrens.
2. Voor zorg moet je betalen. Afhankelijk van je inkomen is er geen tot uitstekende zorg.
3. 600.000 dorpen verbinden met internet voor 40 miljoen dollar. Dat lukt zelfs in India niet.
4. Onder leiding van oud-baas Nandan Nilekani van Infosys is de centrale overheid bezig om alle Indiërs te voorzien van een elektronische ID (voor zover dat lukt!)zodat allerlei diensten (zoals een bankrekening) ook beschikbaar komen voor de armen.
5.BBP is circa 1500 miljard dollar (2010) en 4000 miljard dollar qua purchasing power parity. Biljoen in Nederland is wat anders. Ofwel Japan wordt niet gepasseerd in 2015.
6. Als Sogeti binnen enkele jaren een derde van het personeel in India wil laten werken dan kan het zijn marges op die uitbesteding sterk vergroten door zijn mensen gedegen te trainen op het gebied van cultuur en communicatie zodat ze efficiënter samenwerken. Aan die kennis schort het nodige bij Sogeti en vrijwel alle andere Nederlandse en ook Indiase bedrijven.
Beste Pim,
Twee opmerkingen vooraf:
Een. De verhalen over ICT in India rollen de laatste jaren over elkaar heen met het gevaar voor de zoveelste maal dezelfde dingen te horen. Als het de bedoeling is de maatschappelijke kant te belichten dan graag wat breder en diepgaander.
Twee. Wees extreem voorzichtig met cijfers waarmee mensen komen. Vaak zegt men maar wat en men zegt vooral wat de buitenlander wil horen. Indiaase bureaus liggen vol hoopvolle rapporten en projecties die nooit blijken te kloppen.
Mbt tot bovenstaande punten:
1. Doorgaans schetsen met name overheidsmensen een beeld dat veel gunstiger is. Dat de helft onder de armoedegrens leeft hoor je zelden en is ook in strijd met eigen cijfers en die van wetenschappers.
2. Dat de helft geen toegang heeft tot de zorg is juist weer erg hoog. Ook dat klopt niet.
3. 40 miljoen over 600duizend dorpen, reken maar uit…
4. 4000 miljard is 4 biljoen (ppp) correct
6. (Sic!)