Servervirtualisatie is een soort magie waarbij je van één enkele echte server van ijzer en plastic zomaar een heleboel virtuele servertjes kan maken. Een ‘hypervisor' verdeelt daarbij het geheugen, de processor en het netwerk allemaal netjes over de diverse virtuele servers en hun programma's.
Maar wacht even, dat komt me bekend voor. Software die de hardware verdeelt over verschillende toepassingsprogramma's? Dat heette toch vroeger een operating system (os)? Het os maakt toch dat je op een server verschillende programma's tegelijk kan draaien? Maar wat is daar dan van terecht gekomen?
Tja, dat was ooit zo, maar we kregen die os'en nooit goed genoeg om stabiel en veilig meerdere toepassingen te draaien. Dat is dus een probleem, en in plaats van deze technologie eindelijk werkend te krijgen, kapselen we die in met een sausje extra technologie (Nu vernieuwd! Met nog meer toeters en bellen!). Zal wel weer wat kosten.
En hetzelfde gebeurt met desktops en storage. Op elk bureau eenpc waar je eindelijk van alles zelf op kon doen. Maar ja, veel verschillende pc's is ook weer niet handig. Dan maar met Citrix of zo al die pc's naspelen op een Citrix-server, waar de inrichting wat eenvormiger kan. Ondertussen hebben we nu per persoon twee keer computerkracht nodig: een keer op het bureau en een keer in het datacentrum. Maar het kan nog erger, want Citrix is bij teveel verschillende applicaties weer niet handig. Dus zetten we voor iedereen een virtuele werkplek-pc in het datacentrum. Dat betekent wel dat je voor elke pc een eigen kopie van Windows op het storage array hebt staan. Dat is een beetje dubbel op (of erger). Maar ook daar is weer een nieuwe oplossing voor. Op het storage array gaan we aan datadeduplicatie doen, zodat al die Windows kopieën weer één worden.
Moet u nu eens gaan nagaan wat van deze technologie echt een probleem oplost, en welk probleem door technologie veroorzaakt wordt zodat we weer nieuwe technologie nodig hebben om dat probleem op te lossen.
Reacties
"maar we kregen die os'en nooit goed genoeg om stabiel en veilig meerdere toepassingen te draaien."
Jawel hoor, heet tegenwoordig z/OS .....daarvoor OS390, daarvoor MVS.
@Marcel, beter nog: zVM, voorheen VM.
40+ jaar ervaring met virtualisatie, alle virtualisatieproblemen die we nu zien in de VMWare en Citrix achtigen hebben we in VM 20 jaar geleden al opgelost.
Thin clients, cloud en shared services voordat die namen er ooit voor werden bedacht, en zo draaien we nog steeds. EAL4 op zOS en zVM. EAL5 op de hardware.
Het probleem is niet zo zeer dat een OS niet stabiel is te krijgen maar dat veel bedrijven zijn afgestapt van een stabiel OS. In plaats daarvan zijn omgevingen gebouwd die veel minder stabiel zijn maar wel een mooier plaatje hebben (als ze werken dan). En tegelijkertijd verwachten we dan wel weer dat deze omgeving net zo stabiel is... Tja.
Afgezien dat van de stabiliteit, klopt het ook dat het gewoon cyclisch is.
centralisatie>decentralisatie>centralisatie>undsoweiter
Desktops of werkplekken vind 'men' tegenwoordig 'duur'. Niet zozeer in aanschaf, maar wel in onderhoud. Als een bedrijf groot genoeg wordt, dan heeft men vaak een eigen helpdesk nodig om het hoofd te bieden aan de problemen van alle dag. Om die kosten te lijf te gaan, probeert men dan weer slimme dingen te doen: SSO, applicatie en database consolidatie. En natuurlijk zoveel mogelijk webbased. Alles om die desktop qua configuratie en applicaties maar zo eenvoudig mogelijk te houden. Kortom: standardisatie.
Desktop virtualisatie maakt deze problematiek niet anders. De klassieke kosten-baten afweging gaat hier heel duidelijk op. Misschien gaan we het nog een keertje mee maken dat bedrijven massaal de handdoek in de ring gaan gooien: Geef de werknemer een vast bedrag per maand, en laat het 'm zelf maar regelen. Immers: Als je thuis op je eigen PC je ding kunt doen, waarom zou het bedrijf dan kosten en moeite moeten gaan doen om dat walhalla te evenaren? In plaats daarvan moet de aandacht worden gericht op het ontsluiten van data op een veilige manier omdat het risico op dataloss aanwezig is.
In die afweging is de desktop "don't care" geworden en zijn de kosten daarvan overzichtelijk. Server based computing speelt hierin ongetwijfeld een grote rol, totdat alles webbased kan en de data zelf beveiligd is.
En ja: Zo blijf je nieuwe technologie nodig hebben om problemen op te lossen.
Ik noem dit bij mijn mensen "de wet van behoud van ellende"; in elke nieuw enthousiast verhaal & "oplossing" zit het werk & de omzet van morgen al weer verstopt.
Zo stond bijvoorbeeld "SAP" volgens sommigen voor "Sichere ArbeitsPlatze".
Jammer dat er zo weinig video was vroeger, het lijkt me best komisch om eens terug te horen met welk enthousiasme & overtuiging ik destijds zelf die fantastische oplossingen adviseerde & verkocht.
Het leert ons al met al om onszelf & elkaar eens wat minder serieus te nemen, maakt het werk ook veel leuker!