WWW is niet meer dan een bulletinbord, met hypertext-links in Html-formaat als extraatje. Gebruikers kunnen met hun browser op gemarkeerde stukjes tekst klikken om een hiermee geassocieerd adres (URL) het netwerk op te sturen. Dat verwijst meestal naar een andere Html-pagina, maar kan ook verwijzen naar andere diensten, zoals e-mail of bestandstransfer.
Html heeft twee ernstige beperkingen. Ten eerste is de presentatiestijl vastgelegd in de functionaliteit van de browser; die kan geen grafieken en wiskundige symbolen aan, alleen tekst. Grafische beelden worden aan de tekst toegevoegd door er vaste bitmaps in GIF- of Jpeg-formaat aan vast te plakken. Ten tweede heeft Html geen structuur; elke pagina is gewoon een sliert bytes. Html is dus slechts het begin en moet verder doorgroeien. De analogie met de geschiedenis van de PC is treffend: Html is het PC-DOS van het Web.
De verdere ontwikkeling van Html is een dankbare prooi voor hongerige, nietsontziende software-ontwikkelaars, zoals Netscape en Microsoft. Omdat deze twee in feite de browser-markt in handen hebben, zouden ze het fijn vinden om eigen extensies aan Html toe te voegen. Eigenlijk doen ze dat al, net als database-leveranciers met SQL hebben gedaan.
Het Web is echter geadopteerd door de Internet-gemeenschap en beschikt over belangrijke standaardisatie-organen: de Ietf en het WWW-consortium (W3C). Tot op heden zijn deze clubs erin geslaagd de pogingen te pareren om de Internet-standaarden te corrumperen. Ze kunnen dan ook rekenen op de steun van de rest van de industrie, vooral IBM, HP en Sun.
Het gebrek aan structuur in Html heeft ernstige gevolgen, omdat versiebeheer vrijwel onmogelijk is. Zelfs voor de kleinste verandering moet de hele Html-pagina worden bewerkt, een probleem waar ook de huidige (verouderde) generatie tekstverwerkers mee kampt. Eenvoudige Html-pagina’s en elektronische brochures vormen geen probleem, maar het Web-gebruik wordt steeds dynamischer. Denk daarbij ook aan intranetten.
Webservers dienen als communicatiepoorten tussen de browser en gegevensverwerkende applicaties. Daarvoor dient het submit-formulier, waarmee gegevens, ingevuld op een Html-formulier, zijn door te sturen naar de server. Deze gegevens worden daar uit het formulier gehaald en als invoer gebruikt voor een transactie, query of beslissingsondersteunende applicatie. Daarvoor worden CGI-interfaces of snellere, maar minder robuuste interfaces van derden gebruikt. De applicatie tussen de webserver en het transactiesysteem moet aan de ene kant Html aankunnen en aan de andere kant toegang hebben tot applicaties met behulp van SQL, RPC, Cics en dergelijke.
De webserver stuurt gegevens terug naar de browser als de applicatie de Html-pagina actualiseert. Hierbij wordt meestal een nieuwe pagina aangemaakt, maar bij sommige tools, zoals Amazon, is de Html-pagina op de server te wijzigen.
Html-pagina’s worden steeds belangrijker onderdelen van e-handel-applicaties. Onderhoud is voor zulke toepassingen even belangrijk als voor elke andere bedrijfsapplicatie. Er is een sterke parallel met de manier waarop de eerste gui-applicaties de tab-stops op het scherm moesten bijhouden.
Voor paginabeheer bestaan wel tools, bijvoorbeeld MKS Web Integrity. Die zijn afgeleid van producten voor het onderhoud van broncode (ook platte, ongestructureerde files). Voor serieuze Web-applicaties zijn zulke tools de moeite van het onderzoeken waard. Het echte antwoord ligt echter in een gestructureerde versie van Html.
Html is sterk beïnvloed door Sgml, de opmaaktaal die vormgevers gebruiken. Sgml is gestructureerd en scheidt opmaak van weergave; de stijl wordt pas bepaald bij oplevering van het product, en niet bij aanmaak. Verschillende auteurs kunnen tekst aanleveren, zonder zich druk te maken over de stijl. Ook kan men eenvoudig van huisstijl veranderen zonder de brontekst aan te passen. Sgml heeft geen hypertext-links (wat moet je daarmee in een boek). Verder is het nooit gemaakt voor eenvoudig te implementeren, waardoor er maar weinig editors voor zijn.
Nu is het W3C-committee weer iets opgeschoten. Ze hebben een belangrijke subset van Sgml gedefinieerd, nu nog in bèta-versie. Deze subset is eenvoudig te implementeren en bevat de hypertext-links uit Html. De nieuwe standaard heet XML (Extended Markup Language). Aangezien XML Html ondersteunt, zal migratie eenvoudig zijn.
De implicaties van XML zullen net zo kolossaal zijn als die van SQL. Iedereen kan goedkoop beschikken over een krachtig gestructureerd uitgeefsysteem, dankzij de nieuwe generatie webservers. Handleidingen en alle andere belangrijke documenten zijn gestructureerd op te zetten, waardoor diverse auteurs aan één document kunnen werken en alle documenten onderhoudbaar zijn. Voeg daaraan een op hypertext gebaseerde vraagfunctionaliteit toe en je hebt de perfecte integratie van informatiesystemen en handmatige documentsystemen in één goedkope faciliteit.
